Willemstad
De stad ligt aan de zuidoostkant van Curacao, aan een natuurlijke haven die het Schottegat heet, die via de Sint Annabaai in verbi nding staat met de Caribische Zee. Aan weerszijden van de Sint Annabaai liggen de stadsdelen ‘Otrabanda’ en ‘Punda’, die sinds 1886 verbonden worden door de Koningin Emmabrug (in de volksmond Pontjesbrug genoemd). Tegenwoordig gaat het meeste verkeer over de Koningin Julianabrug.
Voor iedereen die ooit in Curacao is geweest is dit een bekend uitzicht van Willemstad.
Er staan gigantische grote letters van Curaçao en Dushi op het Wilhelminaplein en in de zijstraatjes tref je vele leuke kleine eettentjes aan. De huizen in Curaçao zijn voorzien van mooie kleurtjes en prachtige muurschilderingen. Daar wordt je gewoon vrolijk van.
 |
Wilhelminaplein
|
 |
 |
 |
 |
Even poseren
Formule 1
We kijken beide graag naar de Formule1 races en waar we ook zijn, proberen we de races zoveel mogelijk live te volgen op tv. Gelukkig zijn hier op Curaçao vele mogelijkheden. Terwijl we op het Spaanse water voor anker liggen gaan we vaak, samen met Ineke en Riens van de ‘Zeezwaluw’, tv kijken bij ‘Mogito’s and Bites’. Zelfs wanneer er een race erg vroeg begint, gaat de zaak er speciaal voor open en doen we daar meteen maar een ontbijtje. Opvallend is dat er best veel zeilers graag naar de F1 races kijken en natuurlijk ook een grote fan zijn van de nederlandse van Max Veerstappen. Wanneer we met de boot op de werf staan gaan we liever naar het café ‘Wilhelmina’ op het Wilhelminaplein in Willemstad.
Trots kijken naar onze ‘Max’
 Ernstige gezichten |
 Bij Wilhelmina |
Happy Hour en uit eten
Op het Wilhelminaplein hangt een gezellige sfeer en we komen graag bij het gelijknamige café/restaurant om samen met andere zeilers en vrienden het zogenaamde HH (Happy Hour) te vieren.
We laten het bier goed smaken
Op het Wilhelminaplein hangt een gezellige sfeer en we komen graag bij het gelijknamige café/restaurant om samen met andere zeilers en vrienden het zogenaamde HH (Happy Hour) te vieren.
We laten het bier goed smaken
Hier krijg je tijdens dit uurtje 2 consumties voor de prijs van 1, altijd goed! Bovendien hebben ze ook bitterballen, wat voor ons (lees mij) toch altijd weer een super traktatie is. Dat is gewoon ‘dubbel’ genieten! Ook de daghap is zeker goed te doen. Onze mascotte Fritz en Gonny het eendje zijn ook een keer van de partij.
Fritz en Gonny houden ook wel van een biertje
In de buurt zit ‘Café Old Dutch’ waar je heerlijke steak kunt eten, een echte aanrader. Zodra je met een groep Nederlandse zeilers ergens heen wordt het al gauw een gezellige boel waarbij er meestal teveel alcoholische versnaperingen genuttigd worden.
Dennis maakt een groepsfoto
Er is Willemstad volop keuze om lekker uit eten te gaan. We ontdekken een hele leuke bar ‘Mundo Bizarro’, een Cubaans café/restaurant waar elke donderdagavond salsa gedanst wordt op de meeslepende muziek. Het is dan dringen om een plekje te bemachtigen, zo druk is het er. We krijgen zelfs zin om op Salsa les te gaan! Wie weet doen we dat nog eens, wanneer we ergens lang genoeg zijn.
 |
 |
 |
 |
Ontmoetingen
We ontmoeten weer vele leuke zeilers, zoals Paul en Lynn. Dit echtpaar is al aardig op leeftijd (ruim in de 80) uit Amerika en zeilen al heel wat jaartjes rond. Zo’n lief stel! Naast ons heeft Chris van de ‘Lucky’ uit Australië gestaan en met hem hebben we direct een leuk contact. Hij heeft net een zeilboot gekocht en is driftig aan het klussen. Zijn vrouw en kinderen zullen zich later bij hem voegen. Aan de andere kant van ons staat de ‘Crossroad’ de boot van Maaike en Peter. Zij wonen op Bonaire en hun zullen we zeker nog wel weer ontmoeten. We zien een aantal zeilers die we al op andere plekken hebben ontmoet, zoals Kitty en Laurens van de ‘Tiago’ en later ook John van de ‘Asha’. We ontmoeten ook nieuwe zeilers, Dennis van de ‘Mach3’, de hele familie van de ‘Zouterik’, Anders en Berit uit Zweden, Martijn van de ‘Lef’ en Inge en Pieter van de ‘Baerne’. Samen met deze mensen zitten we vaak op het terras van Wilhelminaplein tijdens HH of bij de BBQ in de Marina. Dit is één van de leuke dingen van de manier van reizen, zoveel verschillende mensen ontmoeten. Helaas neem je daardoor ook vaak afscheid.BBQ
Op de werf is er in ‘de hut’ elke vrijdag een BBQ, die grotendeels door Onno verzorgt wordt. Het is dan de bedoeling dat je een ‘site dish’ meeneemt die door allen gedeeld wordt. Het zijn altijd gezellige avonden waarbij je in contact komt met zeilers uit verschillende landen. Vaak wordt er ook nog eens spontaan muziek gemaakt. De leguanen voor tussen je voeten door om de restantjes op te peuzelen.
We ontmoeten weer vele leuke zeilers, zoals Paul en Lynn. Dit echtpaar is al aardig op leeftijd (ruim in de 80) uit Amerika en zeilen al heel wat jaartjes rond. Zo’n lief stel! Naast ons heeft Chris van de ‘Lucky’ uit Australië gestaan en met hem hebben we direct een leuk contact. Hij heeft net een zeilboot gekocht en is driftig aan het klussen. Zijn vrouw en kinderen zullen zich later bij hem voegen. Aan de andere kant van ons staat de ‘Crossroad’ de boot van Maaike en Peter. Zij wonen op Bonaire en hun zullen we zeker nog wel weer ontmoeten. We zien een aantal zeilers die we al op andere plekken hebben ontmoet, zoals Kitty en Laurens van de ‘Tiago’ en later ook John van de ‘Asha’. We ontmoeten ook nieuwe zeilers, Dennis van de ‘Mach3’, de hele familie van de ‘Zouterik’, Anders en Berit uit Zweden, Martijn van de ‘Lef’ en Inge en Pieter van de ‘Baerne’. Samen met deze mensen zitten we vaak op het terras van Wilhelminaplein tijdens HH of bij de BBQ in de Marina. Dit is één van de leuke dingen van de manier van reizen, zoveel verschillende mensen ontmoeten. Helaas neem je daardoor ook vaak afscheid.BBQ
Op de werf is er in ‘de hut’ elke vrijdag een BBQ, die grotendeels door Onno verzorgt wordt. Het is dan de bedoeling dat je een ‘site dish’ meeneemt die door allen gedeeld wordt. Het zijn altijd gezellige avonden waarbij je in contact komt met zeilers uit verschillende landen. Vaak wordt er ook nog eens spontaan muziek gemaakt. De leguanen voor tussen je voeten door om de restantjes op te peuzelen.
Fred wordt af en toe bedolven onder de zeer uitgelaten jonge zeilertjes.
Het weer
Het is werkelijk haast niet uit te houden qua warmte op de kant. De temperaturen stijgen al gauw tot over de 40 graden (binnen). Al gauw schaffen we een grote tafel ventilator aan die meteen overuren draait. Maar nu is het een beetje uit te houden. Tijdens het klussen maken we graag gebruik van de faciliteiten hierop de werf en nemen regelmatig overdag even snel een douche. We houden gewoon onze kleren aan, want voordat je goed en wel terug bij de boot bent, ben je al weer droog. Hiernaast hebben we ook heel veel last van muggen gehad. Dus alle horren ervoor, spuiten, meppen en smeren maar! Af en toe hebben we een buitje, maar dat raakt de grond nauwelijks. Ook Kit heeft veel last van de warmte en ligt helemaal uitgeteld op de vloer van de boot.
Het is werkelijk haast niet uit te houden qua warmte op de kant. De temperaturen stijgen al gauw tot over de 40 graden (binnen). Al gauw schaffen we een grote tafel ventilator aan die meteen overuren draait. Maar nu is het een beetje uit te houden. Tijdens het klussen maken we graag gebruik van de faciliteiten hierop de werf en nemen regelmatig overdag even snel een douche. We houden gewoon onze kleren aan, want voordat je goed en wel terug bij de boot bent, ben je al weer droog. Hiernaast hebben we ook heel veel last van muggen gehad. Dus alle horren ervoor, spuiten, meppen en smeren maar! Af en toe hebben we een buitje, maar dat raakt de grond nauwelijks. Ook Kit heeft veel last van de warmte en ligt helemaal uitgeteld op de vloer van de boot.
Laat me met rust!
Jarig
Om mijn 61e verjaardag te vieren gingen we uit eten, met Diny en Marten van de ‘Dayak’, bij restaurant ‘de Heeren’. Dit was niet wat je noemt een groot succes. We zaten nog maar net toen de ober al kwam vertellen dat de oven niet werkte, waardoor niet alles te verkrijgen was. Er was spraken van een zeer slechte communicatie onder het bediend personeel, omdat er wel vier verschillende mensen kwamen vragen wat we wilden hebben. Tijdens onze hoofdmaaltijd (die overigens wel erg goed was) kwam een ober vertellen dat er vanaf 21:00 uur (over 15 minuten) een gesloten feest zou plaatsvinden. Nu ja zeg……. Ik vroeg maar even of we nog wel even onze maaltijd mochten opeten. Niet veel later schetterde ineens keiharde muziek uit de speakerboxen. Hoe krijg je je gasten zo snel mogelijk de tent uit?! Toen hadden we er toch wel even genoeg van en vroegen of de muziek iets zachter kon, zodat we ons nog een beetje verstaanbaar konden maken. Omdat ik jarig was wilde ik graag iets lekker bij de koffie. Dat hadden ze natuurlijk ook niet, maar de serveerster zou even gaan vragen wat wel kon. De koffie kwam, maar verder niets. Terwijl we al bezig zijn met afrekenen, kwam ze ineens met een miniblaadje met een koekje er op. Soms vraag je af hoe het mogelijk is dat een tent kan blijven bestaan. Gelukkig was het gezelschap aangenaam en hebben we het ondanks deze perikelen het toch naar de zin gehad. Altijd weer iets te beleven zullen we maar zeggen.
Om mijn 61e verjaardag te vieren gingen we uit eten, met Diny en Marten van de ‘Dayak’, bij restaurant ‘de Heeren’. Dit was niet wat je noemt een groot succes. We zaten nog maar net toen de ober al kwam vertellen dat de oven niet werkte, waardoor niet alles te verkrijgen was. Er was spraken van een zeer slechte communicatie onder het bediend personeel, omdat er wel vier verschillende mensen kwamen vragen wat we wilden hebben. Tijdens onze hoofdmaaltijd (die overigens wel erg goed was) kwam een ober vertellen dat er vanaf 21:00 uur (over 15 minuten) een gesloten feest zou plaatsvinden. Nu ja zeg……. Ik vroeg maar even of we nog wel even onze maaltijd mochten opeten. Niet veel later schetterde ineens keiharde muziek uit de speakerboxen. Hoe krijg je je gasten zo snel mogelijk de tent uit?! Toen hadden we er toch wel even genoeg van en vroegen of de muziek iets zachter kon, zodat we ons nog een beetje verstaanbaar konden maken. Omdat ik jarig was wilde ik graag iets lekker bij de koffie. Dat hadden ze natuurlijk ook niet, maar de serveerster zou even gaan vragen wat wel kon. De koffie kwam, maar verder niets. Terwijl we al bezig zijn met afrekenen, kwam ze ineens met een miniblaadje met een koekje er op. Soms vraag je af hoe het mogelijk is dat een tent kan blijven bestaan. Gelukkig was het gezelschap aangenaam en hebben we het ondanks deze perikelen het toch naar de zin gehad. Altijd weer iets te beleven zullen we maar zeggen.
Uit eten met Diny en Marten van de Dayak
Lui dagje
De hoogste tijd om er even een dagje tussenuit te gaan. Dat hadden we wel verdiend na al dat klussen. We besluiten om naar Playa Piskado, Playa Grandi of gewoon ‘het vissersstrandje’ te gaan. Drie verschillende namen voor één strand en bekend om de onderwaterwereld. Want dit is hét strand waar je de grootste kans hebt om een zeeschildpad te spotten.
De hoogste tijd om er even een dagje tussenuit te gaan. Dat hadden we wel verdiend na al dat klussen. We besluiten om naar Playa Piskado, Playa Grandi of gewoon ‘het vissersstrandje’ te gaan. Drie verschillende namen voor één strand en bekend om de onderwaterwereld. Want dit is hét strand waar je de grootste kans hebt om een zeeschildpad te spotten.
Het strandje bevindt zich bij het dorpje Westpunt en is een klein zeer populair strandje met een steiger waar men op gezette tijden de wilde schildpadden voert als toeristische attractie. Op het strandje huren we twee ligstoelen met parasol, zodat we heerlijk lui kunnen genieten van het mooie uitzicht. Het is niet eens zo druk op het strandje, wel bij de steiger waar de meeste schildpadden zwemmen. Je ziet de toeristen in het water hun handen opsteken wanneer er gevoerd wordt, voor het geval de schildpadden zich vergissen in het voer. Vanaf het strandje duiken we af en toe het water in en spotten schildpadden in diverse maten. Bijna stond ik in het water op een schildpad, dacht ik even op een rots te staan…… het blijft toch wel erg bijzonder om deze beesten te zien. Ik heb altijd een zwak voor schildpadden gehad (maar ja, voor welk beest eigenlijk niet he!). Terwijl ik aan het snorkelen ben krijg ik ineens gezelschap van een pelikaan. Ik blijf het grappige beesten vinden en moet altijd aan de animatiefilm ‘Finding Nemo’ denken.
Biba Willemstad
In november wordt een evenement georganiseerd met als doel om toeristen en de gemeenschap dichter bij elkaar te brengen. Biba Willemstad wordt georganiseerd in de context van het werelderfgoed, de oranje economie en de toekomstige wereld van werk. Het evenement zal verschillende thema’s met veel kunst, cultuur, technologie, sport, zang, dans, spelen, entertainment en meer. Dit speelt zich op de kant af en op het water is het de bedoeling dat er zoveel mogelijk zeiljachten rondjes zullen varen tussen de Potjesbrug en de Wilhelminabrug.
In november wordt een evenement georganiseerd met als doel om toeristen en de gemeenschap dichter bij elkaar te brengen. Biba Willemstad wordt georganiseerd in de context van het werelderfgoed, de oranje economie en de toekomstige wereld van werk. Het evenement zal verschillende thema’s met veel kunst, cultuur, technologie, sport, zang, dans, spelen, entertainment en meer. Dit speelt zich op de kant af en op het water is het de bedoeling dat er zoveel mogelijk zeiljachten rondjes zullen varen tussen de Potjesbrug en de Wilhelminabrug.
Versierd met vlaggetjes (uitgereikt door de organisatie), voorzien van de nodige (gratis) biertjes en na afloop krijgen de deelnemers ook nog een hamburger. Een aantal onze zeilvrienden doen mee, wij hebben besloten om de boot in de haven te laten liggen, maar gaan wel kijken. Uiteindelijk varen we met de boot van John mee samen met Dennis en Martijn aan boord. Maar als je nu denkt dat de stad uitgelopen is om hiernaar te kijken……. Het zijn enkel de toeristen die al op de terrasjes zitten die dit schouwspel aan zien.
Maar dat mag de pret niet drukken onder de deelnemende zeilers. Er worden allerlei vreemde bochtjes gemaakt tussen de twee bruggen en we hebben de grootste pret. Een leuk evenement waarbij de drank rijkelijk vloeit. Ons leven is zo slecht nog niet!
Dennis in zijn elementje
Sinterklaas intocht
We ervaren hoe het is als Sinterklaas met zijn ‘zwarte Pieten’ in Curaçao arriveert. De meeste ‘Zwarte Pieten’ zijn gewoon zwart geschminkt ondanks hun eigen al donkere huidskleur, maar er zijn ook enkele variaties, gekleurde pieten, te zien. Natuurlijk onvermijdelijk is het feit dat ook hier demonstraties zijn tegen ‘zwarte Piet’, maar die verlopen rustig. Na Sints aankomst in de haven van Willemstad liepen Sint en zijn Pieten zaterdagochtend naar het Brionplein in de wijk Otrobanda, waar heel veel kinderen zich hadden verzameld. Gelukkig maken ze er hier geen probleem van zoals in Nederland. De kinderen genieten volop van de vrolijke mannelijke en vrouwelijke pieten, de muziek en de traktaties en daar gaat het tenslotte om. Gewoon een leuk kinderfeest!
We ervaren hoe het is als Sinterklaas met zijn ‘zwarte Pieten’ in Curaçao arriveert. De meeste ‘Zwarte Pieten’ zijn gewoon zwart geschminkt ondanks hun eigen al donkere huidskleur, maar er zijn ook enkele variaties, gekleurde pieten, te zien. Natuurlijk onvermijdelijk is het feit dat ook hier demonstraties zijn tegen ‘zwarte Piet’, maar die verlopen rustig. Na Sints aankomst in de haven van Willemstad liepen Sint en zijn Pieten zaterdagochtend naar het Brionplein in de wijk Otrobanda, waar heel veel kinderen zich hadden verzameld. Gelukkig maken ze er hier geen probleem van zoals in Nederland. De kinderen genieten volop van de vrolijke mannelijke en vrouwelijke pieten, de muziek en de traktaties en daar gaat het tenslotte om. Gewoon een leuk kinderfeest!
 |
 |
Kit en zijn avonturen
De boot staat op de kant met de achterkant naar de hoge afscheiding van het buur terrein. Aangezien Kit nieuwsgierig is en op onderzoek uit wil, neemt hij op een dag een enorme sprong vanaf de achterkant van de boot. Nu is de hoogte waar hij vanaf springt al 3 meter boven de grond en het terrein achter de schutting zelfs nog lager. Hij belandt op zijn pootjes en heeft heel erg veel geluk dat de grote honden die normaal het terrein bewaken niet in de buurt zijn. Maar dan………..hoe komt hij nu weer terug? Vanaf onze kant is de schutting meer dan 3 meter hoog en bestaat uit een betonnen muur met daarop golfplaten. Redelijk in paniek kijk ik of er ergens een opening zit waar we hem doorheen kunnen lokken. Met heel veel moeite vind ik een kleine opening van hooguit 8 cm. Met kattenknabbels lok ik hem en lukt het me om hem er doorheen te krijgen. Het gaat gepaard met hevig verzet van zijn kant waardoor ik direct onder het bloed kom te zitten van zijn scherpe nagels. We brengen hem zo snel mogelijk terug naar de boot. Zo zie je maar weer, een kat kan vreemde sprongen wagen.Wanneer de boot weer in de haven ligt gaat Kit er ook regelmatig op onderzoek uit bij andere boten. We zijn altijd bang dat hij ergens door een klein raampje naar binnen klimt en niet meer terug kan komen. Zodra het etenstijd is komt hij meestal wel weer uit zichzelf terug, maar vaak moeten we hem hierin een beetje activeren door met zijn bakje te rammelen met brokjes.
De boot staat op de kant met de achterkant naar de hoge afscheiding van het buur terrein. Aangezien Kit nieuwsgierig is en op onderzoek uit wil, neemt hij op een dag een enorme sprong vanaf de achterkant van de boot. Nu is de hoogte waar hij vanaf springt al 3 meter boven de grond en het terrein achter de schutting zelfs nog lager. Hij belandt op zijn pootjes en heeft heel erg veel geluk dat de grote honden die normaal het terrein bewaken niet in de buurt zijn. Maar dan………..hoe komt hij nu weer terug? Vanaf onze kant is de schutting meer dan 3 meter hoog en bestaat uit een betonnen muur met daarop golfplaten. Redelijk in paniek kijk ik of er ergens een opening zit waar we hem doorheen kunnen lokken. Met heel veel moeite vind ik een kleine opening van hooguit 8 cm. Met kattenknabbels lok ik hem en lukt het me om hem er doorheen te krijgen. Het gaat gepaard met hevig verzet van zijn kant waardoor ik direct onder het bloed kom te zitten van zijn scherpe nagels. We brengen hem zo snel mogelijk terug naar de boot. Zo zie je maar weer, een kat kan vreemde sprongen wagen.Wanneer de boot weer in de haven ligt gaat Kit er ook regelmatig op onderzoek uit bij andere boten. We zijn altijd bang dat hij ergens door een klein raampje naar binnen klimt en niet meer terug kan komen. Zodra het etenstijd is komt hij meestal wel weer uit zichzelf terug, maar vaak moeten we hem hierin een beetje activeren door met zijn bakje te rammelen met brokjes.
Er zijn ook enkele kleine hondjes in de haven die ik af en toe verwen met een hondensnackje. Kit kijkt vanaf de boot toe en denkt bij zichzelf: “zij wel en ik niet? Dat laat ik niet toe!”. Waarop hij vervolgens met een grote sprong op de steiger beland en zich tussen de hondjes mengt. De hondjes zijn bijna even groot als Kit en draaien om elkaar heen zonder dat er iets gebeurd. Ze kunnen het op hun manier met elkaar vinden, heel bijzonder!
Kit met ‘Bambi en Elsi’ op de steiger
Nu vind ik toch al dat onze Kit af en toe meer hond dan kat is. Hij is dus niet de enige aan boord die een beetje gek is.
