Categorie: Pegasus 2021

9 mei 2021

Vandaag is het precies 5 jaar geleden dat we de trossen los gooiden in de haven van Scheveningen en uitgezwaaid werden door Ingrid en Freek (zus en zwager van Fred). Twee dagen ervoor hebben we afscheid genomen van onze dierbare familie en vrienden tijdens een samenzijn in de haven van Scheveningen. Een afscheid vol met wisselende emoties. De spanning voor ons vertrek uit Nederland, het afscheid van onze kinderen en kleindochter (die pas 6 maanden was), van vrienden die je een lange tijd niet zal zien. De laatste gesprekjes, herinneringen delen en de vele leuke, grappige en nuttige cadeautjes. We hielden ons groot en genoten van ieders aanwezigheid. Tot het moment dat mijn kinderen mij hun afscheidscadeau gaven, dat was het moment dat ik mijn tranen niet meer kon bedwingen. Ze hadden prachtige foto’s laten maken. Deze zijn ingelijst en hebben een mooie plaats aan boord gekregen. Ja, afscheid nemen was (is) moeilijk.

9 mei 2016, vertrek uit Scheveningen

Er zijn tegenwoordig gelukkig verschillende manieren om contact te houden met elkaar, maar toch mis ik af en toe die knuffel en armen om me heen. Mijn kleindochter zien opgroeien op afstand is en blijft ook bijzonder. Voor haar ben ik “Oma Boot” die samen met Fred de wereld rond zeilt.

In de afgelopen vijf jaar ben ik drie keer terug geweest naar Nederland om familie en vrienden te bezoeken. Het gevoel was elke keer heel dubbel. Het is ontzettend fijn om de familie en vrienden weer even terug te zien. Mijn kinderen, kleindochter en schoonfamilie weer even te kunnen knuffelen. Uit eten met mijn beide zoons, de momentjes met mijn kleindochter, genieten van de kookkunsten van Ingrid, mijn ‘sussie’ Mila weer te zien en lekker over ‘vroeger’ praten, samenzijn met mijn goede vrienden Erik en Jeanette (waar ik me altijd meteen weer thuis voel), te lunchen en bij te praten met mijn vriend Johan en nog vele andere dierbare momenten. Samen met Anneke mijn goede vriendin, die ik inmiddels ook alweer bijna 30 jaar ken, ouderwets koffie drinken en gezellig bij de Griek uit eten!  Dat zijn de momenten die ik in mijn hart sluit tot de volgende keer.

Tegelijkertijd besef ik ook goed wat ik niet mis aan Nederland. De drukte, chaos in het verkeer, de mensen die je voorbij lopen al starende op hun mobiel. Dan heb ik het nog niet eens over het temperatuurverschil met waar we nu vertoeven. Nee, de nattigheid en de kou mis ik zeker niet!

Het valt op dat de mensen veel meer met zichzelf bezig zijn in Nederland en weinig oog hebben voor anderen. Elkaar groeten doen ze al helemaal niet, wat een verschil met hoe wij tegenwoordig leven. Bonaire een klein eiland, te vergelijken met een dorp en daar is het heel gewoon om elkaar te begroeten. We zijn hier nu al bijna 1 ½ jaar en je leert de mensen een beetje kennen en zij ons. Bonaire is echt onze nieuwe ‘thuis haven’ geworden.

LOVE

We hebben de afgelopen 5 jaar de nodige ervaring op gedaan op zeilgebied, zijn sterker geworden en zijn nog beter op elkaar ingespeeld. Hoewel we de laatste tijd niet veel gezeild hebben bevalt dit leven ons prima. De vrijheid die we hebben (dan heb ik het niet over de Corona die dit enigszins beperkt), om andere landen te bezoeken, te genieten van natuur en andere culturen. Lokale mensen te ontmoeten en kennis te maken met vele andere zeilers uit verschillende landen. We zijn veel bewuster geworden, kijken anders tegen dingen aan dan voorheen en verplaatsen ons meer in de mensen om ons heen. Doordat we langer op Bonaire zijn hebben we ons meer verdiept in hoe het leven voor de lokale bevolking is. Niet alles is hier zo zelfsprekend, we zien de grote verschillen met Nederland. Het is een mooi leer proces voor ons.

Ja, dit leven gaat ons goed af. We genieten van elkaar en van onze omgeving en hopen dit nog lang te kunnen blijven doen. Op naar de volgende 5 jaar!

Want zeg nu zelf……. dit uitzicht wil toch iedereen!

September t/m november 2021

Klusjes
We hebben in de afgelopen twee jaar een aantal klusjes gedaan en ook wat nieuwe aankopen voor de boot. Zo hebben we onze oude dinghy vervangen, omdat we het plakken van de lekkages een beetje zat waren. De nieuwe dinghy is iets groter en heeft een aluminium bodem die aan de binnenkant vlak is, dat scheelt weer een paar verzwikte enkels. We zijn er heel blij mee, want het is uiteindelijk toch ons vervoermiddel tussen de boot en de kant!

De schermen van ons navigatiesysteem (Nexus) waren niet helemaal leesbaar meer doordat er vocht bij was gekomen en de windmeter (die boven in de mast zit) werkte ook niet meer. Aangezien Nexus onderdelen niet meer leverbaar zijn hebben we voor het merk NASA, type Clipper, gekozen. Tijdelijk hebben we een windvaan gemonteerd op de mast en na ontvangst van het nieuwe navigatiesysteem, hebben we de elektronische windmeter gemonteerd. Het monteren van de schermen verliep redelijk soepel, maar het doortrekken van een nieuwe draad van boven in de mast naar beneden ging wat minder soepel. Dit had nogal wat voeten in aarde want bij één van de eerste pogingen brak de draad waarmee we het snoer doortrokken en bleef het restant in de mast zitten. Na verschillende pogingen met een visdraad en wat lood aan het einde van de draad is het toch eindelijk gelukt en kwam ook het restant visdraad mee naar buiten onderaan de mast. Daarna moest de draad nog bij de mast naar binnen toe en helemaal naar achteren door getrokken worden, over het plafond van de salon, naar de kuip toe. Dit ging gelukkig een stuk voorspoediger. Het afstellen lukte ook goed en alles werkte weer naar behoren.

Af en toe laten we de motor een half uurtje draaien om wat extra stroom te creeren op erg bewolkte dagen. Daarnaast is het ook goed om te weten of alles nog wel naar behoren werkt. De motorolie is gecontroleerd en bijgevuld, zo ook de keerkoppeling olie gecontroleerd en bijgevuld.

Helaas is de watermaker al maanden niet meer in gebruik. Daarom halen we om de twee weken water aan de kant met jerrycans. Vanuit de dinghy pompen we het water uit de jerrycans rechtstreek naar de tank toe met een losse pomp. We hebben 4 jerrycans van 20 liter (kg) die we 2x vullen en dat scheelt Fred een hoop gesjouw op deze manier. We hopen dat we in Sint Maarten wellicht iemand kunnen vinden die ons met de watermaker kan helpen. Wordt vervolgd.

Ook de naaimachine heeft weer wat overuren gedraaid. Ik ben erg blij dat we deze aangeschaft hebben voor onze reis. Het is weliswaar een eenvoudige Bernina naaimachine, maar deze verricht zeer goed werk en gaat door vele lagen stof en pvc heen. Enkele horretjes voor de luiken (tegen de muggen) moesten vervangen worden. Ook voor onze toegang hebben we een systeem gemaakt met een hor, zodat Kit (onze kat) gemakkelijk in en uit zou kunnen en wij toch geen last van muggen zouden hebben. In 2013 hebben we zelf een nieuwe bimini gemaakt. In de afgelopen jaren heb ik een aantal plekken extra moeten versterken en nu lieten enkele naden los. Na zoveel jaren aan de zon onderhevig geweest te zijn, lieten de naden los. Het was de hoogste tijd om alle naden weer even opnieuw te naaien. We denken er over om een harde/vaste bimini te maken, maar voordat we zover zijn moet deze bimini nog een tijdje mee kunnen.
De ruiten van de buiskap waren, door al het Sahara zand wat hier rond waait, bruin en mat geworden. Je kon er met geen mogelijkheid meer met goed fatsoen door heen kijken. We hebben deze ruiten vervangen en ook maar meteen van stof (Sunbrella) afdekschermen gemaakt. Deze zitten vast met klittenband en kunnen snel en eenvoudig verwijderd worden. Dat scheelt slijtage van de ruit en ze worden niet of nauwelijks meer vuil. Eén van de lieren moest nodig schoon gemaakt worden, want ze werkten niet meer naar behoren. Het is niet één van de leukste klusjes, maar moet toch af en toe gebeuren. We maken gebruik van een spuitbus die ze in garage gebruiken om remmen schoon te maken. Dit werkt bijzonder goed en snel. Kortom: uit elkaar gehaald, schoongemaakt, opnieuw ingevet, geolied en weer in elkaar gezet. Ze lopen weer als gesmeerd!

Vaccinaties
In maart 2020 kregen we allebei onze vaccinaties. Deze maand (november 2021) werd er gestart met de Booster-vaccinatie. Gelukkig heb ik meteen een afspraak kunnen regelen en stonden we om 9:00 uur in de rij. Een van onze zeilende (tevens Land Lubber) Wendy, werkte op de locatie en gaf ons beide de vaccinatie. Nu hopen we voorlopig goed beschermd te zijn tegen het Corona-virus en eventuele varianten. Het maakt het reizen in ieder geval een stuk gemakkelijker.

IND perikelen
Na een jaar moesten onze Sedulas weer verlengd worden en begon het hele ritueel weer opnieuw. Het was weer een heel gedoe met veel papierwerk, geduld en een hoop ergernis van onze kant. Heb ik altijd gedacht dat Nederland zo bureaucratisch is en dan kom je hier in de Carieb, waarvan je denkt dat alles zo relaxed is, blijkt het hier nog vele malen erger te zijn. Ons geduld wordt aardig op de proef gesteld, maar we leren er steeds beter mee omgaan. Mijn nieuwe Sedula is nu voor 5 jaar geldig en die van Fred weer voor 1 jaar. Verschil moet er zijn niet waar! Voorlopig ben ik er in ieder geval mee klaar, maar Fred zal over een aantal maanden, wanneer we weer terug zijn bij Bonaire, wederom de papierenmolen in moeten.

Dat brengt me meteen op het volgende onderwerp.

We gaan weer zeilen!
Door alle perikelen rondom het Corona virus hebben we ruim 2 jaar (sinds november 2019) niet gezeild. We lagen aan een mooring bij Bonaire en hebben daardoor nog niet zoveel gezien van de Carieb. Nu we gevaccineerd zijn en de meeste eilanden weer wat meer toegankelijk zijn geworden, kunnen we weer reizen. Het is fijn om weer op pad te kunnen en andere plekken te ontdekken. Het orkaanseizoen (juni-november) is voorbij en nu is het de bedoeling om in de eerste week van december te vertrekken. Uiteraard zijn we afhankelijk van het weer, dus een exacte datum is nog niet bekend. De komende maanden zullen we als eerste naar Sint Maarten zeilen en dan langzaam afzakken naar beneden langs de andere eilanden. Ergens eind april of begin mei 2022 zullen we weer terug komen bij Bonaire, onze thuishaven, om daar het volgende orkaanseizoen af te wachten. Het is veel te lang geleden dat we echt gezeild hebben en we hebben er enorm veel zin in!

Voordat we uberhaupt kunnen vertrekken legen we de reserve jerrycans met diesel in de tank. Varen naar de haven toe (dat is dan meteen even een proefvaartje of de motor nog goed loopt) betalen de mooring kosten, vullen de jerrycans en de tank met verse diesel en wordt ook de watertank voor de laatste keer bijgevuld. We bergen zoveel mogelijk losse dingen netjes op en maken de boot vaarklaar voor vertrek. De dag voor vertrek halen we de laatste verse boodschappen en worden onze fietsen thuis gestald bij een bevriende Bonairiaan. We brengen een bezoek aan de douane om ons uit te klaren en halen de laatste weersverwachtingen binnen. Voor elke langere zeiltrip bereiden 2-3 maaltijden voor, zo ook deze keer. Dan zijn we bijna klaar voor ons vertrek. Nog even genieten van een laatste mooie zonsondergang bij Bonaire en een beetje relaxen. Niet te laat naar bed, want morgen beginnen we weer aan nieuwe avonturen!

Naar Nederland

Vanwege Kit, onze kat, gaan we nooit samen naar Nederland. Het zal wel weer even wennen zijn voor Fred om helemaal alleen op de boot te zijn. In augustus ben ik voor 21 dagen naar Nederland geweest, het was alweer 2 jaar geleden. Voor mijn vertrek zocht ik mijn schoenen op en kwam al gauw tot de ontdekking dat de zolen uit elkaar vielen. Door de warmte waren deze gewoon verpulverd. Ook mijn spijkerbroek kon ik helaas niet meer aan, een nadeel van het goede leven op Bonaire. Maar goed ik moest dus nog even op de valreep op zoek naar nieuwe dichte schoenen en een spijkerbroek. In Nederland kocht ik weer een paar goede schoenen van ECCO, daar doe ik normaal gesproken jaren mee. Ook de nodige extra papieren moesten in orde zijn, zoals gezondheidsformulier, vaccinatie bewijs etc. In het vliegtuig moet je voortdurend een masker op hebben, dat is behoorlijk vervelend want de trip duurt ongeveer 10 uur. Ik had een ruime zitplaats en omdat ik alleen reisde was de zitplaats naast mij vrij.

We naderen Nederland en wanneer ik naar buiten kijk uit het vliegtuig valt me op dat alles zo groen is. Ik zal wel weer even aan de temperatuur moeten wennen vrees ik. Eenmaal op Schiphol geland, moest ik vervolgens nog uren wachten op mijn koffers. Als verklaring werd gegeven dat er te weinig grondpersoneel beschikbaar was. Samen met mijn medepassagiers wachten we (on)geduldig op de koffers. Er waren te weinig zitplaatsen, i.v.m. de Covid maatregelen. Hoewel er veel mensen zich totaal niet aan de regels hielden en toch op veel plekken dicht op elkaar gingen zitten. Ik probeerde een beetje afstand te houden. Helaas konden we nergens iets te drinken krijgen, wat wel een beetje afzien was. We kregen wel een bosje tulpen als welkom in Nederland! Ik had liever een flesje water gehad. Wat meteen weer opvalt is dat het zo druk is, iedereen heeft haast en weinig aandacht heeft voor een ander. Hier op Bonaire zeggen we iedereen gedag, maar dat is in Nederland echt niet het geval. Eigenlijk mis ik Nederland helemaal niet meer, met uitzondering van mijn familie en vrienden natuurlijk. Ik had een klein autootje gehuurd zodat ik zelfstandig kon gaan en komen. Het was weer even wennen, want ik had al 2 jaar geen auto meer gereden. Maar het is net als fietsen, dat verleer je niet. De vorige keer was het mij te druk geweest om van hot naar her te reizen, dus deze keer heb ik het dan ook iets anders aangepakt. Ik wilde de meeste tijd bij mijn kinderen door te brengen.

Mijn oudste zoon Steven was pas verhuisd van Amsterdam naar Amersfoort en nu kon ik eindelijk hun nieuwe woning bekijken. Samen met hem en mijn kleindochter hebben we heel veel leuke dingen gedaan. We zijn naar musea geweest, de dierentuin, een kasteel bezocht, naar de bioscoop, het kattencafe en door Amersfoort gewandeld. Het was bijzonder fijn om bij ze te zijn.

Ook een paar dagen bij mijn jongste zoon Vincent in Amsterdam geweest en daar kwam ik helemaal bij van alle activiteiten. We hebben lekker eten besteld en samen tijd doorgebracht.

Het weekendje bij mijn schoonzusje en zwager in Den Haag was super gezellig en het was leuk om mijn nichtje en neefje weer eens te zien. Lekker op pad geweest met mijn schoonzusje Ingrid, gezellig winkelen en naar het strand van Scheveningen, waar we in het zonnetje aan de wijn zaten. Erg fijn om elkaar weer even te kunnen knuffelen. Dat heb ik toch wel gemist! Foto: 10 Verder ben ik nog langs een aantal hele goede vrienden geweest, die ik ook alweer meer dan 40 jaar ken. Tussendoor nog enkele boodschapjes gedaan. Het laatste weekend was ik bij één van mijn beste vriendinnen Anneke (die ik al bijna 30 jaar ken) en haar man Ad. Traditie getrouw gingen Anneke en ik uit eten bij “De Griek”, iets wat we voor mijn vertrek met vaste regelmaat deden. In dit weekend verzamelde ik alle aangekochte en bestelde artikelen en werd er weer een extra koffer gevuld om mee terug te nemen naar de boot.

Natuurlijk heb ik lang niet met iedereen kunnen afspreken en gelukkig begrepen de meeste vrienden dit ook wel. De tijd in Nederland was

Tot en met juli 2021

De tijd gaat snel wanneer je in het ‘Paradijs’ woont. Er zijn alweer enige maanden verstreken sinds ons laatste blog en dus de hoogste tijd voor een nieuw blog.

Vincent op bezoek
In oktober 2020 kwam mijn jongste zoon op bezoek. In eerste instantie zou hij 3 weken blijven, maar door de Corona perikelen werd zijn terugvlucht afgelast en heeft hij zijn bezoek met meer dan een week verlengd. Vincent was nog geen twee dagen op het eiland toen de Corona maatregelenstrenger werden, waardoor we behoorlijk beperkt werden in onze vrijheid. De restaurants gingen dicht, dus voorlopig niet uit eten en helaas ook geen Happy Hour voorlopig. Wel konden we gebruikmaken van ‘Take Away’. Helaas ging ook het Nationale park dicht, daar konden we dus ook niet heen. Als alternatief huurden we voor een aantal dagen een auto en maakten een rondrit over het eiland, waardoor Vincent toch een indruk kreeg van Bonaire. We reden over hobbelige ‘Offroad’ weggetjes waarvan we geen idee hadden waar we uit zouden komen, wat op zich redelijk spannend was. Bonaire is een snorkel en duikeiland en daar heeft Vincent gretig gebruik van gemaakt. Een bevriend zeiler, die tevens duikinstructeur is, ging samen met Vincent en Fred duiken. Voorafgaande kreeg Vincent enkele basisinstructies en deden ze een aantal proefduiken. Dat ging super goed, Vincent bleek een natuur talent te zijn. Vervolgens zijn ze een aantal keren gaan duiken met zijn 3-tjes. Ook hebben we elke dag wel even gezwommen en gesnorkeld, want er zijn genoeg vissen in de buurt van de boot te bewonderen. Na een aantal weken gingen de restaurants weer open en konden we weer gezellig uit eten en genieten van de gezellige Happy Hours.

Vincent is een bekwaam schaker en speciaal voor hem werd er een simultaan wedstrijd georganiseerd bij restaurant ‘El Mundo’, één van onze favoriete restaurants.

Het was de tweede keer, sinds ons vertrek, dat Vincent langere tijd aan boord was. Het was erg fijn om zoveel tijd samen door te brengen. Wat ons betreft zeker voor herhaling vatbaar!

Ontspanning
We volgen jaarlijks de Formule-1 races, waar we dan ook zijn. De trainingen en kwalificaties kijken we meestal gewoon aan boord op onze eigen tv, maar voor de echte race (die op zondag gehouden wordt), gaan we naar restaurant ‘El Mundo’. In de afgelopen twee jaar hebben we daar een aantal gelijkgestemden ontmoet. De meeste zijn Nederlandse ‘land Lubbers’ (geen zeilers maar mensen die op het land wonen). Als Nederlander zijn we natuurlijk fan van Max Verstappen en dat is ook wel te merken. De sfeer zit er altijd goed in en de mensen zijn zeer enthousiast. Met vaste regelmaat kun je het gejuich al op afstand waarnemen. De wedstrijden zijn vaak vroeg in de ochtend (vanwege tijdsverschil) en dan nemen we daar ook een lekker ontbijtje.

Uiteraard kunnen we ook lekker helemaal niets doen en wat is het dan lekker om lui in een opblaasband, glaasje erbij te relaxen!

Domino spelen
In de Carieb wordt een heel ander soort domino spel gespeeld dan we gewend waren van huis uit. Dit spel heet: ‘Mexican Train Domino’ en wordt gespeeld met stenen met tot 12 cijfers. In Trinidad hadden we al kennis gemaakt met dit spel en daarna zelf ook een spel aangeschaft. Voor de zeilers (meestal Amerikanen en Canadezen) is dit een gezellige bezigheid op de zondagen. Doordat vele zeilers vast zaten op Bonaire gaf ons dat mooie de gelegenheid om deze zeilers beter te leren kennen. Natuurlijk zijn er ook anderen nationaliteiten die meespelen, zoals oa uit Puerto Rico. We spelen voor ons plezier, maar dat betekend nog niet dat we niet fanatiek zijn! Het zijn altijd hele gezellig zondagmiddagen. Door één van de zeilers is een vlag gemaakt die rouleert als je wint. Deze vlag heeft al een aantal keren op de ‘Pegasus’ gewapperd! Na afloop van het spel doen we samen nog een borrel en gaan soms met een aantal uit eten. Dit geeft een ieder ook de mogelijkheid om ons (Nederlanders met onze aparte gewoontes) een beetje beter te leren kennen. Zo komt de directheid en openheid van Nederlanders ter sprake en werden onze (voor)oordelen (die we toch allemaal wel hebben) over o.a. Amerikanen wat afgevlakt of juist versterkt. Wanneer je langere tijd ergens voor anker of aan een mooring ligt, zie je toch vaak gebeuren dat zeilers met dezelfde nationaliteiten bij elkaar ‘klitten’. Daarom zijn dit soort bijeenkomsten des te leuker. 

Inspanning
Om de dag doen we met onze, op Bonaire gekochte fietsen, boodschappen. Maken af en toe een rondje op de fiets, zwemmen en snorkelen we. Als groepsactiviteit ‘Noodelen’ we (in zee met een drijver) met enkele andere zeilers vlakbij onze boot. Dit proberen we 2x per week te doen. Fred maakt gemiddeld 1x per week een duik samen met andere zeilers en/of land Lubbers. Intussen heeft hij al ruim 70 duiken gemaakt bij Bonaire en is nu een officieel ‘Advanced Open Water Diver’.

Reversals
Dit jaar viel het reuze mee met de reversals, we hebben er maar een paar gehad. Sommige wat heftiger dan de andere. Vaak ziet het er vanaf de kant veel indrukwekkender uit dan wat wij ervaren. Dit jaar brak er maar één lijn, dus we gaan vooruit. Tijdens een reversal komt de wind niet meer vanaf het land maar juist vanaf de zee, dat maakt dat er hogere golven ontstaan. Het is veelal het gevolg van een orkanen die ontstaan bij Kaapverdië richting de Caribbean trekt.

De Pegasus duikt onder

Uit eten, HH en feestjes
In het begin dat we bij Bonaire waren deden we eigenlijk wel erg vaak Happy Hour, wat een enigszins uit de hand liep. Niet alleen qua kosten, maar ook wat het alcohol gebruik, dat met de dag meer werd. Zijn niet alle zeilers een beetje alcoholist? Je zou het bijna gaan denken. De laatste maanden beperken we het tot 1 a 2x per week, meestal in combinatie met de zondagmiddag Domino-spelen. Uiteraard gaan we af en toe gezellig uit eten met vrienden die we hier op het eilanden hebben leren kennen.

Uiteraard zijn we op onze beide verjaardagen uit eten geweest. Dit jaar is Fred 65 jaar geworden en dat moest gevierd worden en daarom hielden een borrel bij ons favoriete restaurant ‘El Mundo’. Er kwamen zowel zeilers als land Lubbers, wat erg gezellig was.

Kijk hem stralen!

Heleboel kaartjes

Lekker eten!

Rondritjes met een auto en op de fiets
Van een bevriende Bonairiaan mogen de auto lenen en maken, voor de afwisseling  af en toe een rondritje over het eiland. We zijn opnieuw naar het Donkey Sanctuary toe geweest om mijn 1^e adoptie ezeltje te bezoeken. Nu we deze keer met de auto waren, konden we gelijk over het hele terrein rijden. Er worden ongeveer 700 ezels opgevangen en een deel staat in de wei en de overige in het zorg gedeelte. Dat zijn voornamelijk gewonde, oude en pas geboren ezels.

Zo nieuwsgierig

Gekke bekken

We zijn nog een keertje naar het National Park geweest en hebben we in een baai aan zee lekker gepicknickt.

Met de fiets gaan we meestal niet zover, want de wegen zijn niet echt jofel om te fietsen. Maar het is weleens lekker om een eindje te fietsen en dan ergens aan zee te lunchen.

Rustig strandje

Kijk hem zitten….

Dagje zus en zo
Tijdens het regenseizoen komt de regen soms met bakken de lucht uit.

Wasjes moeten er ook gedaan worden en dan hangt de kuip vol met kleding. Ik hang zoveel mogelijk kleding op hangertjes en haal de waslijn door het hangertje zodat deze er niet af kan vallen. Als knijpers gebruik ik het liefste plastic knijpers en voor de kleding die ik direct op de lijn hang, gebruik ik sluitingen voor zakjes. Dit werkt perfect en je kleding beschadigd niet!

Zeilers
We hebben bij Bonaire de nodige nieuwe zeilers leren kennen, maar zien ook weer een aantal bekende zeilers van voorgaande jaren terug. Dit is altijd een vrolijk weerzien waar de alcohol rijkelijk vloeit en de nodige verhalen weer uitgewisseld worden. Er ontstaan soms binnen zeer korte tijd hechte vriendschappen en dan is het toch altijd weer moeilijk om afscheid te nemen van elkaar. We hebben in de afgelopen 5 jaar wel een beetje geleerd dat dit het lot van het zeilers bestaan is, het voortdurend afscheid moeten nemen!  Maar ondanks dat zijn we blij met deze ontmoetingen en genieten van deze vaak bijzondere vriendschappen. Via WhatsApp houden we veelal contact, want je weet tenslotte nooit wanneer je elkaar weer ergens zult treffen.

Vrijwilligerswerk
In de afgelopen 2 jaar wilden we heel graag iets doen voor de bevolking van Bonaire. Bij toeval kwam ik een bericht tegen dat er vrijwilligers gevraagd werden voor de Mediabus. Dit is een bibliotheek bus die door de weeks langs alle basisscholen rijdt en op zaterdag op de parkeerplaats bij de supermarkt van der Tweel (AH) staat. Dit leek me wel iets en ik melde mij aan voor de zaterdagen. Zo leerde ik een aantal andere vrijwilligers kennen en ook degene die altijd met de bus rijdt.

Fred is wiskunde bijles gaan geven aan de dochter van Verio, de baas van restaurant ‘El Mundo’. Nu was het al jaren geleden dat hij les heeft gegeven in wiskunde, maar dit was geen enkele probleem voor hem. Fred vindt het erg leuk om haar te helpen wiskunde beter te begrijpen. Blijkbaar is haar eigen leraar niet zo goed in staat om het uit te leggen. Gelukkig heeft  Fred héél veel geduld!

Kapper
Soms is het tijd voor iets anders en daarom besloot ik om maar weer eens vlechtjes in mijn haren te laten doen. Dit heb ik een paar jaar geleden ook in Gambia gedaan. Hoe ouder hoe gekker zeggen ze toch? Ik koos voor donker haar afgewisseld met blauwe vlechtjes. Dat was weer eens iets anders. In Nederland keken ze mij soms wel wat vreemd aan, maar daar trok ik me niets van aan. Ik nam zelfs wat extra blauwe haren mee naar Nederland, zodat ik ook een paar vlechtjes in mijn kleindochter Bobby’s haar kon maken. Vier weken lang heb ik mijn haren alleen met water gespoeld en niet kunnen wassen. Toen begon het toch wel wat te jeuken en was het tijd om de vlechten er weer uit te halen. Hier ben ik ruim een halve dag mee bezig geweest!

Het is even wennen

Pluizenbolle hoofd

Adoptie
Mijn liefde voor ezeltjes heeft er voor gezorgd dat ik de verleiding, om nog een ezeltje (mijn 2^e) te adopteren, niet kon weerstaan. In juni 2021 adopteerde ik een heel jong ezeltje genaamd ‘Zola’. Eigenlijk was dit een adoptie voor mijn kleindochter Bobby. De oorkonde van de adoptie en foto nam ik voor haar mee toen ik in augustus naar Nederland ging. Mijn bijdrage zorgt weer voor een jaar verzorging van deze twee ezeltjes. Mijn 1^e ezeltje ‘Rayo’ heb ik nu alweer voor het 2^e jaar.

Zo lief !

Adoptie certificaat

Mijn Rayo

Gezondheid
Van ons tweeën ben ik altijd wel degene die iets mankeert. Hadden mijn ouders mij maar wat beter in elkaar gezet! In april kreeg ik steeds vaker last van druk op de borst, waarvan ik zelf dacht dat ik misschien weer een longontsteking had (iets wat ik al vaker heb gehad). Toch maar even naar de huisarts voor controle. Deze dacht meer richting hart en vond het ernstig genoeg om mij direct door te sturen naar de 1^e hulp.  En daar lag ik ineens in mijn eentje op de EHBO. De huisarts heeft Fred gebeld en op de hoogte gebracht dat ik allerlei onderzoeken zou krijgen om een problemen met mijn hart uit te sluiten. Dit zou wel even wat tijd in beslag nemen. Bloed werd afgenomen, zuurstofgehalte gemeten, hartfilmpjes gemaakt, alle toeters en bellen. Toch een fijn gevoel dat alles even gecontroleerd werd, kan nooit kwaad toch! Het personeel van het ziekenhuis was uitermate vriendelijk en zeer deskundig. Ik kreeg medicatie mee om de druk op de borst wat te verminderen en na een week moest ik voor controle komen bij de cardioloog. Om een lang verhaal iets in te korten, met mijn hart was niets mis. Gelukkig maar!

Toeters en bellen

Foutje bij het prikken

Samen met mijn huisarts hebben we alle problemen besproken en afspraken gemaakt bij diverse specialisten. Zo ook bij een de KNO-arts voor mijn bijholtes, daar ik nog steeds moeite heb met onderwater zwemmen omdat mijn holtes vaak dicht zitten. Na het maken van de nodige foto’s was de conclusie van de arts dat mijn holtes erg nauw zijn en dat dit is wat het is en dat hier weinig aan te doen valt. Accepteren dat het zo is en als onder water wil zwemmen dan adviseerde hij om van te voren een pilletje (Desloratadine) te nemen. Maar wel goed om te weten dat alles verder oké is, tenminste medische gezien, over het geestelijke gedeelte zullen we het hier maar niet hebben. Je moet tenslotte een beetje anders dan ‘normaal’ zijn om het leven te leiden wat wij doen niet waar!

Bezoek aan de dermatoloog gebracht voor controle moedervlekken. Een aantal jaren geleden had ik een Melanoom (huidkanker), een onrustige moedervlek die ze hebben verwijderd. Sindsdien laat ik om de zoveel tijd een controle uitvoeren.

Last van mijn rug blijf ik houden wat te wijten valt aan slijtage van de onderste ruggenwervels. Na het maken van een MRI blijkt dat het kraakbeen gehalveerd is dat maakt dat ik vaak pijn heb in mijn rug. Ook hier is weinig aan te doen, behalve mijn rug sterker maken door meer buikspieroefeningen te doen, af te vallen en te blijven bewegen. Gelukkig doet Fred altijd al het zware (til) werk en verder zal ik goed moeten opletten met het maken van verkeerde bewegingen.

Zo, medisch gezien ben ik dus dit jaar weer helemaal door de molen geweest, wat nooit kwaad kan op deze leeftijd!

Het was eind november 2019 dat we bij Bonaire aankwamen en dat is nu alweer meer dan één jaar geleden. Wat hebben we zoal gedaan in deze periode?

Gezondheid
Mijn klachten, wat mijn voorhoofdholtes betreft, bleven bestaan en dat is dan ook de reden dat we in februari 2020 besloten om nog niet richting Jamaica te vertrekken. De zorg is hier goed en dat weten we niet van Jamaica. In dezelfde tijd gaat de wereld op slot en kunnen we sowieso nergens meer heen. Duiken zit er dus nog steeds niet in voor mij en of het ooit weer kan, dat zien we nog wel. Gezien de situatie met Covid leek het ons beter om bij Bonaire te blijven. Helaas houdt dit wel in dat we er een heel zeilseizoen ‘verloren’ gaat. Van juni tot en met december is het orkaanseizoen en dan kunnen we toch niet weg.

Duiken, snorkelen en het onderwaterleven
Fred heeft vele duiken met Alejandro gemaakt en ook zijn PADI Advanced Open Water gehaald. Hij heeft echt de smaak te pakken. Vanaf juli 2020 maakt Fred wekelijks een duik met Rob, een Nederlandse zeiler die ook in het mooringveld ligt met zijn boot. Tijdens deze onderwatertripjes maakt hij zoveel mogelijk foto’s en filmpjes.

Smooth Trunkfish

Koraal

‘Spot-winged Comb Jellyfish

Dan heb je ook nog het ‘Portugees oorlogsschip’, waarvan het lijf ongeveer 25 cm is, maar de dunne vangarmen tot wel 70 meter kunnen zijn. Deze kwal wil je al helemaal niet tegen komen, want een steek van deze kwal kan hele nare (soms permanente) gevolgen hebben.