Omdat ik nu eenmaal een zwak heb voor schildpadden (waar niet eigenlijk voor?), gaan we nog een keer terug naar Boa Vista. Tijdens ons 1e bezoek hebben we geen schilpadden gezien op het strand. Volgens de gids (en Wereldvrouw) Nathasja Wust van BoaVistaCarefy is op dit moment de kans groter om schilpadden te zien die in de nacht hun eieren op het strand leggen.
Het begint al goed wanneer we proberen het anker op te halen, er zit geen beweging in. Zweetdruppels parelen langs Fred zijn voorhoofd vanwege de inspanning. Wat hij ook probeert, er schijnt geen beweging in te komen. Een Engelse zeiler komt in zijn dinghy langs gevaren om ons te helpen. Maar op hetzelfde moment lukt het Fred om, met behulp van het touw van de ankerboei, het anker om hoog te trekken. Toch een goed idee om een ankerboei te hebben, anders hadden we het water in gemoeten.
Er komen vijf soorten (van de zeven) zeeschildpadden voor in de wateren rondom de Kaapverdische eilanden. Allen hebben de status van bedreigde of ernstig bedreigde diersoort. Voor de onechte Karetschildpad of Logger Head schildpad (Caretta Caretta) behoren de stranden van Kaapverdië tot één van de meest favoriete plekken ter wereld om hun nesten te maken. Dit is een van meest wijdverspreide zeeschildpadden ter wereld en is genoemd naar hun grote kop. Hun kop kan wel 30 centimeter groot worden. De onechte karetschildpad is een zwaargebouwde zeeschildpad en behoord tot één van de grootste zeeschildpadden ter wereld. Het gewicht van deze soort schildpad ligt tussen de 75 en 130 kilogram en de lengte van hun schild is ongeveer 1 meter. De onechte karetschildpad brengt veruit het grootste deel van hun leven door op zee. De vrouwtjes komen alleen op het land om hun eieren te leggen.
De overige soorten zijn:
Lederschildpad (Dermochelys Coriacea)
De lederschildpad is de grootste zeeschildpad ter wereld en kan wel een lengte bereiken van maar liefst 2,5 meter. Ze hebben een leerachtige schaal, komen wereldwijd voor en incidenteel op de Kaapverdië.
Karetschildpad (Eretmochelys Imbricate)
De karetschildpad wordt ook wel de echte karetschildpad genoemd. De naam karet komt van het rugschild. Met een gemiddelde lengte van 90 centimeter is de echte karetschildpad een middelgrote zeeschildpad. Ze hebben een sikkelvormige bek om prooidieren uit rotskloven te kunnen halen. Je vindt deze soort vooral bij koraalriffen en rotsen en zijn goed herkenbaar aan hun mooi gekartelde en getekende rugschild.
OnOlive Ridley dwergschildpad (Lepidochelys Olivacea)
Wordt ook wel Warana schildpad genoemd. Dit is een kleiner soort zeeschildpad en heeft een rugschild van circa 70 centimeter. Het schild van de dwergschildpad is olijfkleurig. De dwergschildpadden leggen allemaal tegelijk hun eieren en komen dus allemaal op dezelfde tijd aan land.
Groene schildpad (Chelonia Mydas)
De groene schildpad wordt ook wel de soepschildpad genoemd. Deze naam is te danken aan het feit dat de mens deze soort veelal heeft gevangen voor consumptie. Het rugschild bij een volwassen exemplaar is circa 1 meter en is eerder bruin dan groen. Het gewicht van de schildpad kan oplopen tot ongeveer 160 kilogram. Ook wel bekend door de animatiefilm ‘Finding NEMO’ uit 2003 van Walt Disney.
Levensloop schildpad
Karetschildpad of Logger Head schildpad
|
Spoor van de schildpad
|
Schildpaddentour
’S Avonds gaan we mee met de nachttour en worden we door Nathasja opgehaald met een 4 x 4. We moeten zeker meer dan een uur rijden voordat we bij de weg komen die naar het strand leidt waar de schildpadden ’s nachts aan land komen. Zodra we het National Reserve in gaan stopt de chauffeur om zijn koplampen af te dekken met rood papier, dit om te voorkomen dat de schildpadden verblind worden. Op het strand is het daarom alleen toegestaan dat de vrijwilligers en gidsen zaklampen met rood licht hebben. Vlakbij het strand is een kamp op gericht waar tientallen vrijwilligers werken om de schilpadden te controleren (d.m.v. de chip), te chippen, om de eieren op te vangen, te tellen en veilig te stellen.
Samen met de gids lopen we daar het strand toe, waar zij fluisterend uitlegt wat er gebeurd. We moeten zo laag mogelijk blijven en altijd nooit in beeld voor de schildpad. We hebben geluk en zien een aantal schildpadden op het strand aankomen, bezig met eieren leggen en terug gaan naar de zee. De schildpadden kruipen het strand op tot aan de duingrens, waar ze een diepe kuil graven en daar boven hangen om hun eieren te leggen. Tijdens dit proces raken ze in een trance waardoor ze niets merken van hun omgeving; juist op dat moment kunnen mensen ze dus benaderen. Voorzichtig naderen we de schildpad en kunnen van dicht bij zien hoe dit in zijn werk gaat. Het hele proces duurt circa 20 minuten en de schildpad legt gemiddeld ongeveer 100 eieren. Een vermoeiende gebeurtenis voor moeder schildpad. De eitjes lijken een beetje op pingpongballetjes. Tijdens het leggen halen de vrijwilligers de eieren weg en doen deze voorzichtig in een zak. Als het leggen klaar is dekt de moeder het gat weer af en begint aan de terug weg naar het water. Je ziet duidelijk de sporen die de schildpadden achter laten op het strand.
De kuil is gegraven
|
Alle eieren op een rijtje
|
Overige tijd Sal Rei
Tijdens ons vorige bezoek aan Boa Vista hebben we kennis gemaakt met een stel Franse zeilers die met hun catamaran hier voor anker lagen. Ook deze keer waren ze er weer (of nog steeds) en worden we uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje. Dit wordt gehouden in een strandtent van de plaatselijke surfschool. We leggen de dinghy naast die van anderen op het strand. Het gezelschap is een bonte verzameling van surfers, zeilers, backpackers en andere gasten. De BBQ draait overuren en de drank vloeit rijkelijk. Na een gezellige avond rollen we de dinghy in en varen terug naar de boot.