Ik leg de man uit dat wij een speciale antifouling op de boot hebben en er dus voorzichtig met de banden van de hijskraan moet worden omgegaan en ook bij het plaatsen op de bokken (steunen). Uiteindelijk is het pas 9:00 uur wanneer er iets wordt ondernomen. De mannen van de werf zijn zeer efficiënt en behulpzaam. De banden worden in het water gelaten, gaan om de boot heen en dan gaat de boot een beetje de hoogte in. Voordat ze verder gaan moeten wij van de boot af. Vanaf de kant kijken we met enige spanning toe hoe de kraan de boot verder omhoog hijst en vervolgens naar een plek op de werf toe rijdt. Het blijft altijd spannend, want een boot hoort in het water, niet op de kant. Ze hebben goed geluisterd en doen zeker hun best om de antifouling zo min mogelijk te beschadigen. Niet veel later staan onze Pegasus op een zestal bokken. De boot is er vier jaar geleden voor het laatst uit geweest en dankzij onze bijzondere antifouling, ziet de onderkant er zeker niet slecht uit. Deze werf gaat zeer efficiënt om met zijn ruimte, kleine bootjes die op de kant staan worden in een stellage opgeslagen. Ook is er voldoende ruimte om de boot heen om goed te kunnen werken.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Dan komt Ruben en haalt de eindanode en de schroef er af. De lagers die hij bij zich heeft passen niet en waarom verbaasd me dat niet eens meer? Hij belt met zijn vader en even later vertrekt Ruben op zoek naar een passende lager. Na 2 uur komt Ruben terug en ik zie het al aan zijn gezicht, met slecht nieuws. Geen lager van de juiste maat te krijgen op geen van de Canarische Eilanden. Ze hebben het meteen besteld in Barcelona (gelijk maar 2 stuks) en deze zullen per expres verzonden worden, zodat we het de volgende dag er is. De volgende dag om 13:00 uur zal Antonio komen en het werk afmaken. Nu hebben wij niet zulke goede ervaringen met het verzenden c.q. ontvangen van goederen per post, dus dat moeten we eerst nog maar eens zien. Het betekend mu wel dat we toch een nachtje op de kant zullen staan. Niet gepland en ook niet echt gewenst door ons, maar ja wat doe je er aan. We kunnen onmogelijk zonder schroef verder. Het zou slechts een paar uurtjes tijd kosten en hij had toch alle materialen? Het schijnt hier niet anders te kunnen en wij zijn er nog steeds niet aan gewend dat alles veel langer duurt. We nemen afscheid van Ruben, omdat zijn vader alleen zal komen de volgende dag. De rest van de dag doen we niets meer, we hebben het nu wel een beetje gehad. We zijn vies en moe, de hoogste tijd voor een douche. Natuurlijk is er alleen maar koud water en hiermee proberen we ons zo goed als het gaat een beetje schoon te maken.
Bij deze haven is niet veel, slechts één restaurant en die is veel te ver lopen na deze vermoeiende dag. Gelukkig is er naast de werf wel een kleine SPAR supermarkt die voldoende heeft om ons te kunnen voorzien van een goede pizza en vers brood. Het is een raar gevoel om weer op de kant te staan en iedere keer een ladder op te moeten klimmen om aan boord te komen. De boot beweegt niet of nauwelijks en dat zijn we helemaal niet meer gewent. Van bovenaf ziet alles er toch anders uit. Zelfs Kit is van slag en begrijpt er niets van, zoveel geluiden om hem heen en hij ziet zo weinig. Heel vreemd voor hem. Ook mag hij van ons nu niet naar buiten omdat we niet weten wat er zal gebeuren als hij van iets schrikt. Moe, maar voldaan dat het grootste gedeelte van de onderkant van de boot “schoon” is, hangen we s ’avonds op de bank.
2017-09-27 Pasito Blanco – Mogan
De volgende ochtend gaan we verder met schoonmaken en wachten op de komst van Antonio met de nieuwe lagers. We zijn bijna klaar met onze lunch, het is precies 13:00 uur (ja, ze kunnen wel op een afgesproken tijd komen!) wanneer Antonio het terrein op komt rijden. De lagers zijn gearriveerd (het moet niet gekker worden) en hij kan aan de slag. De lager, anodes en de schroef worden gemonteerd en dan is alles weer in orde.
