Na het douchen, vullen we nog even een wasmachine met de laatste vieze kleding en hangen deze te drogen aan een waslijntje aan boord. Binnen een paar uurtjes is alles droog, opgevouwen en opgeborgen. We bereiden ons voor op de afscheidsborrel en nu begint het toch wel een beetje te kriebelen in mijn buik. Niet het weggaan, maar het zien van familie, vrienden, kennissen en zakelijke relaties, doet ons toch wel iets.

We vullen een tas met zelf ontworpen buttons om aan onze gasten uit te reiken. De oude EPIRB gaat ook mee, die is voor Florian de vorige eigenaar van de Pegasus. Op het laatste bedenk ik mij dat het misschien wel leuk is om een soort van gastenboek mee te nemen waar een ieder nog iets in kan schrijven. Natuurlijk heb ik wel iets geschiktst aan boord wat we hiervoor kunnen gebruiken. Ook vergeet ik niet de, speciaal voor vandaag gekocht, doos met tissues niet mee te nemen! Ik heb in ieder geval met mezelf afgesproken dat ik alles maar zo zal laten gebeuren als het komt.

Rond 15:30 zien we Jan & Thea, onze buurtjes van City Marina Rotterdam, al op de kade voorbij lopen. Ook mijn vriendinnetje Ludmilla en Ronald zijn er vroeg bij.
Iets voor 16:00 uur zijn we bij restaurant Rootz waar onze afscheidsborrel is. Helaas zijn ze er nog niet helemaal klaar voor, maar we kunnen tijdens het wachten toch al enige gasten verwelkomen. We worden meteen overladen met een zeer bijzonder, origineel en nuttig cadeau van Ingrid, Freek en de kinderen. Een heel krat vol met allerlei vers ingeblikt eten voor onderweg, zodat we nog eens terug zullen denken aan de etentjes bij hun thuis! Op een grote kaart, met onze route, hebben ze aangegeven waar we welk blik mogen openen! Fantastisch idee, super bedankt! Mijn vriendinnetje Ludmilla zorgt voor aanvulling van onze drank voorraad en heeft enkele prachtige teksten voor ons beide geschreven. We worden al wat emotioneler ondertussen…………
Freek maakt tijdens de borrel foto’s van ons en alle mensen die aanwezig zijn, zo hebben we een leuke herinnering aan deze borrel. Bedankt Freek dat je zulke mooie foto’s hebt gemaakt!

Zodra we naar de ruimte kunnen waar de borrel is druppelen langzamerhand de mensen binnen. Het is ook erg fijn om mensen te zien die ik in geen jaren gezien heb, maar waar ik toch een speciale band mee heb. Tussendoor proberen we de aandacht zoveel mogelijk te verdelen. Een aantal personen blijven na de borrel ook nog in het restaurant eten en dan hebben we meer tijd voor hen. We worden overladen met zeer uiteenlopende cadeautjes, maar wat toch wel opvalt, is dat onze drankvoorraad aardig aangevuld wordt………………… en daaruit blijkt dan wel weer hoe goed men ons kent! Van Erik & Jeanette krijgen we bijvoorbeeld een USB-stick met muziek er op, niet zomaar alleen muziek maar ook nog eens een soort quiz vorm, dit zal ons wel even bezig houden de komende tijd! Bedankt Eric voor al je werk hieraan! En ook nog 2 tubes Zaanse mayo, waar ik zo gek op ben! Van Dennis en Christa krijgen we een ingelijste foto en een knuffelbeest (fel groen) genaamd “Fritz” met de opdracht dat hij graag overal op de wereld gefotografeerd wil worden. Super leuk idee!

Onze tandarts Raf heeft een “noodpakket” voor ons meegenomen, nu zijn we op alles voorbereid! Van Odette en Rob krijgen we, uiteraard drank, hoe kan het ook anders als je samen (met Odette) in de drankenindustrie hebt gewerkt!! Verder een hele doos met Sheba kattenvoer blikjes voor Kit, super leuk idee! Kit zal hier zeker van smullen onderweg. We krijgen zoveel leuke, lieve dingen en praktische dingen: boeken, Hollands koekjes en snoepgoed, bootmans fluitje, stropdas met Pegasus erop, speciale fles voor water van “The Ocean Clean Up”, kaarsen, chocolade, sleutelhangers, dagboek, visitekaartjeshouder, fles bitter met bijpassende glaasjes, geld, vele kaarten etc.

Na de borrel kunnen we met onze kinderen en een aantal zeer goede vrienden ook nog gezamenlijk eten in een, voor ons gereserveerde, ruimte van het restaurant. We schuiven gezellig enkele tafels aan elkaar, Fred zit in de buurt van zijn zoon en vriendin en ik zit tussen mijn beide jongens en kleindochter en mijn beste vrienden in.
Tot nu toe had ik het aardig “droog” gehouden en zit de doos tissues nog onaangeroerd in mijn tas. Maar dan komen mijn kinderen met hun cadeautje aan………….. Ze hebben prachtige foto’s laten maken samen met hun vriendinnen en mijn kleindochter Bobby. Zo mooi! Ik krijg ook een prachtig boekwerk met foto’s van Bobby, wat ben ik daar blij mee! Maar dan zijn de tranen niet meer in te houden en heb ik toch nog de doos met tissues nodig! Omdat het morgen Moederdag is krijg ik van Steven en Vincent ook nog twee enveloppen, die ik pas morgen mag open maken! Kortom, super cadeaus!
Het is erg gezellig en Bobby houdt zich heel goed voor haar jonge leeftijd (net 6 maanden). Bobby zit voor me en we spelen “kiekeboe”, ze haalt mijn handen weg van mijn gezicht en lacht me toe. Ik houd haar zoveel mogelijk vast nu het nog kan. Na het eten is het echt afscheid nemen en dat valt menigeen zwaar. Nog even een extra knuffel hier en daar en dan gaan we terug naar de boot.
Onze kinderen gaan nog even met ons mee naar de boot, wat we heel fijn vinden. Een extra momentje samen en dan nemen ook zij afscheid en lopen ze de steiger af. Even slikken……
Daarom zeg ik liever: het is niet vaarwel, maar tot ziens!

Lieve allemaal,
Dit afscheid was voor ons eigenlijk wel een “dingetje”, je neemt tenslotte niet elke dag afscheid voor langere tijd van de mensen die je zo dierbaar zijn. We willen jullie allemaal heel erg bedanken voor jullie aanwezigheid, maar vooral de warmte van vriendschap tijdens onze borrel en bedanken voor alle lieve cadeautjes.
Jullie hebben er voor gezorgd dat dit een onvergetelijk afscheid werd, waar we met warme gevoelens nog vaak aan terug zullen denken.

Liefs van Fred & Caroline

Geen vaarwel, maar tot ziens
It’s not goodbye, but see you
No adiós sino vemos pronto

Zaterdag 30 april 2016
Vandaag is het is zover, de eerste fase van onze reis staat voor de deur.

Omdat we door twee bruggen moeten en het 4 uur varen is tot aan de Maasmond voordat we op zee zitten, hebben we besloten om vandaag naar Schiedam te varen. Vanaf Schiedam kunnen we namelijk op elk gewenst moment vertrekken richting zee en zijn niet meer afhankelijk van brugopeningstijden. Eerder hadden we al contact gehad met de havenmeester aldoor, maar hij belt toch nog even rond 10:00 uur op om te vragen hoe laat hij ons kon verwachten! We nemen afscheid van Dennis en zijn vrouw bij het havenkantoor, leveren onze pasjes in en betalen de laatste elektriciteitskosten van de afgelopen 4 maanden. Kit voelt dat er iets staat te gebeuren en is net zo onrustig als wij zijn. Hij mag van ons niet meer aan dek zonder zijn zwemvest, maar zodra je deze pakt gaat hij er als een haas vandoor. Wanneer we de motor starten duikt Kit onder de salontafel, die zien we voorlopig niet terug! Meneer houdt niet van dit geluid en bovendien trilt alles wat hij ook niet kan waarderen, kwestie van wennen dus! Het is altijd weer een spannend moment, wegvaren uit een haven. Om 13:00 uur roepen we de brugwachter op voor de Binnenhavenbrug, gooien de trossen los en vertrekken met onze Pegasus uit de City Marina van Rotterdam. We worden na gezwaaid door Thea en Peter die ook al enige jaren op hun boot wonen. De Erasmusbrug gaat pas om 13:30 uur open, waardoor we genoodzaakt zijn om enkele rondjes te varen voordat we er door kunnen. We zijn weer helemaal in ons element, we varen weer! Er staan altijd mensen met belangstelling te kijken naar de bootjes op de rivier, maar wat we niet wisten was dat er deze keer ook bekenden tussen stonden. Mijn lieve vriend Johan en zijn vrouw Annelies stonden op de kade ons in gedachten uit te zwaaien. Hadden we dit maar geweten….
Na de Erasmusbrug is het slecht een uurtje varen tot de Jachthaven van Schiedam (JCS). We bellen de havenmeester dat we er bijna zijn en hij staat ons al toe te zwaaien waar we onze boot kunnen leggen. De boten liggen met de neus aan de steiger en de kont tussen twee palen waar lijnen aan vastzitten die je achterop je boot kunt vast maken. De lijnen zitten aan een ring vast die langs de paal met het getij mee omlaag en omhoog gaat. Pas wanneer we eenmaal rustig liggen en we even zitten, komt Kit onder de salontafel vandaan. Met grote ogen kijkt hij om zich heen, wat ziet “de buitenwereld” er ineens anders uit?! Nieuwsgierigheid en angst wisselen elkaar af. Het zal nog wel even duren voordat onze Kit helemaal gewend is aan ons Nomaden leven.

Het afstappen van de punt van de boot naar de steiger is nog wel een “dingetje”, Het valt niet mee, maar met behulp van een trapfender en Fred lukt het me wel. Zo….de eerste fase zit er op, we zijn verhuisd naar Schiedam. Vanavond gaan we uit eten bij het restaurant de Beren, op nog geen 10 minuten lopen. Dit is een echt familie restaurant en omdat het voorjaarsvakantie is, is het er “Beren-druk”. We doen ons tegoed aan een uitgebreide maaltijd met de nodige wijn. Zelfs een 2e fles wijn laten we aanrukken en nemen we aangebroken mee terug naar “huis”, want dat is onze Pegasus, ons nieuwe thuis! Moe, maar voldaan lopen we terug naar de boot, waarna we tevreden onze kooi inrollen. Helaas slapen we niet al te best door alle geluiden en het getrek en gepiep van de landvasten (lijnen waar de boot mee aan de steiger vast zit). Ook Kit kan blijkbaar zijn draai niet vinden en is al vroeg wakker en vraagt voortdurend aandacht. Hij doet dit onder andere door zijn bakje met droge korrels heen en weer te schuiven.

Zondag 1 mei 2016
We proberen nog een uurtje langer te slapen. Vandaag is prachtige zonnige dag en een prima dag voor klusjes e.d. Fred sluit de antennekabel aan van de SSB (deze hebben we laatst opnieuw aangelegd). De afgelopen dagen was Fred al begonnen met het schoonmaken van de boot (niet geheel overbodig) en gaat hier mee verder. Ik werp me op de twee van de velen lieren om deze te demonteren, schoon te maken, in te vetten/smeren en weer in elkaar te zetten. Af en toe vraag ik assistentie aan Fred omdat sommige onderdelen muurvast zitten en hij meer kracht heeft dan ik. Het is een aardige klus maar aan het einde van de dag hebben we er weer twee goed lopende lieren bij!
Kit komt af en toe even kijken en dreigt de boot af te springen. Dan maar weer zijn zwemvest aan! Omdat hij dit helemaal niets vindt, het beperkt tenslotte zijn vrijheid, blijft hij mokkend beneden zitten. De boot ziet er aan het einde van de dag weer een stuk schoner uit. We hangen onze zeilkleding nog even in het zonnetje te luchten, na een jaar in de kast, ruikt alles eigenlijk wel een beetje muf.

Maandag 2 mei 2016
De nacht was iets beter, we wennen langzaam aan de geluiden. Omdat het steeds vroeger lichter wordt, heeft Kit zijn interne klok alvast 3 uurtjes voor gezet! Hij wordt nu bijna standaard om 5:00 uur wakker! Zodra ik hem dan een paar brokjes heb gegeven, ploft hij even later boven op onze benen in bed. We willen voor 10:00 uur vertrekken, dus de wekker staat op 8:00 uur, zodat we genoeg tijd hebben om nog even te douchen. We leveren de sleutel in bij de uiterst vriendelijke havenmeester in, die ons een hele goede reis toewenst. Na het ontbijten, halen we de hoezen van de rolfok en het grootzeil, bevestigen de schoten en lifelines (veiligheid staat voorop), we smeren broodjes voor onderweg en dan is het de hoogste tijd om ook deze haven weer te verlaten. We starten de motor (Kit is meteen verdwenen) en redelijk soepel vaart Fred (ik vond het iets te eng, lees krap) de haven uit. Het is zonnig, maar op het water best frisjes, dus toch maar een zeilpak aan. Het is ongeveer 3 uurtjes varen om bij de Maasmond te komen en het zeegat uit te varen. We hebben de stroom tegen, maar met de fok erbij behalen we toch de snelheid van 7 knopen! We zijn blij, op onze boot en op weg naar een nieuwe fase in ons leven. Om 13:00 uur komen we aan het einde van de Nieuwe Waterweg en varen we naar het noorden toe richting Scheveningen. In het begin hebben we nogal last van de golven, het gebied tussen de rivier en de zee, maar na een halfuurtje op de motor gaan we alleen verder op de fok. We hebben een lekker windje in de rug. We zien Scheveningen al in de verte liggen. Het is niet zo ver, nog maar 2 uurtjes varen. Het is fijn om weer op het water te zijn en Fred en ik genieten volop van het lekkere zonnetje, de wind, het zeilen en elkaar! Ook Kit komt tevoorschijn nu de motor uit is en de boot rustig vaart.
Hij kijkt verbaasd om zich heen naar de golven met witte kopjes. Alles is nieuw voor hem. Met de zon op onze smoeltjes kleuren we langzaam rood, althans ik dan, want Fred wordt bijna meteen bruin. Vlakbij Scheveningen starten we de motor en varen de haven binnen. We leggen de Pegasus naast een grote (later blijkt, spiksplinternieuwe) boot aan de kade. We zijn moe van de hele dag buiten zijn en sloffen de hele lange steiger af richting het havenkantoor. In Scheveningen moet je hiervoor bijna een halve kilometer lopen voordat we bij het havenkantoor zijn. We moeten een fiks bedrag betalen om hier een week te kunnen liggen. Met de havenmeester hebben we eerder contact gehad over de ligplaats. We willen namelijk graag voor het restaurant liggen waar we zaterdag 7 mei onze afscheidsborrel zullen gaan houden voor familie, vrienden etc. Dit lukt niet meteen, maar misschien morgen wel, hij zal het nog laten weten. Gelukkig kunnen we met de havenmeester meevaren in de dinghy naar de overkant, dat scheelt ons weer een stukje lopen. Nu alleen nog enkele boodschappen doen voor ons avondeten. Met vermoeide oogjes hangen we een uurtje later op onze salonbank en genieten van een garnalencocktail met een glas wijn. Na het eten nog even tv kijken en dan rollen we al om 22:00 uur (wat voor ons wel heel erg vroeg is) ons bed in.

Dinsdag 3 mei 2016
Onze buren hadden gisteravond te kennen gegeven dat ze om 8:00 uur willen vertrekken. Geen probleem natuurlijk, maar stilletjes had ik gehoopt om een vandaag een beetje uit te kunnen slapen. Kit helpt ook niet echt mee door al om 5:00 uur rond te spoken. Na ons ontbijt geven we onze buren de ruimte en leggen dan de boot aan de kade vast. Na een uurtje blijken er een aantal boten voor ons te zijn vertrokken en schuiven we toch maar een stukje op langs de steiger, dan hebben we iets meer zon. Het is een prachtige dag, blauwe hemel en zon, maar nog wel een beetje fris. We zijn bezig om belangrijke documenten, die op onze pc’s staan, naar de server te kopiëren dus draaien de pc’s overuren. Ook heb ik met een hele goede vriendin afgesproken dat ze nog even, samen met haar man, naar Scheveningen zou komen om afscheid te nemen omdat zij er zaterdag helaas niet bij kunnen zijn. Anneke was vroeger (van 1992 tot 2005) een collega van mij en sindsdien zijn we goede vriendinnen geworden en gebleven. Ad, haar man, had onze boot nog nooit gezien en dit was meteen een mooie gelegenheid. We zijn samen lekker gaan lunchen en konden buiten in het zonnetje zitten. Het is fijn om nog even gezellig samen te zijn, want het ziet er naar uit dat we elkaar zeker een poosje niet zullen zien. Bij het afscheid nemen moest ik toch wel wat tranen wegslikken en dit bevestigd alleen maar weer hoe belangrijk sommige mensen in je leven kunnen zijn. Bedankt Anneke voor alle dagen dat je er voor mij was, voor alle uurtjes samen lekker kletsen of pogingen doen om te sporten! We zullen elkaar zeker niet uit het oog verliezen en whatsappen, mailen, bellen en skypen! Terug op de boot belt Fred de havenmeester, we kunnen toch verkassen naar een plek voor het restaurant! Omdat we dan toch bezig zijn, varen maar even langs de dieselpomp en vullen de tank af met 100 liter diesel a € 115,00 kunnen we voorlopig weer even vooruit. Fred vaart de boot naar de nieuwe plek en parkeert haar keurig in! We moeten nog boodschappen doen voor vanavond en Fred loopt even heen en weer naar de supermarkt. Ondertussen hang ik de gloednieuwe Pegasus vlag in de mast, zo zijn we herkenbaar. Daarna stort ik me weer op mijn pc en schrijf tussendoor het verhaal voor onze website. Kit laat zowaar zijn neus even zien terwijl we buiten zitten. Fred kookt vandaag en we eten pitabroodjes met shoarma en sla. Kit schrikt van alle geluiden en vliegt af en toe naar binnen toe. Eenmaal binnen, nestelt hij zich voor het raam in de “vensterbank” en kijkt zijn ogen uit. Na het eten kijken we nog even een beetje tv en gaan niet te laat naar bed. Morgen wordt het nog warmer en dan ga ik de twee grote lieren onderhanden nemen.

Woensdag 4 mei 2016

Vandaag neem ik één van de grote lieren onderhanden. Het uit elkaar halen, schoon maken van jaren lang aangekoekt vet en vuil verwijderen, kost veel meer tijd dan ik had gedacht. Ondertussen maak ik elke keer een foto, want je weet maar nooit hoe zo’n ding in elkaar zit en of je alles weer goed in elkaar krijgt!
Onze achterbuurman, een jonge knul op een sportieve boot, is ook driftig aan het klussen. Hij gaat binnenkort, samen met zijn vriendin, voor 10 maanden rondzeilen. Over en weer lenen we gereedschap e.d. aan elkaar uit. Van hem krijg ik speciaal schoonmaakmiddel en een spuitbus op vet snel weg te kunnen halen. Super spul! Nu de lier opnieuw invetten en oliën en weer in elkaar zetten. Steef (mijn oudste zoon) heeft gebeld, ze willen graag morgen nog even langskomen voordat we de afscheidsborrel hebben zaterdag.

Donderdag 5 mei 2016
In de ochtend doen we paar boodschapjes en maken de kuip van de boot nog een beetje schoon. Fred ontvet een deel van de rechterzijkant bij de neus van de boot, zodat we samen het nieuwe logo op de boot kunnen plakken. We doen vandaag alleen de rechterkant omdat we daar nu redelijk goed bij kunnen. De andere kant zal even op zich moeten laten wachten en voor de eventuele “kijkers” is dat niet te zien. De andere kant komt nog wel een keer. Na een beetje passen en meten zit de stikker perfect op zijn plaats! Zo wordt onze Pegasus steeds herkenbaarder! Op de achterkant van de boot verwijderen we de oude Pegasus stikkers en vervangen deze voor een nieuw. We plakken ook een stikker met onze thuishaven, Rotterdam, een plaatsnaam die goed herkenbaar is in het buitenland! In de middag komen Steef, Mylène en mijn kleindochter Bobby. Wat ben ik blij dat ik ze nog even extra kan zien. Bobby is nu net een ½ jaar oud en zit al aardig rechtop, kijkt heel nieuwsgierig rond met haar prachtige blauwe ogen. Mylène wil wel even proberen de mast in te klimmen voor het uitzicht. Dat is geen probleem en even later hijst Fred haar in het “bootmansstoeltje” tot de 1e zaling. Verder gaat ze niet, want ze heeft toch wel een beetje hoogtevrees. Mijn complimenten Mylène, je hebt het toch maar gedaan! Gezellig om nog even extra te kunnen knuffelen met mijn kleindochter. Ze lacht heel lief en is een vrolijk kind.

Vrijdag 6 mei 2016
Vandaag gaan we even langs het huis van Ingrid (zus van Fred) op te kijken of er nog post voor ons is. Het is ongeveer 15 minuten lopen vanaf de jachthaven, een mooie wandeling om onze nieuwe wandelschoenen weer verder in te lopen. Onderweg doen we ook nog enkele boodschapjes. Bij terugkomst ruimen we verder de boot op en zetten zoveel mogelijk alles vast voor ons vertrek. We printen nog even de lijst uit met de voorraden die we aan boord hebben. Hier staat namelijk ook precies vermeld waar we het hebben opgeborgen, wat best wel handig is als je een dagje ouder wordt! In de middag hangen we een vlaggetjeslijn, rood/wit/blauw, van voren naar achteren in de mast op. Nu kan niemand onze boot meer missen!

Natuurlijk moeten we op dit gebied ook goed voorbereid zijn, althans voor zover je dat überhaupt kunt tenminste. Onze tandarts is ook een zeiler en denkt met ons mee over onze reis. In 2015 is onze tandarts al begonnen met het aanpakken van de nodige probleem gebieden op tand gebied. Zo heb ik een wortelkanaal en een zenuwbehandeling gehad en zijn er nieuwe vullingen geplaatst. Fred heeft een zenuwbehandeling gehad en een nieuwe kroon. Tijdens een controle afspraak valt er een stukje van zijn voortand en dat wordt direct door de tandarts aangepakt. Ik zelf heb al geruime tijd last van een kies. De vulling wordt uitgeboord en opnieuw gevuld, nu maar afwachten of het probleem hiermee opgelost is. We spreken af in de 2e helft van maart, om alles nogmaals te controleren. Helaas blijkt dan dat ik nogmaals terug zal moeten komen om de “probleem- kies” uit te laten boren en opnieuw te laten vullen. Verder is er ook nog een kies, met een hele oude vulling, waar een scheurtje in zit. Om problemen te voorkomen tijdens onze reis, zal de tandarts ook deze nog even aanpakken. En als het dan goed is……………..zijn we er helemaal klaar voor!

Onze tandarts helpt ons met het samenstellen van een noodpakketje, dan kunnen we tenminste iets doen wanneer we midden op zee zitten! Ook is hij altijd bereid om ons te helpen via telefonisch of e-mail contact in geval van nood. Zoals hij zelf zegt: “Je stuurt me gewoon even een fotootje van het probleem via je mobiel, dan kan ik jullie advies geven!” We krijgen een aantal ampullen met verdoving en spuiten mee en wat tekst en uitleg.
We bedanken Raf dan ook voor het meedenken en de benodigde hulpmiddelen!

Onze gewone fietsen hebben we meegenomen vanuit Alphen aan den Rijn naar Rotterdam en staan keurig in de fietsenstalling van de jachthaven. Zolang we nog in Nederland zijn proberen we zoveel mogelijk op de fiets doen, dit om onze conditie te verbeteren en dat zal geen probleem zijn want de jachthaven City Marina ligt gelukkig heel erg centraal. Zo ben je binnen 30 minuten op het Zuidplein, waar het grootste overdekte winkelcentrum van Nederland is. Naar het centrum is het zelfs nog veel korter, slecht 10 minuten, maar wel zwaarder. Vanuit de haven kunnen we via de Koninginnebrug en de Willemsbrug naar de overkant van het water waar het centrum ligt of via de Erasmusbrug, wat qua tijd niet veel uitmaakt, maar wel wat energieverbruik betreft, want de ene brug is veel steiler dan de andere. Je ziet vaak mensen afstappen omdat ze het net niet halen en dat is niet verwonderlijk, zeker als er ook nog eens veel wind staat. Maar tot nu toe hebben wij het fietsend gered! Ook op fietsafstand, vlakbij het Feyenoord stadion en de grote Moskee, bevinden zich diverse grote bouwmarkten e.d. altijd handig wanneer we weer iets nodig hebben voor onze klusjes aan boord.

Onze auto’s parkeren we meestal niet bij de haven, omdat het daar alleen betaald parkeren is, met uitzondering van de zon- en feestdagen. Enkele straten verderop is het gratis en dat is maximaal 10 minuten lopen. We doen onze boodschappen bij de JUMBO-supermarkt, dat is ongeveer 5 minuten lopen of bij de Lidl en dat doen we dan per fiets en kost hooguit 10 minuten fietsen. Daarnaast heb ik mij per 1 december ingeschreven bij de sportclub die zich op 5 minuten van de jachthaven bevindt en probeer hier een aantal keren per week te gaan trainen.

Fietsen is niet alleen goed voor ons beider conditie, maar het is ook een goede manier om Rotterdam te verkennen. Zo zijn we laatst naar de hypermoderne Markthal in de vorm van een vliegtuighangar gefietst. Het architectonische hoogstandje is extra speciaal doordat de binnenkant van de Markthal kromme wanden heeft en het plafond bekleed is met grote kleurrijke panelen. Dit enorme kunstwerk van Arno Coenen waarop heel veel fruit is afgebeeld heeft een oppervlakte 11.000 vierkante meter. De voor- en achterzijde van de Markthal in Rotterdam zijn afgesloten met een grote glazen wand die het ruimtelijke effect versterkt en het weer buitenhoudt. De Markthal Rotterdam is multifunctioneel, horeca en food-gerelateerde winkels en horeca, zoals een wijnwinkel, bakker, slager en een traiteur. Er is veel aandacht voor ambachtelijke en biologische producten. Persoonlijk vind ik de buitenkant er monsterlijk uitzien, hoewel het geheel goed past in de moderne architectuur van Rotterdam, maar de binnenkant is wel bijzonder met alle winkeltjes en hun kleurrijke producten. Wanneer je iets bijzonders wilt hebben, kun je hier zeker terecht, maar wat de prijzen betreft, kun je beter naar de gewone plaatselijke markt gaan. Het toeval wilde dat deze gewone markt er ook vandaag was met een zeer grote diversiteit aan artikelen, maar ook aan mensen. We hebben even over deze markt gewandeld en zijn daarna weer terug naar de boot gefietst.

De laatste vaccinatie
Halverwege december 2015 hebben de laatste  afspraak bij de Travel Clinic en ondanks dat het de laatste dagen veel geregend heeft gaan we toch op de fiets.
Vandaag krijgen we de laatste tegen Rabiës en zijn hierbij voldoende ingeënt voor onze reis.
Tijdens de eerdere gesprekken kregen we uitleg  over de soorten pillen die er zijn tegen Malaria, de keuze is tussen Lariam en Malarone. Uit verschillende bronnen hadden we vernomen dat de bijwerkingen van  Lariam veel meer zijn (en vervelender) dan bij Malarone.  Malarone is een combinatie van de middelen(Atovaquon 250 milligram en 100 mg Proguanil) en neem je pas één dag voor je in het malariagebied aankomt in) daarna elke dag 1 dosis en hier ga je mee door tot 7 dagen nadat je weer uit het gebied bent vertrokken. Bij Lariam is dit al veel eerder, dus gaan we voor de Malarone.
De arts kan een recept voor ons uitschrijven waarna we de pillen bij de apotheek kunnen ophalen of ze kan ons aanmelden bij een online-apotheek Travelfarma. Dit laatste lijkt ons wel zo praktisch, dan wordt het binnen een dag thuis gestuurd. We hebben dan zelf in de hand wanneer we het laten bezorgen, waardoor de houdbaarheid datum weer iets langer is.

Cursus hechten en knopen
Op de fiets vertrekken we naar de cursus “hechten en knopen” die georganiseerd werd door Edustitch in het opleidingscentrum van het Erasmus ziekenhuis.
Deze cursus is eigenlijk bestemd voor personen die medisch onderlegt zijn en dat zijn wij dus niet. Van te voren hebben we aangegeven dat wij een wereldreis gaan maken met onze zeilboot en ons zo goed mogelijk willen voorbereiden op onvoorziene situaties. Wanneer we tenslotte 3 of 4 weken op zee zeilen, zijn we in geval van nood allereerst op ons zelf aangewezen. Voorafgaande aan de cursus hadden we alle filmpjes van de firma een aantal keren bekeken en waren zo goed voorbereid. De groep bestaat slechts uit 5 personen, waardoor we voldoende aandacht krijgen om al onze vragen te stellen. Voor de arts was het ook wel bijzonder dat wij als zeilers  deze cursus volgen. Na een theoretisch gedeelte hebben een aantal keren verschillende hecht technieken kunnen oefenen op een hecht pad. Met dank aan de arts, die we de nodige vragen konden stellen en danken hem voor alle tips die we kregen over de materialen die we het beste kunnen aanschaffen.  We schaffen ook nog een oefen set aan om te kunnen oefenen aan boord, wanneer we onderweg zijn en ergens voor anker liggen. Want oefenen op de vaste wal is één ding, maar op een wiebelende boot zal toch echt een heel ander verhaal zijn!
Deze cursus is een goede aanvulling om goed voorbereid op weg te gaan!

Zie ook de facebook pagina van Edustitch.

Dierenarts
We zijn even langs de dierenarts geweest  voor de bijschrijving van de vaccinatie tegen Rabiës in het paspoort van Kit. We krijgen ook een verklaring, in het Engels, mee die we eventueel kunnen laten zien aan de autoriteiten in de landen waar dit verplicht is. Van de dierenarts kregen we ook nog enkele tips mee voor Kit om mee te nemen, zoals ORS (tegen uitdroging, wordt ook gebruikt door mensen). Kit is klaar om op reis te gaan!

Vakantiebeurs
We gaan vandaag naar Utrecht waar de beurs gehouden wordt om nog wat aatste informatie te verzamelen over de landen waar we als eerste heen zullen gaan, zoals: Spanje, Portugal, Marokko, Kaap Verdië, Gambia en Senegal.
Natuurlijk gaan we ook een kijkje nemen bij de anderen landen, maar deze hebben de prioriteit.
Bij de stands  van Spanje proberen we meer informatie te verkrijgen over een aantal eilanden die voor de kust van Galicië liggen, Cíes, Ons, Sálvora en Cortegada. Het is een natuurgebied en om hier te mogen zeilen en ankeren heb je een vergunning nodig. Deze vergunning zullen we onderweg moeten aanvragen voordat we het gebied kunnen bezeilen.  Zodra medewerkers van deze stands horen dat we met eigen zeilboot naar Spanje gaan, krijgen we nog meer informatie mee.
We wandelen ook nog even naar de stand  van Gambia, waar we een Nederlander treffen die al ruim 15 jaar aan de rivier van Gambia woont en een eigen Lodge runt. We wisselen visitekaartjes uit en zullen zeker contact met hem  opnemen wanneer we in de buurt zijn. Al is het alleen om even lekker bij te tanken in een luxe resort!  Daarnaast is het natuurlijk altijd handig om mensen ter plekke te leren kennen .
We verzamelen nog meer info van de landen die we in de nabije toekomst zullen aandoen en met onze rugzak vol met folders en vermoeide voeten keren we huiswaarts.

In de kombuis (voor de leken onder ons: de keuken) bevindt zich een kastje waarin 3 draadmandjes geschoven kunnen worden. Deze mandjes zijn na meer dan 25 jaar oud en roestig geworden en het is de hoogste tijd dat ze vervangen worden. Onze voorkeur gaat uit naar draadmandjes van RVS, omdat deze veel langer mee zullen gaan. Uiteraard hebben deze mandjes geen standaard maten en het is een begin van een lange zoektocht. Al gauw is de conclusie dat ze speciaal gemaakt zullen moeten worden en vragen we bij diverse bedrijven offertes aan voor het op maat laten maken van 3 draadmandjes van RVS. Helaas wordt het duidelijk dat dit een bijzonder kostbare zaak gaat worden, de meeste offertes liggen namelijk zo tussen € 200,00 – € 400,00 per draadmand en dat vinden we toch echt boven een normaal budget uitkomen. Bovendien staan er nog wel meer zaken op onze “nog aan te schaffen” lijst die een hogere prioriteit hebben. We besluiten dus al gauw om de laadjes dan maar zelf te maken. Op naar de bouwmarkt dus voor hout, aluminium plaat en geleiderails. In het kastje zelf moeten enige aanpassingen gedaan worden voordat we de rail kunnen bevestigen. Ook nu maken we weer gebruik van Okumé hout, die we alvast bij de bouwmarkt op handzamer formaat laten zagen. De aluminiumplaat die we uitzoeken is voorzien van kleine gaatjes, die als bodemplaat dienst zal doen en voor een goede ventilatie zorgt.
Omdat we inmiddels op de boot wonen, maken we de laadjes één voor een, zodat we deze ook weer direct in gebruik kunnen nemen. Aan het eind van de middag is één laadje af en de andere twee zullen spoedig volgen.

Aanvulling:
Eindelijk…………het laatste keukenlaatje is af.
We zijn nu verlost van de roestige draadmandjes en hebben nu meer ruimte in een 3-tal prachtige op maat gemaakte laatjes. Weer een project af!

Dit was onze eerste kerst op de boot, heel bijzonder, want het is niet alleen de eerste Kerstmis aan boord, maar ook vooralsnog de laatste kerst in Nederland. Binnen in de boot hebben we de boel eenvoudig versierd met kleine lichtjes en enkele rode en zilveren kerstballen, niet teveel maar genoeg om een beetje kerstsfeer te creëren. In de haven wonen erg veel mensen permanent op hun motorboot of zeilboot en we ontdekten dat er toch wel veel mensen buiten kerstlampjes aan hadden in de avond, wat een hele gezellige sfeer geeft zodra het donker wordt. Om niet al teveel op te vallen hebben we ook maar lampjes in de mast opgehangen, rood en groen en dat is het verschil met onze buurboten. Beide kerstdagen waren we “lekker onder de pannen” en uitgenodigd voor een zogenaamd “vroeg” kerstdiner, zodat we niet te laat thuis zouden zijn. Dit kwam ons ook beter uit, zo bleef Kit, onze kat, niet al te lang alleen op de boot.

Kerstmis
Op 1e kerstdag bij de zus en familie van Fred. Ook de moeder van Fred was aanwezig, zij woont in een verzorgingshuis in Den Haag en is al aardig op leeftijd. De laatste jaren heeft zij last van dementie en is niet alles even helder meer voor haar. Ook fysiek gaat het tegenwoordig een stuk minder, maar gelukkig heeft de zus van Fred al enige tijd de zorg op zich genomen. Zij regelt alles voor hun moeder en bezoekt haar met vaste regelmaat. Omdat dit jaar weleens het laatste jaar zou kunnen zijn dat we kerst met zijn allen kunnen vieren, was dit daardoor een extra bijzondere dag. Wederom heeft de zus van Fred, die heel goed kan koken, een fantastisch kerstdiner bereidt. Wij namen alleen de wijn mee en wat lekkers bij de koffie. De kerstmaaltijd wordt altijd vroeg in de middag genuttigd, zodat de moeder van Fred weer op een redelijke tijd terug is in het verzorgingshuis. Met onze dank aan de zus en familie van Fred voor deze bijzonder gezellige kerstdag!
De 2e kerstdag waren we uitgenodigd bij mijn beste vriendin (die ik al ongeveer 50 jaar ken) en haar man. Wij hoefden wederom niets te doen want mijn vriendin is een ster in de keuken en voorzag ons van een uitzonderlijk kerstdiner. Niet alleen de tafel maar ook de rest van het huis, vooral de woonkamer, ademde een echte kerstsfeer uit. Met kerst slaat mijn vriendin altijd een beetje door wat kerstversiering betreft, alles een beetje over de top versiert, maar wel heel gezellig. We hebben een aanzienlijk aantal uren gezellig pratend aan tafel gezeten en genoten van al het lekkere eten en de goede wijn. Het was echt een kerstdag met goede vrienden om niet te vergeten. Bedankt lieve vrienden. Eenmaal terug op de boot veranderde we van onze salonbank in een loungebank om vervolgens lekker lui te kunnen zitten/liggen. We houden allebei van spelletjes en we waagden ons aan een spelletje RISK, wat voor ons beide jaren geleden was dat we dit gespeeld hebben. Samen met een lekker glaasje wijn en later op de avond nog enkele hapjes erbij, maakte dit tot een Kerstmis om niet te vergeten!

Oud & Nieuw
Dit jaar besluiten we om lekker “thuis” te blijven en samen Oud & Nieuw te vieren. Dat is ook beter voor Kit, want al dat vuurwerk daar wordt hij echt niet vrolijk van. Dit jaar is er een gigantische vuurwerk show bij de Erasmusbrug in Rotterdam, wat ongeveer 5 minuten van onze jachthaven is.  Vanaf 18:00 uur begint het al te knallen in de buurt. Kit wordt steeds onrustig, loopt van voor naar achter door de boot. Wanneer rond 24:00 uur het echte vuurwerk begint, duikt Kit ver weg onder de salontafel in een donker hoekje. Die zien we voorlopig niet terug! We gaan even buiten kijken op het dek naar het vuurwerk. Tussen de gebouwen door krijgen we toch voldoende mee van de vuurwerkshow en ook in de buurt wordt het nodige afgeschoten. Gelukkig voor ons staat de wind gunstig en valt er weinig  vuurwerkafval op onze boot. We proosten met champagne op 2016 en onze reis. Na nog enkele lekkere hapjes genuttigd te hebben duiken we met een goed gevoel onze kooi in. Dit wordt een fantastisch jaar!

Op de fiets gingen we naar de Travel Clinic om onze 2e vaccinatie voor Rabiës te halen. Bij ons vorige bezoek vroegen we de arts of er nog een mogelijkheid was om een cursus te volgen om te leren hechten. Dit lijkt ons namelijk wel handig voor het geval er onderweg iets gebeurd en hulp niet direct voorhanden is. De arts ging dit direct even navragen voor ons, maar kwam met de teleurstellende mededeling dat deze cursus helaas al enige jaren niet meer gegeven werd aan vertrekkers. Wel gaf ze ons een tip om even langs de afdeling chirurgie van het Havenziekenhuis langs te gaan en daar even te informeren. Meteen maar even gedaan en afgesproken met de afdelingssecretaresse dat zij ons terug zou bellen, na hiervoor navraag te hebben gedaan. De volgende dag kregen we ook hier een negatief antwoord op. Maar de arts van de Travel Clinic had niet stilgezeten, zij was voor ons verder gaan informeren en van haar ontvingen we per post een tip voor een cursus die o.a. in Rotterdam gegeven wordt door  Edustitch ”hechten en knopen”. Helemaal top van haar! We hebben ons direct aangemeld voor de cursus van 30 januari 2016, hierover later meer.

Vandaag hadden we een afspraak bij de Travel Clinic van het Havenziekenhuis in Rotterdam. Dit ziekenhuis is gespecialiseerd in het geven van reisadvies op medisch gebied voor mensen die naar verre landen gaan. Of het nu om te werken is, een vakantie of, zoals wij, een wereldreis willen maken. Het was niet de eerste keer dat we hier kwamen, in 2014 hadden we ons al uitgebreid door Travel Clinic laten voorlichten en ook de nodige vaccinaties gekregen.Deze keer kwamen we voor een update aan info en om verdere vaccinaties te halen. De arts is bijzonder behulpzaam, bespreekt met ons wat we aan vaccinaties en medicatie verder nodig hebben. Vandaag krijgen we de Buiktyfus vaccinatie en de 1e Rabiës injectie (volgende week de 2e en in januari de 3e). We spreken af dat we in januari 2016 een recept meekrijgen voor pillen tegen Malaria. De injectie tegen Buiktyfus is redelijk gevoelig, de ander valt gelukkig reuze mee. We krijgen nog een tip mee bij welke apotheek we het beste onze Malaria pillen kunnen halen.