Categorie: Pegasus 2017

2017-09-16 t/m 2017-09-25 Puerto Rico
We zijn speciaal naar deze plaats toe gekomen zodat de monteurs van de motor (Antonio en Ruben) nog een aantal laatste checks kunnen uitvoeren.

De Haven
De aanmeldsteiger en het havenkantoor bevinden zich net na het havenhoofd aan bakboordzijde (linkerkant). Onze ligplaats ligt aan de Avenue Puerto Grande, vlakbij het appartementen complex Marina Suites. Het is de laatste steiger en een behoorlijk eind verwijderd van het havenkantoor. De havenkosten zijn wel duurder dan in Las Palmas. De faciliteiten, het douchegebouw en de ruimte waar de wasmachines staan zijn vlakbij. Het complex is sterk verouderd en niet alle doucheruimten zijn te gebruiken. Op één deur hangt een bordje (volgens mij hangt dit er al enige tijd) met excuses voor het ongemak dat deze beschadigd is. De ruimte is redelijk schoon en de temperatuur van het water is over het algemeen ook goed te noemen. We zijn ondertussen wel wat gewend. Later ontdekken we nog een gebouw met douches, die er aanzienlijk moderne uitziet, maar wel een heel eind verder lopen is. De steigers hebben (werkende) verlichting, welke je hier eigenlijk niet eens nodig hebt omdat de omgeving al zoveel licht geeft dat het goed te zien is waar je loopt (zeker na een avondje de kroeg in te zijn geweest). Omdat we vlakbij de haveningang liggen, hebben we hier meer last van de swell en dat is de ene dag erger dan de andere dag.
De naam van Puerto Rico betekent letterlijk ‘Rijke Haven’. In deze haven liggen o.a. de piratenboot en de catamarans die we al eerder gezien hebben toen we voor anker lagen. Hiervandaan vertrekken ook de zogenaamde Glass Bottom Boats en de lijnboten naar Puerto de Mogán of Arguineguín. De haven is over het algemeen een stuk rustiger dan in las Palmas qua omgevingsgeluiden, m.u.v. het moment dat de toeristenboten vertrekken of terugkomen. Bij de haven ligt een klein parkje waar witte bankjes staan onder bomen met mooie bloeiende bloemen.

In elke haven vindt je wel een “apart” bootje. Deze keer is het een motorbootje waarvan de kuip overladen is met kussentjes en love voorwerpen. Er was geen plekje onbenut gebleven. Duidelijk mag zijn dat dit bootje nooit het water op gaat!

Het plaatsje
Puerto Rico ligt in het zuidwesten van Gran Canaria en is een echte toeristische kustplaats. Het behoort tot de gemeente Mogan, waar we in mei dit jaar nog zijn geweest. Omdat Puerto Rico aan de zuidkust ligt krijgen wolken en regenbuien amper de kans om voor slecht weer te zorgen, dit in tegenstelling tot Las Palmas, waar het toch veel vaker bewolkt is. Door de ligging tussen de heuvels ligt Puerto Rico ook prima beschut tegen de wind. Zeker op dagen dat het eiland te maken heeft met vrij sterke passaatwinden kun je het waarderen dat je hier zit. Dat is dan ook de reden dat het hier wemelt van de toeristen. Voorbij de haven ligt de baai met het strand waar zich alle toeristen bevinden.
Puerto Rico kent geen sfeervolle straatjes, fraaie dorpspleinen of authentieke gebouwen die de moeite waard zijn om te bekijken. Ongeveer 20 minuten lopen vanaf het strand bevindt zich een zeer Shopping Centrum. Hier vindt je naast de bekende Subway en de Mc Donalds heel erg veel souvenirs winkeltjes en andere horeca gelegenheden die veelal op het Engelse publiek gericht zijn. Wij zijn al lang blij dat er ook een grotere Chinese winkel gevestigd is, waar we weer een aantal dingetjes kunnen aanschaffen. Er zijn een aantal supermarkten, de SPAR zit op 10 minuten lopen afstand van de haven, waar je de eerste levensbehoeften kan krijgen. Voor meer keuze kun je bij één van de Hiper Dino’s in het Shopping Centrum terecht. Wij hebben geen winkels op watersport gebied kunnen vinden.
Langs de straat bij onze steiger is een restaurant, Rinconcito de Canarias (op maandag gesloten) waar je op het terras kunt genieten van een biertje en goed kunt eten. Je kunt hier tevens eten halen en meenemen. Overige restaurants vindt je zowel op als bij het strand, rond de haven, in het Shopping Centrum en (vanaf onze steiger gezien) op 10 minuten afstand de heuvel op. Hiervoor loop je de Avenue Puerto Grande uit en gaat bij de rotonde rechtdoor de Calle Juan Diaz Rodriguez omhoog. Hier vindt je ook een kleine Hiper Dino, een aantal restaurantjes en een Ierse pub Durty Nelly’s. Hier worden we heel blij van, want in elke haven gaan we wel even op zoek naar een Ierse pub. In deze kroegen hebben ze vaak life muziek en is het er gezellig!
Op onze laatste avond eten we bij restaurant Terraza Olaz Locas, gelegen aan de Calle Puerte Base, aan de weg vanaf het havenkantoor. Hier kun goed lokaal eten voor een redelijke prijs en het bediend personeel is erg vriendelijk. Tijdens het eten worden we benaderd door een tweetal katten, waarvan één Siamees achtige met prachtige blauwe ogen. Ze gaan op gepaste afstand zitten toekijken hoe wij onze maaltijd verorberen en wachten rustig af totdat er iets voor hen overblijft. Natuurlijk kan ik de verleiding niet weerstaan om ze iets van mijn vlees te geven. Het wordt met smaak verorberd door de twee katten.

Klusjes e.d.
In Las Palmas hebben we een zonnetent gemaakt. Deze bestaat uit twee delen die we aan weerkanten van de giek kunnen ophangen. Hiervoor moesten we nog ogen maken en dat hebben we nu gedaan. Ook de bijbehorende lijnen hebben we netjes afgebrand (tegen het rafelen). Na het ophangen van de tent kunnen we niet anders concluderen dat we nu een heerlijk koele boot hebben. Het scheelt zeker een aantal graden met de buiten temperatuur. Dit was echt een heel goed idee, zeker gezien de landen waar we nog zullen komen.
Veelal doen we de tafel in de salon naar beneden zodat we een lekkere ruime relax ligruimte hebben. Onder de tafel hebben we nu een mogelijkheid gemaakt om (wanneer de tafel naar beneden is, bijna altijd dus) om spullen extra te kunnen opbergen. Hiervoor kopen bij de Chinese winkel nog een aantal extra plastic opbergdozen. Je kunt nooit bergruimte genoeg hebben tenslotte!
We hebben de medicatie voorraad gecontroleerd, aangevuld en de opgeborgen. Ook de voorraad eten en drinken hebben we uitgezocht (op houdbaarheidsdatum), daar waar nodig aangevuld en opgeborgen. Deze boodschappen doen we vooral bij de Hiper Dino en voor slecht € 3,00 nemen we dan de taxi terug naar de haven. De Excel lijsten, waar zich wat bevindt in de boot, zijn weer bijgewerkt.
We hebben een nieuw afvalbakje gekocht voor in de keuken, deze hangt aan de binnenkant van het deurtje onder het aanrecht. Voorzien van een deksel, wat zorgt voor minder onprettige geurtjes in de boot.

Wat hebben we verder zoal gedaan
Op een vrijdagavond gaan we uit eten bij in de Ierse Pub “Durty Nelly’s”. Helaas valt mijn eten wat tegen, de bestelde gegrilde lamskoteletten hadden iets te lang op de gril gelegen. Maar de rest van de avond maakt dat ruimschoots goed. We vinden, voordat de live muziek gaat beginnen, een gezellig plekje binnen. Er heerst een gezellige sfeer en de stemming zit er al gauw goed in. Een man en een vrouw zorgen voor de muzikale entertainment deze avond. Ze vraagt waar de mensen vandaan komen en al gauw blijkt dat de meeste gasten uit Engeland en Ierland komen, wat ons niet verbaasd. Eén stelkomt uit Zweden en wij uit Nederland. Er komen heel veel “oude” bekende nummers voorbij en er wordt vrolijk meegezongen. Tijdens een korte pauze dien ik een verzoeknummer in, “Mustang Sally” origineel van Wilson Pickett. Dit is één van onze favoriete Ierse Pub nummers. Fred laat zich de Jameson whisky goed smaken en ik geniet van een aantal Mojito’s. Dit is een cocktail met rum, limoensap, rietsuiker, spuitwater en munt met veel ijs, die van oorsprong uit Cuba komt. Rond 01:00 uur wandelen we zeer vrolijk en niet zo erg meer vast ter been terug de heuvel af naar de haven. Het is maar goed dat de haven goed verlicht is………. De volgende ochtend hebben we toch wel wat last van een “katertje”, maar gezellig was het!

Natuurlijk wijden we ons ook aan het blog schrijven, mijn haakproject verder afmaken, Fred doet wat werk en overige administratieve klusjes.
In het shopping centrum vind ik bij verschillende winkeltjes leuke nieuwe kleding, waaronder een super kort rokje. Nu hebben we ooit de afspraak gemaakt dat wanneer er iets nieuws gekocht wordt, er ook iets ouds weg gedaan moet worden…… Maar ja, je kunt tenslotte nooit genoeg kleding hebben niet waar?

Eten
Op Tenerife hebben we een grilplaatje gekocht met een vermogen van 700 W. Deze kunnen we dus alleen gebruiken wanneer we in een haven liggen, dat scheelt weer gas.

Tattoo!
Al geruime tijd praten we over het laten zetten van een tattoo. Tot voorheen hebben we, tijdens onze vakanties, enkele keren plakstickers geprobeerd om aan het idee te wennen en alle voor- en nadelen tegen elkaar opgewogen. Maar nu is de tijd aangebroken om een echte te laten zetten. We gaan voor het infinity symbool, deze heeft geen begin nog einde. De betekenis is: oneindigheid, kracht en eeuwige liefde. Met het tussenvoegen van het woord “love” leggen we hiermee onze eeuwige liefde voor elkaar vast. Op internet vinden we een voorbeeld die we verder naar onze eigen idee aanpassen. Gewapend met ons voorbeeld gaan we naar de tattoo-shop in het Shopping Centrum. Normaal gesproken kunnen we pas over 14 dagen terecht, maar gelukkig heeft hij morgen nog een plekje vrij aan het eind van de dag.
Fred en ik lopen graag hand in hand, hij links en ik rechts. Daarom laten we de tattoo op onze onderarm zetten. De man van de shop vindt het een romantische idee. Ik ben het eerste aan de beurt en na nog geen 30 minuten ben ik voorzien van mijn 1e tattoo. Pijn? Nee, niet echt, beetje prikkelend gevoel meer niet. Dan is Fred aan de beurt, ook hem valt het reuze mee. Het geeft ons een speciaal met elkaar verbonden gevoel. We hebben samen ervaren wat echte liefde is en dat hebben we nu vast laten leggen. Na een uurtje staan we weer buiten en zijn erg blij met het resultaat!

De motor perikelen
Ruben (de motor monteur) was zo vriendelijk om voor ons extra waterfilters voor de watermaker te kopen in Las Palmas en brengt deze langs. We maken een afspraak wanneer ze langs komen voor de laatste dingen betreffende de motor.
De volgende dag duikt Ruben het water in om de schroef te controleren en constateert dat er speling in de schroefas zit en de lagers van de schroefas vervangen moet worden. Ook de anodes zijn toe aan vervanging. We waren hier al een beetje bang voor, want dit betekent dat de boot toch de kant op moet. Hij maakt met onze onderwatercamera een aantal foto’s en een filmpje zodat we de onderkant van de boot kunnen bekijken.

De komende dagen wordt er veel wind verwacht en dan willen we niet op de kant staan. Na enig overleg wordt er besloten dat we in één dag in en uit het water zullen gaan, want volgens Ruben is het hooguit 2 uurtjes werk. Alle onderdelen heeft hij volgens hem. Wij kunnen dan in dezelfde tijd de boot aan de onderkant schoonmaken. Over twee dagen kunnen we s ’morgens vroeg de kant op. Op die dag zijn we er helemaal klaar voor en wachten op het seintje van Ruben. Die komt ons vertellen dat het water te laag is om ons eruit te halen en dat het pas s ’middags kan. Rond 15:00 uur komt hij vertellen dat er teveel golven zijn en het te gevaarlijk is. We worden hier een beetje moe van en laten Ruben duidelijk ons ongenoegen horen. Tijdens onze discussie krijgen we ook nog eens van andere zeilers te horen dat onze boot veel te groot is voor deze kraan en dat de voorstag los zal moeten en/of allerlei onderdelen van de stellage die achterop de boot bevestigd zijn, zoals de windmolen en satelliet. Dit is dus echt geen optie voor ons om “even” een aantal onderdelen los te maken. Op het zelfde moment komt de kraanmachinist van de werf er aan en bevestigt dit verhaal. We horen dat we beter naar Pasito Blanco kunnen varen, daar is een kraan die ons er zo kan uithijsen zonder dat we moeilijke dingen hoeven te doen. Nu worden we toch wel een beetje boos, want waarom weet Ruben dit niet? We zijn speciaal hierheen gevaren en liggen nu alweer een week hier. Zullen we ooit wennen aan deze “Spaanse manier” van aanpak? Maar goed het betekent dus dat we weer een ongeveer 7 ZM terug varen naar het noorden. Zonde van de tijd en het havengeld. Ruben zal daar het werk uitvoeren en maakt de afspraak bij de werf in Pasito Blanco. De volgende dag om 8:00 uur kunnen we het water uitgehaald worden en dezelfde dag er weer in. We zullen dus vroeg op moeten om op tijd bij de werf te zijn.

Het weer
Twee dagen voor ons vertrek krijgen we s ’nachts ineens een zeer sterke toename van de wind en er ontstaat een soort zandhoos. Alles klappert en rammelt, sommige boten zwaaien alle kanten op. Van andere boten raken allerlei onderdelen los die we de volgende dag in het water zien drijven.
Laat Fred gisteren nu net de hele buitenkant van de boot schoongemaakt hebben! De boot wordt een beetje gezandstraald en de volgende ochtend ligt er niet alleen een laag zand op het dek, maar ook binnen zit alles onder. Dat wordt weer schoonmaken!

2017-09-11 Las Palmas – Anfi del Mar
Eindelijk is het zover, we kunnen Las Palmas verlaten. Na meer dan 2 maanden hebben we het hier wel gezien. Hoewel je in deze drukke stad wel bijna alles kunt krijgen, geven we toch de voorkeur om ergens lekker rustig voor anker te liggen. Door alle perikelen rondom o.a. de motor (hier dus later meer over), moesten we langer in deze stad te blijven dan we eigenlijk gepland hadden. Nu hoor ik een aantal van onze trouwe lezers al zeggen: “maar jullie hebben toch alle tijd”? Ja natuurlijk, we hebben alle tijd, maar die brengen we liever door op een aangenamere plek.

Maar nu is het dan zover, we kunnen weer verder. Het is ruim 40 zeemijl naar de baai van Anfi del Mar. Voorlopig zullen we de eerste uren veel op de motor varen, omdat de motor nieuw is en “ingevaren“ moet worden. Hooguit zetten we de genua erbij op. Wanneer de motor 50 uur heeft gedraaid is hij toe zijn eerste service beurt. En al kunnen we dan niet echt zeilen, Fred heeft het toch meteen alweer naar zijn zin!

Bij ons vertrek is het al redelijk weer. In Las Palmas is het vaak bewolkt, maar zodra we op zee zitten komt de zon goed tevoorschijn. Onze nieuwe motor doet het goed en de stress van de afgelopen weken ebt langzaam weg. Het is een lekker dagje op het water en we voelen ons weer goed in ons velletje zitten. Er staan een klein windje en we zetten de fok er bij op. Onderweg zien we een aantal baaien waar we al eerder hebben geankerd. Ook in de baai bij Anfi del Mar hebben we al eerder geankerd alleen dan iets verder van de haven af. Op de achtergrond liggen gigantische appartementen en hotel complexen, gebouwd tegen de berg op. We gaan hier een aantal dagen voor anker.

In de baai liggen nog twee grote zeilboten voor anker, maar verder is het rustig. Althans dat lijkt zo. De volgende ochtend rond of 10:00 uur beginnen de watersportactiviteiten rondom de baai. Ineens vliegen de jetski’s om onze oren, grote catamarans volgeladen met toeristen arriveren en draaien harde muziek. Ook de grote toeristische piratenboot laat zich zien, waar men aan boord een soort van “Jack Sparrow” opvoert. Zogenaamde “bananenboten” en overige luchtkussens met gillende toeristen er op, worden met hoge snelheid door een jetski over het water voortgetrokken. Na 17:00 uur keert de rust in de baai terug en komen er een paar kleine vissersbootjes voorbij. Van andere zeilers hebben we gehoord dat er in deze baai schildpadden aanwezig zijn, die willen we wel zien. Maar helaas, wij hebben ze niet kunnen ontdekken. Er waren zelfs erg weinig vissen te zien, wat ons toch wel enigszins bevreemd. Dus waar de vissersbootjes op zoek naar zijn, blijft voor ons een groot raadsel.

Vervelen doen we ons dus niet. We genieten van het mooie weer en kunnen eindelijk weer eens zwemmen in aangenaam warm zeewater. In de zon zitten lezen, af en toe een klein klusje zoals draden vervangen van de koelkast, hor afmaken en één tree van ons zwemtrapje voorzien we van touw. Dit om beter grip te krijgen bij het in en uit klimmen van het water. Eerst maar eens zien of dat werkt voordat we ze allemaal doen.
Nu we weer een beetje rust hebben gevonden, ga ik ook maar weer verder met mijn “Pipi Langkous” haakproject. Mijn kleindochter Bobby wordt in oktober alweer 2 jaar en dan moet Pipi wel af zijn! FRITZ en Gonny willen ook weer even op de foto.

De BBQ halen we tevoorschijn en zo genieten we weer als vanouds van het goede leven onder het genot van een glaasje wijn! Dit is zoals we het graag zien.

2017-09-15 Anfi del Mar – Puerto Rico
Vandaag is het wat meer bewolkt, maar al erg vroeg warm en bijna plakkerig weer. Om 10:15 uur vertrekken we van onze anker plek naar de haven van Puerto Rico (niet te verwarren met het land met dezelfde naam dat zo’n slordige 2855 Zeemijlen verderop ligt). Deze haven is bijna om de hoek, net 2 zeemijl varen. Om 10:45 uur leggen we aan bij de wachtsteiger en bij het havenkantoor word ik vriendelijk ontvangen door een dame. De monteurs van de motor (Antonio en zijn zoon Ruben) hebben voor ons al een plekje gereserveerd bij deze haven. Het is erg benauwd weer en het zweet druipt langs ons lijf. Zodra we eenmaal op onze plek liggen, duiken we zo snel mogelijk onder de douche door. Er is een restaurantje op een paar meter afstand en daar doen we ons te goed aan een lekkere lunch met uitzicht op de haven. We blijven hier voor één weekje.

Las Galletas – Montana Roja
De planning is dat we begin juli in Las Palmas (Gran Canaria) moeten zijn, omdat daar onze nieuwe motor geïnstalleerd gaat worden. Maar voordat we in één keer doorstomen, gaan we nog één nachtje voor anker bij de “rode rots”. Het is slechts 7 zeemijl varen en in 2 uurtjes zijn we in de baai. Op het moment dat we de baai binnen varen om een mooi ankerplekje te vinden, zien we iemand in zee zwemmen en met een oranje reddingsboei zwaaien. Het is duidelijk dat hij hulp nodig heeft en we sturen de boot richting deze persoon. Het is iemand van de reddingsbrigade die graag aan boord wil komen omdat hij dood moe is. Zijn collega is nog veel verder de zee op gezwommen om een kitesurfer te redden die door de wind veel te ver de zee op is gewaaid. Beide zijn blijkbaar bekaf en zijn niet meer instaat om terug te zwemmen. Gelukkig waren wij daar op het juiste moment. Wanneer we ze naderen is het nog een hele klus om niet alleen beide zwemmers aan boord te hijsen, maar ook nog eens de kite van de surfer. De beide mannen zijn bekaf en uitermate dankbaar dat we ze gered hebben. De kite surfer is een boom van een vent, maar nu toch wel erg blij dat we in de buurt waren. Hij blijft ons bedanken in gebroken Engels. We denken er nog net aan om snel een foto van de drie mannen te maken, want dit moeten we natuurlijk vastleggen! Niet veel later varen we zo dicht mogelijk langs het strand, waar de drie mannen weer van boord springen. Wij hebben onze goede daad weer gedaan voor vandaag!

Eindelijk rustig voor anker liggend kunnen we nog een paar uurtjes genieten van het mooie weer. Om 20:30 uur is het nog steeds 27 graden.
Morgen vertrekken we in alle vroegte richting las Palmas.

2017-07-03 Montana Roja – Las Palmas
We staan vroeg op en om 6:10 uur halen we het anker op. Genietend van een prachtige zonsopgang zien we tientallen dolfijnen rondom de boot zwemmen en uit het water springen. De hele ochtend hebben we nauwelijks wind en motor zeilen. Rond het middag uur neemt de wind ineens toe naar 20 knopen. Het is bekend dat er tussen de eilanden een sterke wind toename kan ontstaan, dit noemen ze de “acceleratiezone”. De motor gaat uit en we kunnen lekker zeilen. Rond 19:00 uur naderen we de gigantische stad Las Palmas op het eiland Gran Canaria.

We moeten ons melden bij de aanmeldsteiger naast het havenkantoor. Er staan een behoorlijke wind, maar aanleggen gaat goed. We hebben de haven eerder op de hoogte gesteld van onze komst i.v.m. de tijd die we nodig hebben om de motor te laten installeren. Ik meld me bij de havenmeester en we krijgen een plek aangewezen op de J-steiger.
Eén van de havenmeesters wijst ons de weg en zal ons helpen met aanleggen. Het is nog wel even een dingetje om van deze aanmeldsteiger weg te komen omdat de plek vrij krap is moeten we achteruit varen en er staat een harde wind die ons tegen de steiger blaast. Het helpt al helemaal niet wanneer de havenmeester niet luistert naar ons en ineens alle lijnen meteen los gooit. En bedankt!
Vervolgens vaart hij vooruit met zijn dinghy naar een hele andere plek toe dan we aangewezen hebben gekregen. Deze is veel te krap en wat we ook doen, het is onmogelijk om daar aan te leggen. We geven duidelijk aan bij de havenmeester niet tevreden te zijn en willen naar de andere juiste plek toe. Er ontstaat een heftige discussie en even later komt ook de andere havenmeester aan gevaren met zijn dinghy. Die geeft aan dat zijn collega een fout heeft gemaakt en ons naar de verkeerde plek heeft gewezen. Brrr………. Door al dat geklooi is de accu van de boegschroef leeg en zijn we minder flexibel waardoor het nog lastiger is om aan te leggen. We moeten weer met de kont van de boot naar de steiger toe en aan de voorkant mooringlijnen oppikken. Gelukkig staan er bij de goede plek een aantal medezeilers ons op te wachten en verlenen hulp samen met de havenmeester die wederom zijn excuses aanbiedt voor het misverstand. Later blijkt dat één van de zeilers Igor heet en hier al een paar jaar op zijn boot woont. Na het douchen, gaan we dezelfde avond uit eten bij het dichtstbijzijnde restaurant “Pier 19”. Duur en niet zo gezellig, maar we hebben even niet meer de puf op nog verder te lopen. Na het eten liggen we lekker lui “uit te buiken” op onze salonbank, kijken nog even een filmpje en rollen vervolgens moe ons bedje in.

Het plan is om vandaag nog één keertje voor anker te gaan bij Gran Canaria om daarna over te steken naar het volgende eiland, Tenerife. We kunnen niet eerder het havengeld betalen dan op de dag van vertrek, omdat de elektra en waterstand nog opgenomen moeten worden. Bij het betalen op het havenkantoor blijkt dat we toch korting krijgen, zelfs zonder dat we er om gevraagd hebben! Dat is dan weer mooi meegenomen. Voordat we de haven verlaten tanken we nog even diesel. De afstand die we vandaag zullen afleggen is slecht 15 zeemijl, ongeveer 3 uurtjes varen. Er is nauwelijks wind maar wel lekker zonnig. Heerlijk om weer op het water te zijn. De kust bestaat voornamelijk uit rotsen met af en toe een mini strandje er tussen.

Bij Playa de La Aldea laten we ons anker vallen tussen de kleine pier en de rotsen. Helaas voor ons is ook deze anker plek niet ideaal te noemen. Fred had het al een beetje voorspeld dat ankeren bij deze baai niet zo best zou kunnen zijn vanwege de weinige beschutting. We hebben weer veel golven en ondanks het gebruik van onze “floppenstopper”, draaien we alle kanten op wanneer de wind ineens uit een andere hoek komt. Vanaf onze boot gezien ligt ons ankerbolletje op de meest vreemde plekken. We zijn de enige idioten die hier voor anker gaan. Tijdens het koken van ons avondmaal staan we wijdbeens achter het fornuis om ons staande te houden. Gelukkig gaan we morgen weer verder.

2017-05-21 Naar Santa Cruz (Tenerife)
Wat een rampen nacht was dit! Ik heb geen oog dicht gedaan en het is voor het eerst dat Fred en ik apart hebben geslapen op de boot (m.u.v. de meerdaagse trips). Ook onze scheepskat Kit vond het maar niets en was de hele nacht onrustig. We hebben 38 zeemijl voor de boeg en vertrekken zo vroeg mogelijk. Het is bewolkt en de lucht is grijs, maar er staat een aardig windje. Met de wind in onze rug hijsen we alleen de Genua. Naarmate de dag vordert, worden de golven steeds hoger. De golven worden steeds hoger en ik ben helemaal in mijn element. We proberen enkele filmpjes te maken om te laten zien hoe hoog de golven wel niet zijn. Mij kan het niet hoog genoeg zijn want ik vind het fantastisch om te surfen op de golven. We gaan dan weliswaar niet in een mooie rechte lijn, maar plezier heb ik wel! Je kunt hierin ook duidelijk het verschil tussen Fred en mij zien op zeilgebied. Wanneer hij achter het roer staat dan is ons track mooi recht en bij mij lijkt het wel een track van een “drunken sailor”.

Santa Cruz (over Tenerife zelf vertel ik in een later blog meer)
De stad ligt in het noordoosten van het eiland en is samen met Las Palmas de Gran Canaria, de gedeelde hoofdstad van de Canarische Eilanden. De stad is een zeer bedrijvig en vol activiteit, interessante bezienswaardigheden, schitterende architectuur, fantastische winkelmogelijkheden en tientallen leuke restaurants. Op diverse plekken bevinden zich moderne beeldhouwwerken, prachtige in bloei staande bomen met grote bonen er aan. Er zijn een aantal bruggen gebouwd over een brede watergoot (die droog stond) waar indrukwekkende gebouwen langs staan. De stad heeft zeker paar gebouwen die de moeite waard zijn om te bekijken. Het Auditorio de Tenerife (indrukwekkend wit).

De kerk Iglesia-Parroquia Matriz de Nuestra Señora de La Concepción, met zijn karakteristieke klokkentoren. Plaza de España is een mooi plein met een enorm oorlogsmonument aan de rand van een grote vijver. Als een modern kunststof kunstwerk staat de naam Santa Cruz aan de rand van de vijver. Hier maken we een foto van onze mascotte FRITZ en Gonny het eendje. Het is even zoeken, maar ze zitten er echt!

Vlakbij bevindt zich het Castillo de San Cristóbal, een indrukwekkend gebouw welke ze nu aan het restaureren waren. Natuurlijk mag je ook de Mercado de Nuestra Señora de África niet missen. Dit is een deels overdekte markt die sterk doet denken aan een Noord-Afrikaanse bazaar, kraampjes vol met levensmiddelen zoals kaas, vlees, groente en fruit, maar ook kant en klare gerechten die je hier kunt kopen. Daarnaast verkopen ze o.a. bloemen, planten en wijn. In een Aziatisch winkeltje vonden we een hele grote fles Ketjab Manis (zoet) die we nergens anders kunnen krijgen in Spanje.De zoute versies zijn er volop, m,aar om b.v. echte lekkere pindasaus te maken heb je toch echt de zoete versie nodig vinden wij!  Daarom namen onze lieve vrienden ook een fles mee uit Nederlan toen ze naar Mogan kwamen. Maar je kunt hier niet genoeg van hebben aan boord. We zijn helemaal blij!

De haven
Naar mate we Santa Cruz naderen zien we in de verte al diverse hoge gebouwen en ook een gebouw dat lijkt op een reusachtige omgevallen witte paddenstoel. Dit blijkt later het Auditorio de Tenerife te zijn. De aanloop van de Marina is goed te doen met behulp van ons systeem van Navionic. Na de havenhoofden moet je helemaal naar achteren varen waar de Marina zich bevindt. Een vriendelijke havenmeester staat al klaar om ons te helpen. Gelukkig hebben ze hier gewone vingersteigers, wat het aanleggen een stuk makkelijker maakt. De steigers zijn afgesloten met hek waarvoor je een pasje nodig hebt (€ 10,00 borg). Het is vandaag zondag en het havenkantoor is gesloten, dus moeten we morgen de overige papieren laten zien. Voor nu krijgen we een toegangspasje om de steiger te kunnen betreden. De stad is historisch gezien, één van de belangrijkste havens is in de Atlantische Oceaan en groeide snel in de 19e eeuw, omdat vloten die op weg waren naar de Verenigde Staten hier aanmeerden. Het is de toegangspoort tot het vasteland van Spanje en een tussenstop voor cruiseschepen (naar het Caribisch gebied) en ferry’s. Dat is dan ook wel meteen een nadeel wanneer je met je zeilboot in deze haven ligt. Deze grote boten laten hun motor de hele nacht door draaien, wat op den duur toch een irritant geluid gaat worden. De faciliteiten zijn prima, warme douches, hoewel niet elke doucheruimte beschikbaar is. Alleen de toegangsdeur schreeuwt om gesmeerd te mogen worden. De haven wordt gescheiden door een open terrein en een grote weg van het centrum van de stad. Het ziet er nu niet echt gezellig uit. Vroeger moest je een heel eind omlopen, maar tegenwoordig is er een mooie loopbrug gemaakt over deze weg en ben je in 10 minuten aan de rand van het centrum. Er zijn wasmachines, maar die hebben we niet gebruikt. Het personeel op het kantoor is erg behulpzaam met het opzoeken van adressen voor ons.

Praktische zaken en wat hebben we zoal gedaan
De supermarkten liggen ver van de haven, maar er zijn er verschillende. Een wat grotere, Dinosol Supermercados, Calle San Antonio, 52, 38001 Santa Cruz de Tenerife, bezorgt de boodschappen aan boord wanneer je voor meer dan € 60,00 aan boodschappen koopt. Dit werkt prima!
Dan heb je El Corte Inglés, een warenhuis welke vergelijkbaar is met de Nederlandse Bijenkorf. Wij kopen liever onze kleding e.d. bij de Chinese winkeltjes, een stuk goedkoper dan in deze dure winkel. Maar deze zaak heeft als voordeel dat we hier wel de benodigdheden voor onze kat kunnen kopen. Ook zij bezorgen het gratis aan boord wanneer het aankoopbedrag meer dan € 60,00 is, anders betaal je hiervoor € 6,00. We slaan meteen een voorraadje kattenbrokken en kattengrit in voor onze Kit.
Bij een apotheek kopen we weer een voorraadje Diclofenac, wat bijna niets kost en zonder recept heel eenvoudig te verkrijgen is.We vinden een klein zaakje waar ze lakens verkopen. We worden geholpen door bijzonder vriendelijke mensen. Met enkele Spaanse woorden en Google translate proberen we duidelijk te maken wat we graag willen. We herhalen de Spaanse woorden en dat is al voldoende om een glimlach op het gezicht van deze mensen te krijgen. Je hoeft geen hele mooie zinnen te maken in het Spaans, als je het maar probeert. De lakens zijn om o.a. een hoes te maken over de salonbank. Wanneer we lekker lui liggen te relaxen dan is een laken lekker koel en blijven de kussens ook nog eens schoner. Tegenwoordig wordt het steeds warmer en is slapen onder een leeg dekbedhoes al te warm en daarvoor hebben we een set enkele lakens gekocht.
Bij een grote stoffenzaak vinden we een aantal meter zonwerende stof om grotere schermpjes te maken. Ook passen we meteen het antimuggen hor aan in de salon. Kit vindt het maar niets al die rommel en kijkt toe verwijtend toe.

Op een dag was het feest in de stad! Muziek, traditionele klederdracht, volksdansen en kraampjes met lekkere regionale lekkernijen. Een gezellige drukte, typisch een dagje uit voor families. Natuurlijk maken wij een ook rondje over het plein en langs de grote vijver. Even later hangen we aan een bar en smikkelen van enkele tapasjes en een biertje. Ook laten we ons (ik dus) verleiden door het de typische Canarische lekkernijen, waaronder een zoet Gofio broodje/koekje.

We gaan naar twee watersportzaak en gek genoeg zijn deze bedrijven midden in de stad gevestigd en niet dicht bij de haven. Bij één van de zaken worden we goed geholpen. We zijn op zoek naar een lasser, die het hekwerk van de “spreekstoel” (op de punt van de boot) kon lassen voor ons. Hier zit namelijk een scheur in het rvs. Nadat ze een aantal telefoontjes plegen is de afspraak snel gemaakt. De man levert mooi en goed werk af. We zijn weer tevreden!
Helaas bij de andere zaak verloopt het wat minder soepel. In één van onze windschermen, die we langs te railing bevestigd hebben, moet een extra oog gemaakt worden. We leveren het doek in bij deze zaak toe en geven de maten op van de grote van de ringen. Wanneer we het ophalen, op het tijdstip volgens afspraak, blijkt het niet klaar te zijn. Of we vanmiddag even terug willen komen. Hoelaat? Zo lang het maar voor 14:00 uur is, want daarna moeten ze lunchen! Net of we niets anders te doen hebben dan heen en weer lopen. Maar goed, we waren toch nog even in de buurt en komen later terug. Dan blijkt dat de ringen niet goed zijn, te klein volgens de afgesproken maat. Het kost slechts € 10,00 dus we laten het maar zo. Al word ik hier niet vrolijk van, wat ik ook duidelijk laat blijken aan de dame achter de balie.
We zijn ook op zoek naar een nieuw matras, want het oude is hard aan vervang toe. Zeker nu ik nogal wat perikelen met mijn rug heb, is dit geen overbodige luxe. Helaas slagen we hier niet in. Wordt vervolgd.

Ontmoetingen
We zien Mark met de Windharp weer. Hij heeft deze keer twee opstappers aan boord. Een mooie jonge dame uit Israël, die over een tijdje misschien voor langere tijd met Mark mee zal gaan zeilen, en een jongeman uit Frankrijk die liftend en varend naar Brazilië probeert te komen. Altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten. Onze FRITZ is zo blij dat hij weer even verenigd is met zijn DIL, samen genieten ze van het zonnige weer. Mark is onderhand “kind” aan huis bij ons aan boord, altijd gezellig!

Onze ervaringen met het zeilen bij de Canarische Eilanden (tot nu toe)
Het is geen zeilersparadijs. De meeste eilanden zijn hoog, waardoor de wind tussen de eilanden door wordt gestuwd en vaak vrij hard is. En ook midden op zee kan zomaar de windkracht verdubbelen, zonder aanwijsbare redenen en dan even later weer halveren. Maar het belangrijkste minpunt is wel dat er weinig geschikte ankerplekken zijn. Dat wil zeggen plekken waar het voldoende ondiep is om te ankeren (minder dan 15 m) en waar de bodem niet alleen bestaat uit rotsen, maar ook zanderige plekken bevat, én waar niet te veel golven zijn. Die laatste voorwaarde blijkt vaak lastig, waardoor we vaak oncomfortabel liggen te klotsen.

Maar wanneer we mogen kiezen, dan liggen we toch liever in een leuke rustige baai voor anker, dan in een haven zoals die van Santa Cruz.

Het is slechts 9 zeemijl en we besluiten om in de loop van de middag te vertrekken. Het is wederom een zonnige dag. Onderweg varen we langs een enorm afzichtelijk fabriekscomplex, wat zeer storend is in het beeld van dit eiland. Het blijkt de betonfabriek van Arguineguin te zijn. Deze kant van het eiland bestaat uit hoge rotsformaties met uitlopers naar zee waar dan een klein dorpje gevestigd is nabij een strandje. Wanneer we Mogán naderen zien we weer meerdere grote hotelcomplexen tegen de wand gebouwd, de ene nog lelijker dan de andere. Vlak voor het dorpje betrekt de lucht en worden we ineens overvallen door een aardige regenbui. Het is zelfs zo erg dat we een regenjas over onze korte broek moeten aantrekken en dat is lang geleden! Maar het houdt ook weer zo op met regenen.

We hebben via de mail een ligplaats gereserveerd omdat we zekerheid moesten hebben voor een plekje, want vanaf 10 mei komen mijn beste vrienden Erik en Jeanette een weekje naar Mogán toe. We verheugen ons om ze weer te zien, ondanks dat ik ze ook tijdens mijn weekje in Nederland al heb gezien. Bij de ingang van de jachthaven, vlakbij het witte vierkante gebouw waar het havenkantoor in is gevestigd, roepen we de haven op. Het duurt even, maar dan reageert er een dame die ons verzoekt om in de kom van de haven te wachten. In deze haven is het aanleggen aan de steigers iets anders geregeld dan wat we voorheen gewend zijn. Hier moet je met de kont (of neus) van de boot naar de kade aanleggen en zijn er geen vingersteigers aanwezig. Je moet een soort mooringlijn vanaf de steiger oppikken en die mee naar de punt van de boot nemen om vervolgens een dikke lijn uit het water te vissen die je op de kikker van de boot vastlegt. Een heel gedoe. We hadden dan ook wel wat hulp verwacht van de haven, maar die laat wel erg lang op zich wachten! Na 10 minuten staat er iemand te zwaaien en roept waar we heen moeten. Fred vaart achteruit richting de hoofdsteiger, wat toch altijd wel een dingetje blijft. De man rijkt ons de hulplijnen aan die ik naar de punt leidt. Het is een enorme vieze klus en niet alleen de boot maar ook ik zit even later onder de modder. De havenman zegt ook nog even dat we binnen een bepaalde tijd op kantoor moeten komen, maar dat maken we zelf wel uit. Eerst de boot goed vastleggen, schoonmaken en de loopplank naar de steiger doen. Zodra dat is gebeurd, gaan we naar het havenkantoor en dan ook maar gelijk douchen. De dame op kantoor is uitermate vriendelijk en verontschuldigd zich voor de tijd die we hebben moeten wachten bij aankomst. Na de douche zijn we in één van de vele restaurantjes tapas gaan eten.

Mogán
Puerto de Mogán, ligt het meest westelijk aan de zuidkust, ligt in een vallei tussen het bergachtige landschap, aan de Atlantische oceaan. Het is ook hier dat de hoofdweg van het eiland eindigt. Het oorspronkelijke vissersdorp is tegen de klif aan gebouwd, maar tegenwoordig is het dorp een mix van vissersdorp, jachthaven en chique vakantieoord met een klein strand. Dit in leuke Spaanse stijl gebouwde dorp met alleen laagbouw, ligt rondom de jachthaven. De huizen staan aan smalle steegjes, allemaal uitgelijnd met vensterbanken vol met prachtige bloemen, voornamelijk bougainville in allerlei verschillende kleuren. De witte huizen van ‘Klein-Venetië’ met gele, bruine, blauwe en rode omlijstingen rond ramen en deuren staan gegroepeerd rondom de Marina en de oude vissershaven. Puerto de Mogán heeft een netwerk van schitterende grachten, hier ontleent deze haven dan ook de bijnaam “klein Venetië” aan. De grachten zijn met elkaar verbonden door boulevards en kleine bruggetjes, waardoor je heerlijk kunt wandelen door deze gezellige havenstad. Er zijn volop restaurantjes, bars en souvenirwinkeltjes. Het water in de haven is super helder, waardoor je de vele vissen die er rond zwemmen goed kunt zien. We hebben zelfs een hele grote zee-egel gezien, die zich geïnstalleerd had op een rots bij de kade. Eén van de toeristische attracties is een knalgele onderzeeboot waarmee je een rondvaart kunt maken. Helaas voor ons stond deze op de kant voor onderhoud en ging de dag voor ons vertrek pas het water in.

De Haven
Is bijzonder mooi gesitueerd te midden van het mooi dorpje. Toeristen wandelen langs de kade en het is kijken en bekeken worden. Alle voorzieningen zijn bij de hand en je krijgt een pasje om in het havenkantoor gebruik te kunnen maken van de douches, die schoon en warm water hebben. Het personeel is echter nogal laks wat hulp verlenen betreft. Niet alleen bij onze aankomst, maar ook bij andere boten. We hebben daarom onze medezeilers geholpen daar waar we konden op dat moment. Het gebruik van water en elektra wordt apart afgerekend in deze haven.

Wat hebben we zoal gedaan
Uiteraard zijn we weer op zoek geweest naar een supermarkt en hebben een SPAR gevonden (Avenue de las Artes) nabij het busstation op ongeveer 15 minuten afstand van de haven. Groot genoeg om ons te kunnen voorzien van onze dagelijkse boodschappen. Een eindje verder is een Super Dino in het Shopping Center. We hebben wasjes gedraaid bij de plaatselijke wasserette (Lavanderia) die op 10 minuten afstand zit in de Calle Subida a los Riscos. Ook hebben we weer de nodige Chinese winkeltjes gevonden waar we goedkope kleding hebben gekocht (lekker veel hemdjes en korte broeken) en andere handige dingetjes. Er dreef een gloednieuw hoedje in het water naast de boot en ik kon het niet laten om deze eruit te vissen. Even goed afspoelen met zoet water en ik heb er een hoedje bij! Ook zag ik een pikhaak van aluminium (rechtop) in het water drijven. Hij zag er groter en mooier uit dan de onze en na enige moeite heb ik ook deze uit het water gevist.
Ik heb in mijn leven heel wat dingen verzameld en van een aantal ook afstand moeten doen voordat we uit Nederland vertrokken. Eén van de dingen die ik verzamelde waren olifantjes, waar ik er nu slechts twee nog van aan boord heb omdat ik deze van mijn jongste zoon Vincent heb gekregen. In Mogán kwamen we een enorme grote knal gele plastic olifant tegen en kon het toch niet laten om hier een foto van te maken.
Natuurlijk is onze mascotte FRITZ, samen met vriendje Gonny, ook weer op de foto gezet. Ditmaal is het een zoekplaatje geworden, want FRITZ wilde bescheiden in beeld.
Tijdens ons verblijf in Mogán ontstond er ineens een “sinkhole” (verdwijngat) in de weg. Later bleek dat dit door een één of andere olieleiding kwam die was gaan lekken. Het gat werd afgezet en daarna werd er dagen niets meer gedaan. Typisch Spaans? Helaas voor vele toeristen werd ook het water bij het strandje afgezet vanwege deze olielekkage. Je zal maar net een weekje in Mogán geboekt hebben omdat het hier zo lekker vertoeven is op dat mooie strandje!

Kit
Hij heeft weer een nieuw favoriet plekje gevonden, bovenop het dek op het zonnepaneel. Zo kan hij iedereen en alles goed in de gaten houden, want in deze haven is het een drukte van belang. Ook begint hij weer wat meer zelfvertrouwen te hebben en springt een aantal keren van boord. Hij blijft nieuwsgierig onze scheepskat!

Weekje met onze vrienden Erik en Jeanette.
Het is een hele nieuwe ervaring om goede vrienden te ontmoeten in een ander land, zij op vakantie en wij op onze reis.
We zijn veel uit eten geweest; verschillende tapas gegeten, enorme lamsbout en paella. Vaak begonnen we met ergens een borreltje te drinken, b.v. een Mojito (cocktail met rum, limoensap, rietsuiker, spuitwater en munt met veel ijs) of wijn die door Erik eerst even gekeurd moest worden. Na het eten dronken we soms bij Dennehy’s (Ierse pub) een Ierse koffie. We hebben een dagje gestruind over de grootste markt van Gran Canaria die in Mogán gehouden wordt. Gezwommen in het zwembad van het appartement van Erik en Jeanette. Lekker geborreld aan boord van onze boot. Natuurlijk zijn we ook een dagje met ze gaan varen. Het was leuk om te zien dat ze allebei genoten aan boord. Beide hebben achter het roer gestaan en zo ervaren wat het is om met de Pegasus te varen. We hebben de bekende duinen van Maspolomas bekeken vanaf het water en de vuurtoren. Voor anker gelegen, even gezwommen en daarna een BBQ aan boord gehouden. Natuurlijk hebben Jeanette en ik ook een dagje geshopt bij de talrijke kleine winkeltjes. Om het eiland te bekijken hebben we gezamenlijk een auto gehuurd (€ 35,00 en € 10,00 benzine) en een dagje over het eiland getoerd.
Kortom, we hebben genoeg gedaan in deze week. Het was bijzonder fijn om zoveel intensieve tijd met elkaar door te brengen en we hebben zeker genoten van hun gezelschap. Doen we het volgend jaar weer, maar dan in een ander land?!

Hieronder een samenvatting van deze rondrit.
We namen de kustweg GC1 en de GC100 naar Aguïmes waar we vervolgens de GC103 nemen die ons naar de Barranco de Guayadeque leidt. Het is een prachtig natuurgebied met een vallei met hoge palmbomen en woningen die in de rotsen uitgehouwen zijn. Een bijzondere plek waar je je een goede voorstelling kunt maken van hoe men hier vroeger heeft gewoond. We moeten dezelfde weg terug rijden tot aan Ingenio en dan de GC100 richting Telde. Onderweg zien we heel veel mooie bloeiende cactussen. Hierna nemen we de GC80 naar de krater Caldera de Bandama met een diameter van 100 meter en met een diepte van 200 meter. In deze omgeving zien we steeds meer wijngaarden ontstaan. Bij het uitkijkpunt Pico de Bandama, op 569 meter hoogte, heb je een mooi uitzicht over o.a. de stad Las Palmas. Natuurlijk moet er ook even de sociaal media gecheckt worden, ja we gaan me met onze tijd! Via de GC802, GC5 en GC3 naar de plaats Teror, een bedevaartsplaats welke (volgens de gidsen) het mooiste dorp van Gran Canaria is. Op het centrale plein bevindt zich de Basillica Nuestra Señora del Pino met een indrukwekkende grote laurierboom. In de zijstraat, Calle Real de la Plaza (een autovrije zijstraat) zie je fraai gekleurde woningen en winkels met een grote variatie aan traditionele overhangende balkons. Na de lunch vervolgen we de GC21, een behoorlijk slingerende weg die overgaat in de GC150 en de GC60 naar Cruz de Tejede. Hier bevindt zich het belangrijkste symbool van Gran Canaria, namelijk de Roque Nublo, een enorme monolithische basaltrots van meer dan 70 meer hoog op een berg van 1700 meter. Deze is ontstaan als gevolg van vulkanische activiteit in het Pleistoceen. De monolithische rots ernaast heet El Fraile (de broeder) omdat deze doet denken aan een in gebed verzonken monnik. Overal in deze hooggelegen gemeente kun je genieten van het prachtige uitzicht. Wanneer we de GC60 vervolgen krijgen we ook de hoogste berg Pico de las Nieves in beeld met een hoogte van 1949 meter. We vervolgen de weg tot een afslag naar een stuwmeer. Wanneer we 7 km slingerend gereden hebben, kunnen we ineens niet meer verder. De weg is afgesloten door een afzetting. Fijn dat ze dat even aan het begin van de afslag goed aangegeven hebben! Niet dus! Dat wordt weer 7 km terug slingeren. We komen zelfs nog een tegenligger tegen die ook de borden gemist heeft. Dan rijden we weer terug via San Bartolome de Tirajana en Maspolomas en komen weer op de snelweg naar Mogán. Een lange en vermoeiende dag zit er op, maar we hebben een aardige indruk gekregen van het eiland.

Deze foto’s volgen nog !!