Auteur: fred_o3aa07aj

Aan het einde van maandagochtend gingen we op zoek naar een monteur. Via de havenmeester kwamen we terecht bij een klein bedrijfje naast de visafslag. In de loop van de middag zou de monteur langs komen. We verlegden onze boot naar een betere plaats omdat we bij laag water vast kwamen te zitten. Het hoog en laag water verschil is hier aanzienlijk. De monteur Colin, een bijzonder aardige Engelsman met een dikke bierbuik, hing meteen over onze motor heen. We worden uitgehoord wat voor problemen we gehad hadden met de motor, wat voor geluiden etc. Voor de toekomst is het wel handig om iets meer af te weten van de motor, vandaar dat we hem goed uitgehoord hebben. Colin is zeer geduldig en legt alles rustig aan ons uit welk onderdeel waarvoor is, wanneer en hoe deze het beste schoon gemaakt en/of vervangen dienen te worden. We noteren alles, zodat we hier later op terug kunnen vallen. Hij zorgt er in ieder geval voor dat de motor weer perfect loopt, zelfs beter dan er voor! Reserve onderdelen worden besteld en de volgende dag zou hij nog een keer langs komen of er nog problemen waren. We geven Colin persoonlijk nog een extra fooi als bedankje voor zijn inzet. Het probleem is de vervuiling in de dieseltank. Er zit geen mangat in de tank, waardoor het onmogelijk is om dit schoon te maken. Het probleem is voor nu verholpen, maar we zullen hier toch een permanente oplossing voor moeten zien te vinden, klusje voor de wintermaanden! Het was wel weer een aanslag op onze vakantiebudget. In de haven van Newlyn bevindt zich ook een kantoor van de reddingsmaatschappij LNLI en als dank gaven we een mooie donatie aan deze geweldige groep vrijwilligers. Ze zetten vaak hen eigen leven op het spel om andere te redden! Tussendoor verkenden we het plaatsje Newlyn, we genoten van de “Fish & Chips” van de plaatselijke vishandel, deden boodschappen en gingen op zoek naar enkele onderdelen om de reparaties uit te kunnen voeren. Fred klom een aantal keren de mast in om de kraanlijn te ontwarren en los te maken. De val lijn werd weer naar beneden gehaald en voorzien van een nieuwe sluiting en werd het lampje van het driekleurenlicht, bovenin de mast, vervangen. Eén van de dagen heb ik besteed om de grootschoot vervangen door een nieuwe lijn, de uiteinden werden voorzien van een takeling, zo zag het er weer een stuk beter uit. De haven van Newlyn is een echte vissershaven en niet gericht op de pleziervaart, echter de laatste jaren kwamen er steeds meer boten, waardoor de faciliteiten een beetje zijn aangepast. Er is een mogelijkheid om te douchen, hiervoor moet je de sleutel ophalen bij de havenmeester en buiten kantoortijden hangt de sleutel vlakbij de visafslag aan een haakje! De enige doucheruimte bevond zich achter een fel blauwgeverfde deur, was redelijk schoon en om te douchen had je muntjes nodig. Naast ons kwamen een stel bijzonder aardige Engelsen met hun boot PALA liggen. Een ervaren zeilend ouder echtpaar, die ons de nodige tips hebben gegeven voor mooie havens en ankerplekjes. Op één van de dagen raakten we in gesprek met een visser, eigenaar van een heel klein vissersbootje, die samen met een partner op o.a. krabben vist.Onze aandacht werd getrokken naar één van de fuiken waar een zogenaamde “Spider crab” in zat. De visser vertelde dat deze moeilijk verkoopbaar is. Wij hadden dit nog nooit gegeten en wilde dit wel proberen. Al gauw werd een deal gemaakt, wij de krab hij een six-pack echt Hollands bier! Daar gingen we dan met een putsemmer vol met Spider crab en instructies hoe we het klaar moesten maken. Nu hadden we aan boord wel een grote pan, maar deze bleek bij lange na niet groot genoeg te zijn. Omdat we het beest toch op een zo humane manier aan zijn einde wilden laten komen, hebben we eerst het water gekookt en toen het lijf in de pan ondergedompeld gehouden. De poten braken we af met een knijptang en werden daarna gekookt, al met al was het een hele klus. Maar het was de moeite waard, want uit eindelijk genoten we volop van deze goden maaltijd. In de kuip met een glaasje witte wijn, vers stokbrood uit de oven, fruitsalade en sausje erbij, wat wil een mens nog meer?! Het weer was nogal wisselend en op één van de regenachtige dagen liep een nieuwsgierig meeuwenjong heen en weer voor ons raam en tikte met zijn snavel tegen de ruit. De havenmeester is een zeer joviale man en omdat we met pech naar Newlyn gesleept waren, hoeven we maar voor 1 nacht te betalen i.p.v. 3 nachten. Top, zeker nu we extra onkosten aan de motor hebben. We besluiten om niet door te gaan naar Ierland maar langs de Engelse Zuidkust, al hoppend van haven en baaitjes, terug te varen. Ierland loopt niet weg, dus wie weet volgend jaar! De kaarten op tafel, route uitgestippeld, gegevens havens opgezocht, getijde berekend en waypoints in gps gezet, klaar voor vertrek. Het weer is nogal wisselend, dus in zeilpakken vertrekken we donderdag uit Newlyn. Het is regenachtig met een zeer matig zonnetje, prima zeilweer dus! We halen snelheden van 7 knopen en schieten lekker op. In de middag komt er meer zon, zeilkleding kan uit en we genieten van het uitzicht, de prachtige Engelse kust. Rond “Lizard’s Point” hebben we zoveel stroom tegen dat we genoodzaakt zijn om de motor erbij te zetten. Het is rond 18:30 uur wanneer we Falmouth naderen. Allereerst zie je een werf, waar enorm grote ondersteuningsboten van de marine liggen, vervolgens vaar je verder de rivier op en kom je bij de baai waar de haven ligt. Ons plan is om aan te leggen aan een mooring, deze zijn groen voor de “visitors”. Na even zoeken vinden we uit eindelijk een “vrije” mooring. Moe en hongerig duiken we meteen de kombuis in om eten te maken. Net toen we begonnen waren werden we toegeschreeuwd door een man in een motorbootje. Blijkbaar was deze mooring niet bestemd voor bezoekers, maar voor het plaatselijke veerbootje. Oeps, foutje bedankt! Er restte ons niets anders dan een andere groene mooring te vinden. Na wat rond gevaren te hebben bleek er geen enkele meer vrij te zijn. We gaven het op, dan maar naar de haven, die vlakbij is. We leggen aan naast een zeer bekende boot, namelijk de PALA, ook uit Newlyn. Wat een toeval! De volgende dag ontvangen we van de havenmeester een plattegrond waar goed op aangegeven is waar deze moorings zich bevinden. Hadden we die gisteren maar gehad……, we moesten gewoon een stukje verder doorvaren….. Eén dag in de volle haven vinden we wel weer genoeg dus we varen de Pegasus naar een “vrije” groene mooring. Deze haven heeft meer faciliteiten, o.a. super douches, ruim genoeg voor ons tweetjes en die ook nog eens automatische aan gaan! Geen gedoe met muntjes, gewoon lekker lang genieten! Ook zijn er wasmachines en drogers, wat ons doet besluiten om maar eens een wasje te draaien. We doen boodschappen en varen met een schone, maar helaas nog niet helemaal droge was, terug naar de boot. Er staat een lekker windje, dus de was wordt aan lijnen opgehangen Wasdag aan boord! Verder genieten we nog even lekker van het zonnetje onder het genot van een glaasje wijn.
Zaterdag krijgen we een telefoontje dat de moeder van Fred in het ziekenhuis is opgenomen. Ze is al op leeftijd en woont in een verzorgingstehuis. Vooralsnog is er geen reden dat we direct terug zouden moeten komen, maar we worden regelmatig door de zus van Fred en de verzorging op de hoogte gehouden. In de middag gaan we de stad verkennen. In een telecomwinkel koopt Fred een extra simkaart om goedkoop te kunnen internetten. Omdat de telefoon plaats heeft voor 2 simkaarten, wordt deze kaart erbij geplaatst. Om mijn Engels weer een beetje op te schroeven koop ik een paar boeken. We wandelen een beetje rond in het stadje, kopen een lekker broodje en komen terecht in een klein parkje met een vijver waar prachtige waterlelies groeien. Bij onze terugkomst gaat Fred aan de slag met de bediening van het anker. Samen zoeken we een oplossing om deze waterdicht te krijgen. Met enige creativiteit lukt het ons om de knoppen te bevestigen in een klein plastic afsluitbaar doosje. Hopelijk is dit nu voldoende beschermd tegen vocht en zeewater. Afwachten maar. We vervangen enkele lampen door kleine ledlampjes, dat scheelt weer in het stroomverbruik. Zondag is een relaxed dagje, beetje lezen en de route bepalen voor de volgende dag.
Maandag vertrekken we met een lekker windje naar Fowey. In het begin gaan we ruim 7 knopen, maar dit neemt al gauw toe tot 9 knopen. Rond het middag uur komt er eindelijk een matig zonnetje, waardoor het iets aangenamer wordt. Bij het naderen van Fowey zien we tegen de rotsen een groot wit kruis, dat beloofd wat…….. hoeveel schepen zijn hier al vergaan? We varen rustig de rivier op en gaan op zoek naar een vrije mooring, gelukkig is er keuze genoeg. De moorings en vrije pontons liggen aan de andere kant van de rivier, tegenover de stad Fowey. Door de golven kost het ons meer moeite om de mooring op te pikken dan anders. We krijgen hulp van een stel mensen in een dinghy die toevallig net langs varen. Altijd fijn als watersporters elkaar helpen! Net na 13:00 uur liggen we aan de mooring en maken een lunch klaar. Pas later blijkt dat door de stroming en de wind de boot alle kanten op zal draaien en voor een minder aangename deining zorgt, maar alles went. Fowey is gelegen aan de zuidkust van Cornwall, ongeveer halverwege tussen Plymouth en Falmouth. De haven van Fowey is vernoemd naar de stad met dezelfde naam, gelegen aan de westelijke kant van de monding van de rivier Fowey. Aan de andere kant ligt het veel kleinere dorpje Polruan. Het is een oude stad met middeleeuwse en Georgiaanse gebouwen met een levendige maritieme geschiedenis. Langs de belangrijkste Fore Street vindt je vele kleine winkeltjes. Voor de echte fijnproevers zijn er in Fowey vele bistro’s, cafés en restaurants met veel lokale producten, waaronder de bekende “Fowey River mosselen”. Eén van de beroemdste inwoners van Fowey was de schrijfster Daphne du Maurier. In het letterkundig Centrum is een tentoonstelling en een film die over haar leven en werk verteld die zo beïnvloed werd door dit prachtige gebied. Het is zeker de moeite waard om deze stad ook vanaf het water te aanschouwen. Vanuit zee zien we een enorme grote boot de rivier op varen, dat is passen en meten. Bij het langsvaren zien we dat het ook nog eens een Nederlandse boot is en we vragen ons echt af wat die hier doet. Met de dinghy varen we naar de ponton met een steile loopbrug naar de kade. Boven aangekomen bevindt zich het havenkantoor, maar de faciliteiten, zoals de douches, bevinden zich bij een watersportvereniging een paar straatjes verderop. Ze zijn eenvoudig, niet al te ruim om te douchen, maar zeer doeltreffend. We wandelen door het mooie stadje, doen enkele boodschappen en bewonderen het kerkje. Op het gras staat een bordje met het verzoek om de duiven niet te voeren, iets wat dus iedereen juist doet. We gaan op zoek naar een restaurant en belanden bij “Sam’s Bistro & Lounge. Zodra je door de deur van Sam’s lopen krijg je een gevoel van plezier. Het huis dateert uit circa 1380 en aan één kant is de originele stenen muur nog zichtbaar. De inrichting van het restaurant is 60 ‘s stijl en aan de muren hangen posters van bekende popmuzikanten. Prima achtergrond muziek, goede service, ontspannen sfeer, goed eten en redelijk geprijsd. Kortom een perfecte formule voor een leuke avond. Fred gaat voor de mosselen, niet echt mijn ding, dus ik houd het bij gebakken inktvis met een heerlijke fles wijn. Het dessert maakt onze avond helemaal compleet. We gaan voor de “Warm Sticky Toffee Apple Pudding” en “Eden Mess, Berries, Meringue, clotted and Ice cream”, dat is pas genieten! Kortom zeker een aanbeveling waard om hier te gaan eten!
Dinsdag wordt een lui dagje, regen en zon wisselen elkaar af, dus een uitermate geschikte dag om lekker te lezen. In de loop van de middag gaat de zon meer schijnen en besluiten we om met de dinghy een stukje de rivier op te varen. We zien een prachtig wit huis, gelegen aan het water, je zult daar maar wonen! Een aantal iets wat oudere houten boten die op de kant gezet zijn en verderop ineens een enorme fabriek. Later blijkt dat er in dit gebeid van Engeland heel veel klei te vinden is en dat hier de klei verwerkt wordt en daarna in schepen wordt geladen. Dit verklaart dan ook meteen de aanwezigheid van de grote Hollandse boot! Op onze terugtocht varen we nog even door naar het dorpje Polruan, om dit te bekijken. De huizen liggen hier tegen een helling met nauwe straatjes er tussen. Er valt weinig te beleven, alleen een klein kerkje met heel veel bloemen en een piraten pop in de tuin. Tussen de huisjes door kun je de gehele baai overzien en de stad Fowey, een werkelijk fantastisch uitzicht!
Woensdag is het een klusdag. We hadden al wat onderdelen gekocht om één van de extra bilge pompen aan te kunnen leggen. Voor een buitenstaander lijkt het misschien wel dat we heel veel aan het klussen zijn tijdens deze vakantie. We hebben er totaal geen problemen mee om het nuttige met het aangename te combineren. Elke keer als er een klus geklaard is geeft ons toch een tevreden gevoel en een stapje dichter naar ons doel. We hebben tenslotte nog wel het nodige te doen om alles “klaar” te krijgen voor onze “grote reis”. Vandaag bereiden we ons ook weer voor op ons vertrek naar de volgende haven. Met de kaart op tafel besluiten we de volgende dag te vertrekken richting Torquay.

Dit jaar was het plan om van Rotterdam in één keer door te zeilen naar Cork in Ierland. Maar zoals zo vaak in het leven kun je wel iets plannen, maar loopt het uiteindelijk toch heel anders. We besloten op zondag pas rond 15:00 uur te vertrekken en gingen als eerste onder de Binnenhavenbrug door. De volgende brug, de Erasmusbrug, gaat om 15:30 uur open. De tussenliggende tijd wilden we benutten met het instellen van onze nieuw gemonteerde stuurautomaat. Maar helaas lukte dit niet en zijn we dus genoodzaakt om, na onze vakantie, contact op te nemen met een dealer van Raymarine. De belangrijkste reden om pas om 15:00 uur te vertrekken, was om bij daglicht de TSS te kunnen oversteken terwijl we allebei wakker zijn. Twee zien namelijk meer dan één en het is toch eigenlijk wel een fijn gevoel, zeker omdat ik (Caroline) nog niet zo heel veel ervaring heb met het oversteken van de TSS! Voor onze landrotten lezers, de TSS is de snelweg in het midden van de Noordzee waar de grote containerschepen met 50 km/h overheen varen. Het is ruim 17 zeemijl tot de Maasmond en de verwachting is dat we hier rond 18:00 uur zullen zijn. Er was nauwelijks wind en de tocht, op de motor uiteraard, verliep voorspoedig. Uiteindelijk voeren we het zeegat uit om 18:30 uur. Er leek een beetje wind te komen en we besloten hier meteen gebruik van te maken en de zeilen te hijsen. Helaas waren we hier iets te voorbarig mee, want we kwamen nauwelijks vooruit. We bleven hierdoor te lang bij de Maasmond hangen en dit werd door de verkeerscentrale Maasmond niet echt gewaardeerd. We kregen het verzoek om de motor te starten en zo snel mogelijk door te varen in verband met in- en uitgaande schepen. De Genua maar weer ingerold en verder op de motor en het grootzeil richting Boei MV Zoals gezegd, varen we nachts door, soms op de motor, soms op zeil. Maandagavond wordt onderbroken door tientallen dolfijnen die rond de boot zwemmen en zo varen we de 2de nacht in. Om 01:00 uur, ik heb de wacht weer overgenomen van Fred, wordt het zicht minder en ineens verschijnt er uit het niets een zeiljacht, was niet te zien op het computerscherm, blijkbaar heeft dit schip geen AIS! We varen ver uit de kust langs Engeland, wanneer we op dinsdagochtend via de marifoon horen dat er een dode walvis in het water drijft. Even later horen wordt de positie doorgegeven, gelukkig ver genoeg van ons vandaan. De volgende dag, woensdag, voel ik (Caroline) me nog steeds niet lekker (geen zeeziekte hoor!), maar wel erg warm en koortsig. We besluiten om niet door te zeilen naar Cork, maar uit te wijken naar de haven van Dartmouth, een historisch stadje. We komen net na zonsondergang aan bij de indrukwekkende ingang van de rivier de Dart welke omringt wordt door de heuvels van Devon. De gloed van de ondergaande zon verlicht de beide kastelen, Dartmouth Castle aan de linkerkant en Kingswear Castle aan de rechterkant, een imposante aanblik. Dartmouth heeft altijd een rijke geschiedenis: Deze kleine marinehaven speelde een belangrijke rol in de nautische geschiedenis van het Verenigd Koninkrijk. Dartmouth is een ideale plek om uw reis terug in de tijd te starten. Als diepzeehaven voor zeilschepen, is Dartmouth altijd van strategisch belang geweest. Al in 1147 en 1190 werd deze haven gebruikt als beginpunt voor de kruistochten en al meer dan 600 jaar lang bewaakt Dartmouth Castle de smalle ingang van de haven. Verdediging van het kasteel werd in 1388 gestart door John Hawley, de meest gevierde middeleeuwse figuur van Dartmouth. Hawley was een rijke koopman, landeigenaar, zeeman en licentie piraat en werd 14 keer gekozen als burgemeester van Dartmouth. Hij werd gezien als een lokale held en was de inspiratie voor Geoffrey Chaucer’s ‘Shipman’ in zijn grote werk The Canterbury Tales. Hawley’s graf bevindt zich in de kerk van Sint Saviour. Bayard ‘s Cove is Dartmouth’s oudste werf en aan de geplaveide kade lag de Mayflower afgemeerd in 1620. Dartmouth is ook bekend om de opname’s van de tv serie “The Onedin Line” en van de pelgrim’s die naar Amerika vertrokken.
We leggen de Pegasus aan een ponton, naast de “Moon Shadow”, de boot van een ouder echtpaar wat al jaren zeilt. Nog steeds niet lekker en erg moe duiken we ons bed in. Van de buren kregen we de tip dat we gratis konden douchen in het plaatselijke park, gelegen aan de kade. Met de watertaxi naar de kant, lekker douchen en daarna even het stadje verkennen. We hadden besloten om een aantal dagen te blijven dus ook maar even wat boodschappen doen. Aan de kade staan prachtige huizen met mooi beschilderde hout bewerkte gevels. s’Middags even lekker niets doen, genieten van het zonnetje en de stoomfluit van de stoomtrein die dagelijks een aantal keren van Kingswear naar Paighton rijdt. De havenmeester komt per boot langszij om het havengeld te innen.
Overdag maken we plannen voor de volgende stap in onze reis. We besluiten om via de Scilly eilanden naar Cork te zeilen. Kaarten op tafel, getijde uitzoeken en WP in de gps zetten. Tussendoor genieten we van allerlei boten die langs varen, waar onder een enorme marine boot. S’middags met de dinghy naar de kant, biertje drinken aan de kade met uitzicht op onze Pegasus. Daarna beetje rondgelopen en op zoek naar een leuk restaurant. We vertrekken de volgende dag, dus op tijd naar bed. De weersvoorspelling is vooralsnog een stevige wind, die later zal afnemen. Omdat er nu al een aardige wind staat hebben we de stormfok aangeslagen op de weg neembare stag en het grootzeil voorzien van een 2e rif en om 11 uur vertrekken van Dartmouth. Onder toeziend oog van diverse toeschouwers van de ponton, verliezen we onze grote bolle stootwil (toch niet goed vast gemaakt Fred?). Maar geen nood, we maken een perfecte cirkel en pikken in één keer de stootwil op uit het water. Fantastisch teamwerk, wat zijn we toch goed op elkaar ingespeeld! Het vooruitzicht is een lekkere dag en nacht zeilen met een stevig windje met snelheden tot 26 knopen (windkracht 6). In de ochtend, om 3 uur, steken we de TSS (die naar Ierland gaat) over, naar de Scilly eilanden. Bij de eilanden moet je al heel goed uitkijken bij hoog water, maar zeker bij laag water! Gezien het tij besluiten om niet naar Sint Mary’s te gaan, maar naar Tresco. Daar is een mooie baai waar we voor anker kunnen gaan. Het weer wordt er echter niet beter op, in plaats dat het afneemt, neemt de wind alleen maar toe. Even later knapt de kraanlijn, door de spanning in de lijn schiet deze naar boven om de achterstag heen. We kunnen dit gelukkig snel oplossen door één van de vele val lijnen te gebruiken als kraanlijn. Tot overmaat van ramp schiet de val lijn van de stormfok even later ook los, waardoor deze om de mast en andere lijnen heen geslagen wordt. Dit probleem kunnen we niet direct oplossen, want daarvoor moeten we de mast in en dat is zeker met wind levensgevaarlijk. Op de motor met grootzeil in 2e rif, zeilen we verder naar Tresco. Eindelijk in de baai aangekomen is er te weinig plaats om goed te kunnen ankeren. We doen een aantal keren een poging totdat de bediening van het anker er mee ophoudt. Zucht…. dat kan er ook nog wel bij! Het irritatie niveau is bereikt en we geven het op om te ankeren in deze baai. We besluiten om maar meteen door te gaan richting Cork (Ierland). Er staat een stevige wind, maar dat weerhoudt ons niet. Op de motor met de zeilen erbij moet het lukken. Al gauw blijkt dat we de stroming tegen hebben, de wind niet meer uit de goede richting komt en dat de golven steeds hoger aan het worden zijn. Op deze manier schieten we echt niet op! Vervolgens trekt de lucht dicht en het neemt het zicht ook nog eens af. Je hebt van die dagen dat alles mis lijkt te gaan………….. En dan….. maakt de motor ineens een raar geluid en stopt er spontaan mee. Ondanks een aantal verwoede pogingen lukt het niet meer om hem aan de praat te krijgen. Waarschijnlijk zijn de filters van de motor, door de hoge golven, volledig dicht geslipt door de vervuiling in de dieseltank. Tja, wat nu? We proberen nog een poosje om op zeil door te gaan richting Cork, maar dit zet geen zoden aan den dijk. Het lijkt ons niet langer verantwoord om nog 2 of 3 dagen door te zeilen richting Cork, met dit onvoorspelbare weer en een motor die niet doet. We besluiten om te keren en terug te zeilen richting Falmouth, een grote haven waar we wel hulp voor de motor kunnen krijgen. Een goede beslissing, want na onze vakantie vernemen we dat het Nederlands zeilschip Astrid door motor pech voor Cork een aantal dagen later op de rotsen vast gelopen is! Na een aantal uren zeilen arriveren we wederom bij de TSS van Lands End. De wind is ondertussen aanzienlijk minder geworden (net nu we die juist goed kunnen gebruiken). In eerste instantie proberen we recht over te steken (iets wat ook verplicht is). Maar we hebben pech, de stroming zit ons wederom tegen en de wind komt uit een ongunstige hoek. We roepen de omringende boten op om aan te geven dat we onder zeil zijn met motorproblemen en niet instaat om te manoeuvreren. Gelukkig zijn er weinig boten en deze geven aan ons de ruimte te geven. Toch wordt de situatie steeds penibeler, de wind valt weg en de stroming zorgt dat we naar richting het noorden afdrijven. We roepen de kustwacht op om aan te geven dat we onder zeil zijn en dat we proberen onder zeil naar Falmouth te zeilen. De kustwacht vindt dat we veel te lang in de baan van de TSS blijven hangen en willen ons zo snel mogelijk daar weg hebben. Na overleg met de kustwacht wordt besloten dat we gesleept zullen gaan worden door de lifeboat naar de dichtstbijzijnde haven. We dobberen rustig voort totdat de lifeboat van Sennen Cove, 45 min later arriveert. De lifeboat heeft 8 man aan boord die ons goede instructies geven wat we moeten doen en slepen ons in 3 uur naar Newlyn, want Falmouth is te ver weg. We arriveren in de vroege uurtjes bij de haven van Newlyn. Door de lifeboat worden we op een zeer vakkundige wijze naar een steiger gevaren. Mijn complimenten voor deze ploeg mensen! Later hoorden we dat de LNLI een organisatie is die volledig bestaat uit vrijwilligers dat we voor het sleepwerk ook geen rekening krijgen. Door alle emoties waren we bekaf en doken meteen ons bed in.

De Regatta zou vandaag (1e Pinksterdag) rond 9:00 uur beginnen en wij lagen als 3e langszij en zouden dus voor die tijd moeten vertrekken. Freek en Mia waren goed op tijd. Mia werd in een zwemvest gehesen en we waren om 9:22 uur klaar voor ons vertrek uit Scheveningen. De weersverwachtingen waren bijzonder goed, het zou een mooie dag worden met zon en wind in de rug. Even buiten de pieren van Scheveningen konden we de zeilen hijsen en de motor uitzetten. De Regatta zou binnen afzienbare tijd gaan beginnen, daarom besloten we eerst een stuk de zee op te varen en daarna pas onze koers te richten op Rotterdam.Wat een prachtig gezicht, al die boten tegen de mooie achtergrond van het Kurhaus van Scheveningen.

Door de golven kreeg Mia last van zeeziekte en moest een paar keer overgeven, maar na een uurtje was dat helemaal over. Zowel Freek als Mia genoten van het op zee zijn en wij waren uiteraard ook weer helemaal in ons element. Freek en Mia, een vader en dochter momentje! Om Mia af te leiden lieten we haar een poosje sturen. Ze stond achter het stuurwiel, waar ze net overheen kon kijken, met een blik van een zeer ervaren zeevrouw. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, corrigeerde ze de koers, daar waar nodig was. Top voor een klein meisje van negen jaar! Het weer werd steeds mooier en warmer, we genoten met volle teugen. Fred en ik hebben nog nooit op de Nieuwe Waterweg gevaren, dus vandaag was een goede oefening. Want wanneer we eenmaal in de City Marina liggen, zullen we wel vaker dit stuk varen. Tijdens de open dag hebben we gezien hoe de verkeersleiding te werk gaat, nu konden we ervaren hoe dit overkomt als je op het water zit. Bij de boei MN1, vlak voor de Maasmond riepen we de verkeersleiding op, waar we van vernomen dat we aan de noordkant moesten blijven tot nader bericht. Alleen op de fok, met de motor standbye draaiden we de rivier op. Fred had Mia uitgelegd hoe ze op de computer kon zien welke boten bij ons in de buurt waren, wat de naam van de boot was en wat de snelheid is. Ze pikte dit zo snel op dat ze elke keer met haar hoofdje omhoog vanuit de kajuit kwam om te melden dat er weer een boot aankwam en wat de naam was. Het deed ons goed dat Mia zich zo op haar gemak voelde en wie weet hebben we er voor de toekomst wel een opstapper bij gekregen! We vervolgende onze route, keurig volgens de instructies van de verkeersleiding, over de Nieuwe Waterweg. Indrukwekkend was het wel om te zien dat, soms hele grote boten even hen snelheid inhielden om ons voorbij te laten gaan. Respect voor de heren van de verkeersleiding, die een goede begeleiding! Wat een prachtig gezicht, om Rotterdam te benaderen vanaf het water, dat geeft je toch een hele andere kijk op deze grote stad. Toen we in de buurt van de Erasmusbrug kwamen, bleek dat deze niet op afroep open ging maar op vaste tijden. Oeps, foutje, hier hebben Fred en ik patent op! Niets voor ons, de volgende keer toch iets beter kijken van te voren! We hadden de opening van 15:30 uur gemist en zouden moeten wachten tot 19:00 uur. Omdat het toch best een lange dag was geweest, werd besloten dat Freek en Mia eerder van boord zouden gaan. Vlak voor de brug gingen we de Maashaven in, een zij haven waar ook de MS Rotterdam ligt. We legden de boot langs een steiger en Freek en Mia gingen van boord om met het openbaar vervoer weer naar huis gaan. Wij besloten om een hapje te eten en te wachten totdat de brug open zou gaan. We riepen via de marifoon de Erasmusbrug op en legden uit dat we graag om 19:00 uur onder de brug door wilden richting City Marina. Rond 18:30 uur vertrokken we weer richting de Erasmusbrug, waar we toch nog veel te vroeg aankwamen. Om de tijd te doden vaarden een beetje heen en weer, achteruit etc. Ongeveer tien minuten voor de openingstijd kwam er een douaneboot aan die een beetje om ons heen vaarden. Ze keken met een verrekijker naar onze boot. De Pegasus ziet er echt uit ziet als een vertrekkers boot en blijkbaar waren ze nieuwsgierig. Even later kwamen ze langszij en vroegen waar we heen gingen en waar we vandaan kwamen. Dit hadden ze natuurlijk allang gezien via de AIS. Ze vroegen aan ons wat we in de Maashaven hadden gedaan. Na wat tekst en uitleg van onze kant verdwenen ze weer.
Het was 19:00 uur en de bomen gingen dicht van de brug. Voetgangers, fietsers en auto’s moesten wachten voor ons, de enige zeilboot die door de brug wilde. Een hele eer dat we het verkeer even stil leggen! Weliswaar hadden we meteen een schuldgevoel toen er een ambulance de brug op reed en weer achteruit terug reed omdat de brug open was (voor ons). Na deze brug moesten er nog een kleinere brug open om naar de City Marina toe te kunnen, dit ging allemaal voorspoedig.

Nu moesten we naar onze vaste plek in de Marina varen. We hebben een rustige ligplaats aan dat deel van de haven waar we het meeste kunnen genieten van zonlicht. Nadat we de boot vast hadden gelegd keken we terug op een bijzonder leuke en leerzame dag. We waren weer een fase verder met onze plannen, nu lag de Pegasus eindelijk in Rotterdam!Na een lekkere warme douche gingen we nog even wat drinken bij een cafeetje vlakbij de haven. We hadden ook nog een beetje trek, dus genoten we even later van een bijzondere combi, Ierse koffie en een stokbroodje met knoflookboter! Lekker rozig, met bruin verbrande gezichten, en moe van de hele dag buiten zijn, maar met een top gevoel, doken we veel later ons bedje in.
Maandag 22 mei (2e pinksterdag).
Na een beetje uitgeslapen te hebben en een ontbijtje, pakten we onze spullen in. De bus van Fred stond nog bij Rietpol, dus we moesten eerst met het openbaar vervoer naar Alphen aan den Rijn om de auto op te halen om vervolgens door te rijden naar Spaarndam. Aan het einde van de dag konden we terugkijken op een geslaagde overtocht.

Van te voren hadden we een reeks vuilniszakken onder de boot bevestigd om de nieuwe antifouling te beschermen tegen de banden. Alle afsluiters dicht en hijsen maar! Met grote zorg en aandacht werden de banden aangebracht door de mensen van Rietpoel en werd de boot het water in gehesen.
Voor de zekerheid lieten ze de Pegasus nog enige tijd in de banden hangen, zodat Fred rustig kon bekijken of er sprake was van enige lekkage bij de afsluiters. Yes, ze drijft! We hebben ons werk goed gedaan, alles fungeerde goed. We legden de boot op een rustig plekje in de jachthaven van Rietpol, hier zou de Pegasus blijven liggen tot ons vertrek. De rest van de week hadden we allerlei afspraken waardoor we besloten om zaterdag uit Rietpoel te vertrekken. Dus mochten er toch nog onverhoeds problemen ontstaan met de afsluiters, dan is dat geen probleem. Toen we donderdag weer bij de boot kwamen lag de Pegasus er goed bij. Donderdag en vrijdag heeft Fred wat klusjes op computergebied gedaan bij Rietpol. We hebben voorbereidingen getroffen voor ons vertrek, zoals de nieuwe bimini bevestigen. Het was een hele klus geweest om deze te maken, maar het resultaat mocht er zijn en het was een groot verschil met de oude. De Pegasus ziet er alweer veel beter uit zo. We hebben het grootzeil opgetuigd, watertank gevuld en ik heb enkele stootwillen voorzien van een nieuwe lijn. Een mooie gelegenheid voor mij om te oefenen met het maken van takelingen.

Zaterdag 20-05-2013, vertrek uit Rietpol
Onze nieuwe thuishaven zou Rotterdam worden, City Marina. Het plan was om dit in 2 dagen te doen met een tussenstop in Scheveningen, waar we rond 16:00 uur hoopten aan te komen. De zus en zwager van Fred wonen dichtbij de haven en we spraken af dat zij ons zouden ophalen om vervolgens gezellig samen te eten. We vertrokken om 8:20 uur richting de sluis en brug bij Spaarndam, de schuttijd was 8:30 uur. De weersverwachting was redelijk, af en toe een bui maar niet echt warm.
Daarna richting de A9 brug, deze gaat maar 3x per dag open en daar moesten we dus op tijd zijn. Vervolgens de Buitenhuizerbrug, de laatste brug voordat we weer bij het Noordzeekanaal zijn. Deze brug wordt de hele dag bediend, maar de sluiswachter deelde ons dood leuk mede dat de brug tot nader orde gestremd was en dat de monteur in de loop van de middag zou komen om de brug te repareren. Balen dus!
Ons restte niets anders dan aan te leggen bij de wachtsteiger voor de brug, samen met twee ander zeiljachten. Er was nu in ieder geval voldoende tijd om een beetje te relaxen, koffie te drinken en ons op te warmen bij het kacheltje. Uiteindelijk is de brug rond 12:15 uur gerepareerd en kunnen we op weg naar IJmuiden. Hier arriveren we om 13:15 uur en hebben we de sluis helemaal voor ons alleen!  Nog nooit meegemaakt, maar wel relaxed. Om 14:00 uur varen we het zeegat uit op de motor met het grootzeil erbij. Later hebben we de fok erbij gezet. Gelukkig, we zeilen weer, al is het dan met een beetje hulp van de motor! We zijn weer helemaal in ons element op zee!Het weer was redelijk, wel koud maar, op een paar druppels na, nauwelijks regen. Omdat we AIS hebben volgden de zus en zwager van Fred ons via internet. We liepen de haven van Scheveningen binnen rond 18:30 uur binnen en zagen dat het afgeladen was met zeiljachten. Achteraf bleek dat de Noordzee Regatta bezig was en we vroegen ons af of er überhaupt nog wel een plekje voor ons zou zijn. Gelukkig konden we langszij van twee andere boten en lagen we vooraan in de haven, wat makkelijk is voor ons vertrek de volgende dag naar Rotterdam. Freek, onze zwager, stond ons al op te wachten (handig hoor, AIS) om ons mee te nemen naar hun huis waar we zouden eten. De broer van Fred, André en zijn kinderen waren er ook en het was gezellig om elkaar weer te zien. Ingrid kan heel goed koken en zo genoten we weer van een lekkere maaltijd! De hele dag buiten zijn maakt je sowieso al aardig rozig en met een glaasje wijn erbij konden ze mij wel afvoeren……. Slapen zou ik zeker die nacht, althans dat had ik gedacht, echter bij aankomst in de haven bleek dat er een groot feest aan de gang was voor de Regatta deelnemers. Leuke muziek dus echt erg was het niet! De volgende dag zouden Freek en zijn jongste dochter Mia met ons meezeilen naar Rotterdam.

Vrijdag 3 mei 2013
De boot is de kant op gegaan bij Rietpol in Spaarndam.
Dit blijft toch altijd een spannend moment, een boot hoort in het water en niet op de kant. We varen de boot van de passantensteiger naar de plek toe waar de kraan staat. De nodige voorbereidingen worden getroffen, de bok staat gelukkig naast het water dus de afstand is niet groot. Fred is aan boord  en ik sta op gepaste afstand foto’s te nemen. De banden worden met grote zorg en voorzichtigheid om de boot gedaan en dan gaat de boot heel langzaam het water uit. Alles gebeurd met het grootste gemak van de wereld door de mensen van de Rietpol werf. www.rietpol.nl Er wordt gewerkt met een afstandbediening en het lijkt alsof ze te maken hebben met miniatuur bootjes! Respect voor de kundigheid van deze mensen! Nadat de boot goed en wel op de steunen staat, kan er begonnen worden met het afspoelen van de boot. Dit wordt zeer globaal gedaan door de mensen van de werf omdat de antifouling die er nu op zit met zorg behandeld diende te worden. De rest van het schoonmaken is aan ons.
            De vorige eigenaren, Florian en Arjen, werden in 2008 gesponsord door International Paint, en werd de romp van de Pegasus voorzien van een speciale antifouling, genaamd Intersleek Pro. Het bijzondere aan deze laag is dat er niets op hecht, waardoor je geen last hebt van aangroei van zeepokken e.d. Het voelt aan als rubber, maar in het water is het een gladde huid. Bij voldoende lagen kan deze antifouling minimaal 5 jaar mee gaan maar wellicht zelfs 10 jaar! International Paint wilde zien hoe deze laag zich zou houden in zout water tijdens de wereldreis van de jongens die ruim 2 jaar zou gaan duren. Eigenlijk had de Pegasus nog een extra laag moeten krijgen, echter de tijd hiervoor ontbrak. Inmiddels zijn wij alweer 2 jaar de gelukkige eigenaren van de Pegasus. En ruim 4 ½ jaar verder mogen we constateren dat deze antifouling zich bijzonder goed heeft gehouden. Wij hebben het geluk dat International Paint ons deze extra laag van Intersleek Pro nog wil geven om dit proef project netjes af te ronden. Met dank aan Dennis Tuijnman, salesmanager retailmarket at International Paint, die dit mogelijk heeft gemaakt.

Dan nu aan ons de “schone” taak om de boot schoon te maken en te ontvetten ter voorbereiding op dinsdag 7 mei, wanneer de Intersleek Pro laag er op gezet zal worden. Omdat niets hecht op deze laag, kan ik met redelijk gemak de kleine zeepokken er zo met een spons met water afvegen. In het weekend maken we de romp verder schoon en als laatste wordt hij helemaal ontvet, zodat de nieuwe laag nog beter zal hechten. Best vermoeiend, de hele dag boven je macht werken, en na afloop weet ik weer hoeveel spieren een menselijk lichaam heeft….., maar het resultaat mag er zijn!

Er moet nog even verteld worden dat we 2 jaar geleden een boegschroef hebben laten inbouwen. Hierdoor is er een klein deel van de romp bewerkt met een andere antifouling (rondom het gat) welke niet hecht met de Intersleek Pro. Hierdoor zie je een duidelijke scheiding tussen deze twee verschillende soorten, de laag rondom de boegschroef is donkerder). Zo was heel goed zien te zien dat er wel aanslag en zeepokken hadden gehecht op deze laag en niet op de Intersleek!
Kleine krasjes zichtbaar doordat de Pegasus een winter in het ijs heeft gelegen.

Fred is ondertussen druk bezig met het controleren van alle afsluiters, waarvan er een aantal niet meer open c.q. dicht konden en dat kun je aan boord niet hebben! Ondanks dat ze (op enkele na) in 2008 waren vervangen, vonden we dat de meeste vervangen moeten worden. We nemen het zekere voor het onzekere, vervangen is beter dan de Pegasus te laten vollopen!
Dinsdag 7 mei, de dag is aangebroken dat Dennis Tuijnman van International Paint naar de werf komt om ons instructies te geven hoe we de antifouling moeten aanbrengen. Gelukkig waren de weersverwachtingen voor deze dag perfect, droog en een zonnetje! In de voorgaande weken had Dennis ons al aangegeven welke spullen we moesten aanschaffen om deze klus te klaren. Verfemmers, rolhouders, afdekplastic, handschoenen, overalls, mengbekers en extra blikken. Gewapend met de blikken antifouling kwam Dennis naar ons toe en we waren blij verrast dat hij voor zichzelf ook een overall bij zich had. Hij zou niet alleen instructies geven maar ook zelf de handen uit de mouwen steken, wat wij top vonden!
De antifouling bestaat uit een 3-componenten verf, die volgens een speciale verhouding en volgorde gemengd dient te worden. Uiteindelijk zijn Dennis en Fred samen aan de slag gegaan en kwam het er op neer dat ik de klusjes er om heen deed, zoals zorgen voor de koffie en de lunch.   Na ruim 2 uur zat de eerste laag er op. De bedoeling van Dennis was om te proberen om er op deze dag nog een tweede laag op te zetten, maar helaas duurde het drogen te lang. Dit zou voor Dennis veel te laat worden, want hij zou de volgende dag op vakantie gaan. Na een paar goede instructies van zijn kant, konden we dit verder met z’n 2-tjes doen. Nogmaals willen we Dennis bedanken voor zijn inzet, we waren erg blij met zijn hulp!
In de loop van de middag begon het weer meer te waaien en de lucht werd ook steeds donkerder, waardoor we besloten om deze tweede laag niet meer op die dag aan te brengen. We zijn de 2 dagen verder gegaan met de afsluiters en andere klusjes, totdat het weer opklaarde. Donderdag waren de omstandigheden beter en hebben Fred en ik zelf de Pegasus voorzien van een tweede laag. Het eindresultaat mag er weer zijn, de Pegasus ziet er perfect uit!                          Voorzien van 2 nieuwe lagen Intersleek Pro

Hierna hebben we de klus afgemaakt met de afsluiters, slangen aangepast of vervangen en de wierpot iets hoger geplaatst. Verder een anode vervangen welke aan de as bevestigd was. Maandag gaat de boot weer het water in.

Naar alle waarschijnlijkheid zal dit het laatste weekend zijn dat we in Volendam door brengen, want we hopen dat Schokker deze week klaar is met de rolfok repareren en de extra wegneembare voorstag plaatsen. Op weg naar Volendam zijn we langs Steven en Mylène (mijn oudste zoon en zijn vriendin) gereden. Sinds kort wonen ze samen in Amsterdam en kunnen altijd wel wat spulletjes gebruiken. Wij hadden nog vier stoelen over die zij goed kunnen gebruiken. De afgelopen week hebben we weer een aantal vloerdelen op maat gemaakt en in de beits gezet. We hadden extra hout meegenomen om ondersteunende balkjes te maken. Bij aankomst in Volendam twee weken geleden, constateerden we dat één van de kikkers achter los zat. Bij nadere inspectie bleek één van de bouten finaal afgebroken te zijn. De afgelopen week heeft Fred deze kikker thuis uitgeboord en opnieuw voorzien van schroefdraad. Zaterdagmiddag hebben we de kikker opnieuw bevestigd op het achterdek, voorzien van een extra verstevigingsbalk onderdeks. Weer een klusje geklaard!

Omdat het te koud was (we bleven 50ct muntjes in de stroompaal doen voor onze elektrische kacheltjes) zijn we binnen verder gegaan met de nieuwe vloerdelen te leggen. Het vloerdeel bij de kombuis is één van de lastigste om er in te krijgen en daarom hebben dan ook besloten om enkele kleine aanpassingen te doen aan een luikje wat zich daar bevindt.
We worden steeds vindingrijker om problemen op te lossen. Zo wilde ik heel graag een afsluitbaar afvalbakje aan de binnenkant van het deurtje onder het aanrecht bevestigen i.p.v. de afvalzak die nu aan een haakje hangt. Een ergernis die gemakkelijk op te lossen moest zijn dacht ik. Op internet wat rond gekeken naar bakjes van het juiste formaat, maar dat was geen succes. Of ze waren te groot, te klein en anders wel heel erg duur. Uiteindelijk bleek de oplossing dichterbij huis te vinden te zijn dan we dachten. We hadden ooit van de gemeente kleine groene afvalbakjes voor in huis gekregen. Laat dit nu net de juiste afmeting hebben en met een hele kleine aanpassing perfect om bevestigd te kunnen worden aan het deurtje. Soms is het wel handig als je iets bewaard…………
In de loop van de middag zijn we nog even naar de watersportzaak van Volendam gegaan. We kwamen namelijk tot de ontdekking dat we een stootwil mistte, alleen het lijntje hing nog aan de reling. Niet goed vastgemaakt (moet je toch eens leren om de juiste knopen te gebruiken hé Fred !!)? We hebben twee nieuwe stootwillen (fenders) gekocht en deze meteen voorzien van een lijn met goede knopen! Zaterdagavond heeft Fred verse vis met patatjes gehaald. Zondagochtend hebben we nog iets aan de vloer gedaan en één van de kastdeurtjes gedemonteerd. Deze gaat mee naar huis om voorzien te worden van gaas om te zorgen voor betere ventilatie van de koelkastcompressor. In de middag kwam de zon door en besloten we om de boot buiten verder schoon te maken. Fred stortte zich op het dek en ik heb de buizen van de bimini schoongemaakt. Voordat we onze nieuwe bimini er weer op zetten, wil ik eerst alle roestvlekken zoveel mogelijk verwijderd hebben van de buizen. Het was een behoorlijke klus, maar aan het einde van de dag zag het er aanzienlijk beter uit. Fred had gelukkig het ergste vuil kunnen verwijderen van het dek en ook dit zag er weer veel beter uit. Voordat we naar huis gingen hebben we de boot van ligplaats verlegd, zodat Schokker er maandag meteen mee zou kunnen beginnen.

Helaas konden we de auto niet in de haven zetten om onze spullen in te laden. De weg was afgesloten voor verkeer omdat er over de dijk van Volendam (dwars door alle toeristen) een wielerronde plaatsvond. Wat ons toch heeft verbaasd is de grote hoeveelheden toeristen die per bus en boot aangevoerd worden. Diverse gigantische boten (van het soort “Reisje langs de Rijn…”) waar horden mensen afrollen die achter “de dame met de paraplu” aan lopen om Volendam te bezichtigen. We zagen zelfs een buitenlands bruidspaar foto’s nemen op de dijk. Ook is het erg druk met politie en ambulances is ons opgevallen. Denk je met een dorp te maken te hebben……

Zo was er weer een weekend voorbij waarin we een aantal klusjes geklaard hadden.

Naar alle waarschijnlijkheid zal dit het laatste weekend zijn dat we in Volendam door brengen, want we hopen dat Schokker deze week klaar is met de rolfok repareren en de extra wegneembare voorstag plaatsen. Op weg naar Volendam zijn we langs Steven en Mylène (mijn oudste zoon en zijn vriendin) gereden. Sinds kort wonen ze samen in Amsterdam en kunnen altijd wel wat spulletjes gebruiken. Wij hadden nog vier stoelen over die zij goed kunnen gebruiken. De afgelopen week hebben we weer een aantal vloerdelen op maat gemaakt en in de beits gezet. We hadden extra hout meegenomen om ondersteunende balkjes te maken. Bij aankomst in Volendam twee weken geleden, constateerden we dat één van de kikkers achter los zat. Bij nadere inspectie bleek één van de bouten finaal afgebroken te zijn. De afgelopen week heeft Fred deze kikker thuis uitgeboord en opnieuw voorzien van schroefdraad. Zaterdagmiddag hebben we de kikker opnieuw bevestigd op het achterdek, voorzien van een extra verstevigingsbalk onderdeks. Weer een klusje geklaard!

Omdat het te koud was (we bleven 50ct muntjes in de stroompaal doen voor onze elektrische kacheltjes) zijn we binnen verder gegaan met de nieuwe vloerdelen te leggen. Het vloerdeel bij de kombuis is één van de lastigste om er in te krijgen en daarom hebben dan ook besloten om enkele kleine aanpassingen te doen aan een luikje wat zich daar bevindt.
We worden steeds vindingrijker om problemen op te lossen. Zo wilde ik heel graag een afsluitbaar afvalbakje aan de binnenkant van het deurtje onder het aanrecht bevestigen i.p.v. de afvalzak die nu aan een haakje hangt. Een ergernis die gemakkelijk op te lossen moest zijn dacht ik. Op internet wat rond gekeken naar bakjes van het juiste formaat, maar dat was geen succes. Of ze waren te groot, te klein en anders wel heel erg duur. Uiteindelijk bleek de oplossing dichterbij huis te vinden te zijn dan we dachten. We hadden ooit van de gemeente kleine groene afvalbakjes voor in huis gekregen. Laat dit nu net de juiste afmeting hebben en met een hele kleine aanpassing perfect om bevestigd te kunnen worden aan het deurtje. Soms is het wel handig als je iets bewaard…………
In de loop van de middag zijn we nog even naar de watersportzaak van Volendam gegaan. We kwamen namelijk tot de ontdekking dat we een stootwil mistte, alleen het lijntje hing nog aan de reling. Niet goed vastgemaakt (moet je toch eens leren om de juiste knopen te gebruiken hé Fred !!)? We hebben twee nieuwe stootwillen (fenders) gekocht en deze meteen voorzien van een lijn met goede knopen! Zaterdagavond heeft Fred verse vis met patatjes gehaald. Zondagochtend hebben we nog iets aan de vloer gedaan en één van de kastdeurtjes gedemonteerd. Deze gaat mee naar huis om voorzien te worden van gaas om te zorgen voor betere ventilatie van de koelkastcompressor. In de middag kwam de zon door en besloten we om de boot buiten verder schoon te maken. Fred stortte zich op het dek en ik heb de buizen van de bimini schoongemaakt. Voordat we onze nieuwe bimini er weer op zetten, wil ik eerst alle roestvlekken zoveel mogelijk verwijderd hebben van de buizen. Het was een behoorlijke klus, maar aan het einde van de dag zag het er aanzienlijk beter uit. Fred had gelukkig het ergste vuil kunnen verwijderen van het dek en ook dit zag er weer veel beter uit. Voordat we naar huis gingen hebben we de boot van ligplaats verlegd, zodat Schokker er maandag meteen mee zou kunnen beginnen.

Helaas konden we de auto niet in de haven zetten om onze spullen in te laden. De weg was afgesloten voor verkeer omdat er over de dijk van Volendam (dwars door alle toeristen) een wielerronde plaatsvond. Wat ons toch heeft verbaasd is de grote hoeveelheden toeristen die per bus en boot aangevoerd worden. Diverse gigantische boten (van het soort “Reisje langs de Rijn…”) waar horden mensen afrollen die achter “de dame met de paraplu” aan lopen om Volendam te bezichtigen. We zagen zelfs een buitenlands bruidspaar foto’s nemen op de dijk. Ook is het erg druk met politie en ambulances is ons opgevallen. Denk je met een dorp te maken te hebben……

Zo was er weer een weekend voorbij waarin we een aantal klusjes geklaard hadden.

Afgelopen weekend zijn we naar de boot geweest.
De voorspelling was dat het zondag een mooie dag zou worden, maar dat liet toch wel lang op zich wachten, ruim in de middag werd het pas een stuk warmer. Zaterdag was het nog koud en nat, gelukkig hebben we een klein elektrisch kacheltje aan boord. We hebben o.a. de rubberen strips onder de nieuwe vloerdelen bevestigd, het blokje van de kraanlijn vervangen, de boot van binnen een beetje schoon gemaakt en opgeruimd, de voorraad blikken en potten gecontroleerd en ons bed voorzien van een schoon dekbed en lakens. Zaterdagavond zijn we uit eten geweest op de dijk in Volendam bij restaurant Catrien. Zondagochtend hebben we lekker uitgeslapen en na het ontbijt/lunch zijn we begonnen met de boot een beetje schoon te maken. Best een klus, want het vuil zat echt overal tussen. Tussendoor genoten we af en toe even van de zon.
Aan het begin van de avond hebben we weer een deel van de vloer er uit gehaald om te vervangen. Het vloerdeel bij de kombuis was wel in een hele erge staat en zeker hard toe aan vervanging. We hebben we nog voldoende platen Okumé hout om komende week het vloerdeel op maat te maken en te beitsen. Zo word de vloer langzamerhand deel voor deel vervangen en kan het weer jaren mee. Voldaan reden we weer naar huis.

Dinsdag hebben we een rondje Noord-Holland gedaan. Allereerst naar de firma Stroobach, www.stroobach.nl, in Haarlem om onze bestelling op te halen. We hebben nu in ieder geval genoeg stof in huis om een nieuwe huik en buiten kussens te maken. We hebben ook nog wat tips gekregen van de baas zelf en een stukje insteekbies mee gekregen om het uit te proberen. Het is altijd handig, wanneer je voor het eerst aan iets begint, om advies van deskundige mensen te krijgen.

Daarna reden we naar Amsterdam naar de boekhandel Datema, www.datema-amsterdam.nl. Sinds februari helpt Fred hun met allerlei pc en internet perikelen. Het was gezellig en we hebben gezamenlijk geluncht. Na nog even rond gesnuffeld te hebben in de boekhandel, gingen weg met een prachtige overzichtskaart C18 van Imray, Western Approaches to the English Channel and Bay of Biscay. Wanneer we uit Nederland zullen vertrekken is dit het gebied waar we het eerste mee te maken krijgen. Met behulp van deze kaart kunnen we nu al gaan plannen waar we voor anker willen gaan en welke plaatsen we aan willen doen. Op deze kaart is zelfs het stuk te zien wat we dit jaar naar toe willen gaan, Zuid-Engeland en Ierland.

Onze volgende stop was Volendam, naar de haven bij de zeilmakerij Schokker, www.zeilmakerijschokker.nl, waar onze boot sinds zondag ligt. Deze firma gaat een aantal dingen voor ons doen, de rolfok repareren, een extra wegneembare voorstag plaatsen, de radar van de mast verwijderen en een stormfokzeil aanpassen voor gebruik.
We hebben overlegd wat er precies moest gebeuren en besloten wat wel en niet te doen.
Nog even gecontroleerd of alles goed was op de boot en toen was het de hoogste tijd om weer naar huis te rijden. Natuurlijk kwamen we wederom in de avondspits terecht. Al met al was het weer een nuttig dagje!

                      
Voor de tijd van het jaar is het best wel koud, op de boot heeft zich een ijslaagje gevormd en door de ijslaag kunnen we niet door de ruiten van de sprayhood kijken. In de boot is het de hele ochtend niet meer dan 4 graden boven nul.
Het voordeel is wel dat er bijna niemand op het water is, lekker rustig en we kunnen dan ook zonder ophoud door de Ketelbrug (in steigers) en later door de Houtribsluizen in Lelystad.

Door het AIS systeem kunnen precies zien wanneer we Lelystad verlaten, van www.marinetraffic.com krijgen we automatisch een mailtje als we uit een haven vertrekken:

(Time of arrival/departure is the time the vessel approaches the entrance/exit of the port respectively)
See the current position of the vessel “PEGASUS” if it is within the range of the system…

De oversteek van Lelystad naar Volendam is het warmste traject van deze zondag. De zon schijnt en de gevoelstemperatuur komt boven de 15 graden. Ook de bruine vloot vindt het een mooie dag, bij Volendam is het een hele drukte van meer dan 20 oude zeilschepen. Volgens de AIS zijn we om half vier in de middag in Volendam aangekomen. Nu maar hopen dat Schokker  www.zeilmakerijschokker.nl de rolfok kan maken.