Auteur: fred_o3aa07aj

Woensdag 1 juni 2016
We staan om zeven uur op, douchen even snel, gooien de sleutel van het hek in de brievenbus bij het havenkantoor en vertrekken uit Ribadeo. Ontbijten doen we wel wanneer we onderweg zijn. Het is laag water en dat betekent dat we de vaargeul goed moeten volgen. Er staat weer weinig wind, dus het wordt naar alle waarschijnlijkheid de hele dag op de motor varen. Het weer is nog onduidelijk, donkeren wolken blijven boven de bergen hangen. De golfslag is weer erg vervelend, van opzij, waardoor de boot erg schommelt. Opnieuw voelen we onze buik een beetje opspelen, hadden we nu toch maar even de tijd genomen om te ontbijten en de volgende keer doen we dat zeker! We blijven bewolking houden, zeker aan de kust, maar af en toe piept er een beetje zon doorheen. Naarmate de dag verstrijkt klaart het op. We zien weinig boten, slecht één grote Nederlandse tanker die voor anker ligt. Wanneer we de rivier naderen hebben we de stroom mee, vanwege hoog water. Rustig varen we de baai in en bekijken waar we het beste voor anker kunnen gaan liggen. We zijn de enige boot en ruimte genoeg dus! Wanneer de diepte meter 4 meter aangeeft, laten we het anker vallen met zo’n 50 meter ketting. Dit moet voldoende zijn, onze diepgang is 1.80 meter en zo houden we bij laag water voldoende over om niet vast te lopen. Het is altijd een beetje spannend of het anker op deze ondergrond, voor ons onbekend, wel goed pakt en omdat we hier een aantal dagen blijven willen we zeker weten dat we goed vastliggen! We houden de instrumenten nog even aan en noteren de GPS coördinaten een aantal uren om te controleren of het anker houdt. Fred wil voor de zekerheid toch even het water in om te kijken of het anker goed ligt Omdat de water temperatuur beslist nog niet op zomer niveau is, dus trekt hij zijn duikpak aan. Helaas is het water te donker om het anker te kunnen zien. Gelukkig voor Fred is de zon inmiddels volop aanwezig en kan hij even lekker opwarmen.

We kijken uit op een enorm strand, met op de achtergrond het stadje, waar een handje vol mensen aan het wandelen zijn, sommige wagen zich zelfs in het water! We kunnen even later lekker in ons “geboortevelletje” genieten van deze overheerlijke temperatuur. Glaasje erbij en iets te knabbelen, wat wil een mens nog meer? We kunnen wel buiten eten, maar al gauw koelt het af. Nog even een beetje relaxen en de dag is weer om. De computer blijft aan zodat we af en toe ‘s nacht even op het scherm kunnen kijken of het anker verschoven is. Via AIS kun je onze beweging goed volgen, lijkt wel een breiwerkje!

Donderdag 2 juni 2016
Fred staat altijd om 8:00 uur op om zakelijke dingetjes te doen, maar als het even kan, draai ik me nog even om. Zeker vandaag, want Kit was vanmorgen al vroeg aan het spoken en heeft me uit mijn slaap gehouden! Ik kan niet te lang blijven liggen want mijn vriendin Mila heeft beloofd om me te bellen. Fred maakt me op tijd wakker met een kopje thee en stukjes stokbrood met hagelslag, zo lief van hem! Het is fijn om Mila weer even te spreken.
In de ochtend houdt Fred zich bezig met “werk-dingetjes” en ik doe wat administratieve dingen, schrijf het blog, pomp water weg wat onder de vloer zat en maak een beetje schoon. Het weer is als vanouds, bewolkt, donker en frisjes. Blijkbaar is dat hier heel gewoon, want tussen de middag klaart het ineens weer wat op. Ik maak een koude zalm/aardappelsalade klaar, volgens recept van mijn moeder, met wat stokbrood en een glaasje witte wijn genieten we daar buiten van in het zonnetje. Jammer dat het water nog niet zo warm is om te zwemmen, anders konden we even een duik nemen. De rest van de dag rommelen we een beetje aan, lezen wat, verder met blog, werk e.d. Morgen gaan we met de dinghy naar het stadje.

Vrijdag 3 juni 2016
In de baai hebben we mooi uitzicht op het strand en de boulevard met op de achtergrond de bergen waar de donkere wolken boven hangen. Blijkbaar is het in deze regio’s in de ochtend altijd meer bewolkt, want zodra het middag nadert, klaart het op. Nog steeds geen andere boten voor anker in deze mooie baai, wat een rust. In de loop van de ochtend hijsen we de dinghy in het water en varen naar het stadje toe. Onze waterdichte rugzakken gaan mee, het afval van de afgelopen dagen en onze wandelschoenen. Vanaf de plek waar we voor anker liggen is het zeker 15 minuten varen en onderweg zien we de vissen omhoog uit het water springen. Nog even en we hoeven geen vis te vangen of te kopen! We vinden een goed plekje met een helling waar we de dinghy aan kunnen leggen en slepen hem zoveel mogelijk omhoog. Het is nu laag water maar straks niet meer. Eerst drinken we een lekker kopje koffie, tegenwoordig drinken we een grote koffie zonder melk, en trekken meteen onze wandelschoenen aan. We wandelen het oude gedeelte van het stadje in en komen langs een hele grote zaak waar ze, ingevroren vis producten verkopen. Daar gaan we op te terugweg lekker vis kopen voor vanavond. Het is een leuk stadje, althans het oude gedeelte, met overhangende balkonnetjes en nauwe straatjes met allerlei kleine barretjes, eettentjes en winkeltjes. De temperatuur is aan het oplopen en we zien op een meter zelfs dat het 22 graden is! Er zijn nog steeds weinig tot geen toeristen en wij vallen wel op met onze rugzakken. Natuurlijk ook omdat we ruim boven de gemiddelde Spanjaard uitsteken met onze lengte, hier zijn bijna alleen minimensjes. We kopen weer onze gebruikelijke ansichtkaarten, maken enkele foto’s, natuurlijk ook de “Frits en Gonny” foto’s en zoeken een leuk tentje op om te lunchen. We zien een bord met “Menu des dia” voor € 10,00, wat ons weer een goed idee lijkt. Omdat we de ober niet helemaal begrijpen, kiezen we op goed geluk maar enkele gerechten uit en laten ons verrassen.

Dat blijkt goed uit te vallen! De plaatselijke croquetjes zijn overheerlijk, gemengde tonijnsalade en ook de hoofdgerechten vallen goed in de smaak bij ons. Uiteraard hoort hier weer een flesje wijn bij, maar het is niet helemaal duidelijk of dit nu wel of niet bij de “Menu des dia” hoort. Even zijn we bang dat we straks de hoofdprijs voor de wijn moeten betalen, ik had namelijk op de kaart al bedragen van €29,00 zien staan……………. Maar het blijkt heel erg mee te vallen, voor € 20,60 hebben we heerlijk gegeten, inclusief een fles bijzonder goede rode wijn! We doen de kaarten op de bus en wandelen eerst naar de viswinkel, waar we een grote hoeveelheid grote garnalen kopen voor nog geen € 8,00, vervolgens naar de “Gadis”, waar we weer 2 grote waterflessen en eten in voor aantal dagen inslaan. Met volle rugzakken lopen we naar de dinghy en varen we naar “huis”.

We zitten lekker buiten en zwaaien vriendelijk naar de kleine vissersbootjes, die nieuwsgierig naar ons, die rare snuiters, komen kijken. Nog even het blog bijwerken, eten maken en dan uitbuiken. Morgen gaan we weer verder, dus niet te laat naar bed!

Zondag 29 mei 2016
Van Cudillero naar Ribadeo
Vandaag gaan we weer een stukje verder. Het is zo’n 43 zeemijl naar Ribadeo en dat betekend ongeveer 8 ½ uur varen. We staan om 7:00 uur op en maken ons klaar voor vertrek. Het weer ziet er redelijk uit, maar helaas is er weer erg weinig wind. Bovendien komt de wind ook nog eens uit de verkeerde richting, namelijk van voren. Dat wordt vandaag dus weer een dagje op de motor. Het los maken van de boeien verloopt soepel en binnen no-time varen we de baai uit. Terwijl we Cudillero achter ons laten, maken we nog even een paar mooie foto’s van de vuurtoren op de rots. Omdat de wind van voren (uit het westen) komt, varen we tegen de golven in, wat een vervelende beweging geeft.
Laat mij maar sturen, dan ben ik helemaal in mijn element.
Je ziet duidelijk de kleur van het water veranderen naarmate we zuidelijker gaan, niet meer zo donker als de Noordzee, nu meer een azuurblauwe kleur en je kunt veel meer zien. We kunnen niet heel erg lang genieten van het zonnetje, er verschijnen steeds donkere wolken aan de horizon. Tijd om de Bimini weer uit te klappen, dat scheelt iets als het gaat regenen. Fred heeft inmiddels het stuur overgenomen en krijgt een enorme hoosbui over zich heen. Ook de wind trekt ineens aan tot windkracht 6, maar zakt ook net zo snel weer terug naar 2. De rest van de middag is het afwisselend weer, maar we kunnen gelukkig nog een paar regenbuien ontwijken. Rond 16:00 uur naderen we de ingang van de rivier de Ribadeo die de twee provincies, Asturië en Galicië, van elkaar scheidt, Ribadeo ligt in regio Galicië.
Het was net 2 uur geleden hoog water geweest, waardoor we toch wel even goed de vaargeul in de gaten moeten houden. Ik vind het fijn om achter het roer te staan terwijl Fred de navigatie in de gaten houdt. We varen onder de enorme brug van 600 meter lang door, best indrukwekkend, en vlak daarna ligt de jachthaven aan de rechterkant. Inmiddels staat er een pittig windje, opletten dus met invaren. De havenmeester en nog twee mensen staan al te zwaaien waar we moeten aanleggen en helpen ons met aanleggen. Super! Maar we liggen nog niet vast, of Fred krijgt al een formulier in zijn handen gedrukt met het verzoek om dit in te vullen en dan naar het havenkantoor te gaan en graag zo snel mogelijk omdat ze om 19:00 uur dicht gaan.

We vullen het noodzakelijk kwaad in en gaan richting havenkantoor. Toch maar weer even proberen om korting te krijgen, we zijn tenslotte toch Hollanders! De dame achter de balie is vriendelijk, maar helaas onze pas van de Toerzeilers maakt geen indruk op haar. Ze geeft ons wel een goede tip om in La Coruna een andere pas (Passeportescales) aan te schaffen, die in vele andere havens (niet alleen in Spanje, maar ook in andere landen) korting kan opleveren. Wat ze wel heeft voor ons kan doen, is een “Nautical Passport Galicia” geven en deze voorzien van een keurige stempel, waarmee we dan in de volgende haven korting zouden kunnen krijgen. We zijn benieuwd!

Aan de overkant van de haven ligt een plaatsje Figueras met een grote scheepswerf en iets verderop het schilderachtig plaatsje genaamd Castropol. We vragen nog even naar een leuk lokaal restaurantje en gaan dan lekker douchen, mag wel weer na een aantal dagen…… Nadat we ons gelaafd hebben met een goed glas wijn (met dank aan Mila) en nog wat lokale kaassoorten uit Asturië, maken we ons klaar om uit eten te gaan. Ribadeo ligt tegen een heuvel opgebouwd en ook nu weer komen onze wandelschoenen goed van pas! Om een stukje af te snijden naar het centrum van het stadje, moeten we wel een aantal trappen oplopen (linkerkant naast het havenkantoor). Kreun, niet echt mijn ding laten we maar zeggen! We lopen het stadje een beetje door, wat er erg verlaten bij ligt voor een zondag, winkels zijn dicht en ook vele eettentjes. We zijn het rondlopen al gauw beu en duiken dan maar een groot Mexicaans restaurant in, waar we even later aan een super groot bord met eten zitten. Gelukkig is naar beneden wandelen altijd een stuk makkelijker en zo hangen we even later met een volle buik op onze salonbank.

Maandag 30 mei 2016
Vandaag is het een “werk-dag”, dus kruipt Fred achter zijn werktafel. Het vakantiegevoel wat we in het begin toch een beetje hadden is er inmiddels aan het af gaan. De dingen die we nu doen, horen gewoon bij het dagelijkse leven aan boord. Voordat ik in de ochtend naar de supermarkt ga, gooi ik eerst een wasmachine vol. Vervolgens wandel ik naar een tweetal watersportzaken om te proberen een gaspatroon te kopen voor het zwemvest van Fred, die laatst opgeblazen is. Helaas in de eerste zaak wordt het niets. Vervolgens mag ik wederom allemaal kleine trapjes omhoog lopen naar het centrum. Met een omweg, maar zo zie ik tenminste nog iets van het oude stadje, kom ik uiteindelijk bij de supermarkt aan. Ik sla voor twee dagen eten in, het is altijd meer dan je denkt, sjouw ik me vervolgens een breuk aan mijn inkopen. Op weg naar de haven kom ik langs een hengelsportzaak waar de eigenaar mij probeert te helpen om aan een gaspatroon te komen, helaas dit gaat echt niet lukken in Ribadeo. Het wordt steeds warmer en bezweet kom ik op de boot aan.
Langs de steigers zie ik vissen zwemmen van wel 40 cm lang, je zou ze zo eruit kunnen scheppen. Wat voor soort het is? Geen idee, dat zoeken we uit.
In het washok, er is maar één werkende wasmachine en één droger en je mag de was slechts op 40 graden wassen, doe ik een poging om onze vuile was schoon te krijgen. Ik heb al gauw ruzie met de machines, ze willen niet doen wat ik wil, en uren en vele muntjes later hebben we dan toch weer alles een beetje schoon.
Doordat we zo veel buiten zijn, word ik al gauw slaperig en tussen het heen en weer lopen naar het washok, val ik op de bank in slaap. Niet slim, want later blijkt dat ik die avond niet in slaap kan komen.
Fred wandelt “nog even” naar de supermarkt om water en cola te kopen. Zijn tempo houd ik niet bij, daarom gaat hij maar alleen en bovendien heb ik vandaag mijn portie beweging wel gehad! We eten op de boot en kijken een film van een aantal jaren geleden.

Dinsdag 31 mei 2016
We blijven nog één extra dagje in Ribadeo en gaan samen het stadje bekijken. Alweer die trapjes op………. Nee, niemand hoeft iets te zeggen over dat we te weinig beweging krijgen, we lopen wat af zo! Bij de plaatselijk VVV krijgen we een betere plattegrond en kunnen hier ook gratis ansichtkaarten krijgen. Het stadje is nog steeds een beetje uitgestorven, bijna geen toeristen te zien. Er zijn veel gebouwen die gerestaureerd of verbouwd worden, aantal kleine kerkjes, een mooi groen park met palmbomen bij het gemeentehuis, maar voor de rest niet echt bijzonders.

We zijn al een poosje op zoek naar een pompje die we op de grote waterflessen, van 5 of 6 liter, die ze hier in Spanje verkopen, kunnen draaien, zodat we het water makkelijker kunnen overpompen naar een kleinere fles. In Nederland hebben we een pompje gekocht, maar deze blijkt alleen geschikt te zijn voor nog grotere flessen. We wandelen af en toe een winkel binnen, gevuld met de meeste uitéénlopende goederen, die hoog opgestapeld in tientallen stellages liggen. We wurmen ons door de nauwe gangpaden op zoek naar een pompje en probeer, in mijn beste “handen en voeten” Spaans, een Chinese medewerker duidelijk te maken waar we naar op zoek zijn. Hij doet zijn best om ons te begrijpen en is heel erg behulpzaam, maar aan een fietspomp hebben we echter niet zoveel. Ze verkopen echt alles hier………………behalve het juiste pompje. Ik koop een paar bolletjes haak wol (of ik nog niet genoeg aan boord heb) en een goede, redelijke goedkope werphengel met haakjes e.d. Tussen de middag eten we op een terrasje “platos de dia”, het wordt bijna een gewoonte s ’middags warm eten! Met een volle buik wandelen we naar de supermarkt om voorraden in te slaan voor de komende dagen, want morgen varen we weer verder met de boot. We hopen dan een aantal dagen voor anker te kunnen liggen bij het plaatsje Viveiro. Op de boot gaat Fred nog even werken en ik ga het blog schrijven. We doen de laatste dingetjes voor morgen, beetje stofzuigen, water tanken e.d. en dan is deze laatste dag in Ribadeo weer bijna teneinde.

Maandag 23 mei 2016
Van Gijon naar Cudillero
Vandaag gaan we weer verder. Na het douchen, het ontbijt, afvullen van de watertank, varen we richting de pomp om diesel te tanken. Ook een jerrycan met benzine voor de buitenboordmotor van de dinghy wordt gevuld. We laten een boodschap (met eigen logo stempel) achter in het gastenboek bij de receptie, zwaaien nog even naar de vriendelijke havenmeester en varen de haven van Gijon uit.
Het weer is goed, redelijk zonnig, alleen is er niet veel wind en ook nog redelijk tegen ook. Dat wordt dus op de motor met grootzeil bij. De golven komen van opzij en zijn best wel vervelend, je zou er bijna zeeziek van kunnen worden. Zolang ik maar achter het stuurwiel sta heb ik er geen last van. Het is zo’n 5 uurtjes varen, als we uitgaan van 5 knp gemiddeld.
In de loop van de middag moeten we de koers iets veranderen, waardoor de wind iets van achteren komt. We hebben stroom tegen en ook het weer gaat meer betrekken. Rond 15:00 uur krijgen we de aanvaarroute naar Cudillero in zicht. Tijdens het inlezen over deze baai, hebben we al begrepen dat het goed uitkijken geblazen is. Veel kleine rotsjes en om in de baai zelf te komen moet je bijna zigzaggend naar binnen door een relatief nauwe ingang. Omdat ik beter in de verte kan kijken dan Fred, vaar ik het laatste stuk naar en door de haven ingang. Het gaat me goed af en even later neemt Fred het roer over zodat ik de mooring kan oppikken, waar ik weer beter in ben. In deze baai liggen zo’n 12 gele boeien die voor visitors zijn. Het werkt hier anders dan anders, je pikt de bol op en daar zit dan een lang lijn aan met 2 kortere lijnen. Theoretisch moet je de korte lijnen dan op je voor en achter kikker vastleggen, maar dit is bij lange na niet haalbaar. Na veel geklooi, extra lijnen en later nog een boei, liggen we eindelijk na één uur vast. Fijn systeem hoor!
We zijn niet de enige, later komt er ook nog een Franse boot een poging doen, maar die leggen hem even later maar uit pure wanhoop aan een steiger voor de vaste bewoners.
Het is genoeg geweest voor vandaag. Af en toe controleren we of we nog goed vast liggen en een havenmeester laat zich niet zien.

Dinsdag 24 mei 2016
Goede nacht geslapen en vanmorgen maar eens met de dinghy naar het stadje toe. Onze dinghy ligt altijd op het voordek, die moeten we eerst in het water hijsen. Daarna de buitenboordmotor bevestigen en vullen met benzine. We trekken maar onze waterschoenen aan, want we hebben nog steeds een beetje lekkage in de dinghy. In onze twee waterdichte rugzakken gaan onze gewone wandelschoenen. Dan op weg naar een goede aanlegplaats, we nemen helling die het dichtste bij het stadje ligt en trekken de dinghy helemaal de helling op vanwege het water dat nog steeds stijgende is. De staalkabel van de dinghy gaat vast aan de BB  en vervolgens aan een hekwerk bij de helling.

Op een bankje trekken we onze schoenen aan en wandelen het stadje in. De huizen zijn hier kleurrijk geschilderd en trapsgewijs gebouwd tegen de heuvel aan. Volgens de gidsen moet dit een heel erg toeristisch dorpje zijn en dat kun je wel zien aan het aantal restaurantjes, maar voor de rest is het aardig uitgestorven. Onderweg vragen we waar de plaatselijke supermarkt is. Helaas moeten we daarvoor een steile slingerende weg omhoog lopen. Zucht, kreun…..dat valt in het begin toch wel even tegen, maar wat zijn we blij met onze nieuwe (gelukkig al een beetje ingelopen) wandelschoenen. Nu we geen auto of fietsen meer hebben zijn deze wandelingen wel heel goed voor onze conditie.
We kopen ansichtkaarten, die meteen op de bus gaan en kopen bij de supermarkt voorraad voor enkele dagen. Tussen de middag, beneden in het dorpje, zoeken we een terrasje op om lekker te gaan lunchen. Nu lijkt het wat drukker geworden en bij één van de vele restaurantjes strijken we neer op stoelen met zachte kussens, kunnen onze voetjes een beetje bijkomen. We gaan voor de “Platos del Dia”, vooraf een heerlijk Paella voor Fred en voor mij Langoustina’s (grote garnalen). Daarna een soort schnitzel voor Fred en ik krijg super dun gesneden kalfsvlees met een overheerlijke schimmelkaassaus en uiteraard genieten we ook van een flesje rode wijn met vers gebakken stukken stokbrood. Het dessert bestaat uit een ijsje (soort magnum) voor Fred en ik krijg vloeibare kaas in een bakje, wat er uit ziet en smaakt als kwark, maar wel lekker. Met een volle buik wandelen we terug naar de dinghy. Ik blijf op een bankje zitten wachten in het zonnetje terwijl Fred nog even naar de plaatselijke VVV loopt voor een plattegrond van het stadje. Op de terugweg naar de boot worden we allebei nat van de opspattende golven, gelukkig niet op de heenreis, nu kunnen we het gewoon te drogen hangen. Op de boot gekomen neem ik, zoals het hier in Spanje gebruikelijk is, een siësta. Inmiddels is er ook een Engelse boot gearriveerd die ook lekker aan het klungelen is met de boei en lijnen. Vanavond eten we brood en kijken een dvd-tje.

Woensdag 25 mei t/m zaterdag 28 mei 2016
De rest van de week bestaat vooral uit luie dagen. We gaan nog éénmaal met de dinghy naar het stadje om eten en plastic flessen water te kopen. Fred heeft voor onze reis een nieuwe rugzak gekocht die waterdicht is en groot genoeg voor meerdere dagen boodschappen. De waterfles, 5 ltr, gaat in de rugzak op zijn rug. De overige boodschappen neem ik voor mijn rekening en naar beneden lopen met de zware last is best te doen. Zeker ook omdat het weer bijna tijd is om ergens te lunchen! Even later zitten we op een terrasje weer volop te genieten van een warme maaltijd en voor nog geen € 22,00 hebben we een 3 gangenmaaltijd inclusief een fles rode wijn.
Tijdens de dagen op de boot computeren een beetje, schrijven het blog bij, lezen wat, luisteren muziek en bekijken de gemaakte foto’s e.d. Er komt nog één Nederlandse boot bij, aan wie ik uitleg hoe het systeem werkt van de mooring. Behalve de boten van de bewoners van Cudillero, is het verder rustig in de baai. Is dit nu het zonnige Spanje? Ja, het was mijn idee om langs de Noordkust van Spanje te zeilen. Hier wisselen zich de dagen af met zonnig, bewolkt tot regen en onweersbuien. De ene dag zit je in een korte broek en de volgende dag binnen met dikke sokken aan! Volgens berichten uit Nederland is het daar zelfs af en toe zonniger.

Voor ons vertrek hebben we een 50-tal sleutelhangers gekocht met gele houten beschilderde klompjes, die allemaal voorzien zijn van een barcode sticker. Aan mij de schone taak om ze hiervan te ontdoen. Tja, je moet toch iets doen op een regenachtige dagen! Tijdens één van de schaarste mooie dagen, halen we de hengel tevoorschijn en doe ik een poging om iets te vangen. Na uren staren naar het doppertje, althans dat lijkt zo, in werkelijkheid is het volgens Fred hooguit een uurtje of twee. Blijkbaar heb ik nog niet het geduld ontwikkeld om te kunnen vissen, dat zal nog wel komen.
We hebben de prachtige foto’s, die we op onze afscheidsborrel hebben gekregen van mijn kinderen, ingelijst en in de salon gehangen. Ook de foto van de zoon van Fred en zijn vriendin hangen er naast. Alle foto’s, ook de foto’s van het “fotoboek voor oma” hebben we gescand, dus kan ik elk moment bekijken.

Bootdingetjes
Waar we heel blij mee zijn is de aanschaf van onze nieuwe zonnepanelen voor ons vertrek uit Nederland! Ze leveren, ondanks de bewolking en weinig zon, zoveel stroom op dat de accumonitor van Victron bijna altijd op 100% blijft staan. Ons grootste verbruik, nu we niet aan walstroom liggen, is het opladen van onze pc-tjes, de printer, tv en ons Senseo koffiezetapparaat. Deze Senseo is campinguitvoering, één die minder stroom vraagt, maar er dan wel langer over doet. Hierdoor wordt onze omvormer van 12V naar 220V minder belast. Dit is een stukje luxe welke we ons permitteren, niets lekkerder dan een bakkie Senseo!
In de dinghy zit een scheurtje bij de harde achter plaat waar de BB aan bevestigd wordt, hierdoor loopt er water naar binnen. Dit euvel zullen we toch echt binnenkort moeten aanpakken. Eigenlijk is de dinghy wel toe aan vervanging, dus wanneer we ergens een betere kunnen kopen (het liefst een tweedehands omdat een nieuwe eerder gestolen wordt), dan zullen we dat waarschijnlijk wel doen.
Klusjes hebben we niet gedaan en dat is ook weleens lekker!

Havengeld
Volgens ervaringen van andere zeilers en de Reeds (boek met beschrijvingen van havens e.d.)  wordt je geacht je te melden bij de dieselpomp op de kade of komt de havenmeester in zijn bootje naar je toe wanneer je eindelijk uitgeklungeld bent met de boeien. Maar wij hebben geen havenmeester gezien en melden doen we dus ook maar even niet. Blijkbaar begint het seizoen echt pas op 1 juni, in ieder geval vaart ons budget daar wel bij!!

De haven/baai
De aanloop is uitkijken, maar te doen bij rustig weer. We raden het zeker niet aan om deze baai in te varen met veel wind uit het Noorden, teveel rotsen. In de baai liggen de grotere vissersboten aan de kade en tientallen kleine gekleurde vissersbootjes aan boeien. Er zijn echt hele kleine fel gekleurde bootjes bij, sommige nog 5 meter lang. Dat ze daar de zee mee op durven gaan, moedig hoor! De grotere vissers boten varen zowel overdag als ’s nacht uit, wat dan enige golfslag veroorzaakt, maar niet storend.
Op de grote parkeerplaats bij de visserskade is een plek voor campers en grote toeristisch bussen en in de loop van de week zien we de toeristen vandaar uit naar het dorpje wandelen.

Maandag 17 mei t/m zondag 22 mei 2016

Havengeld
We zijn in onderhandeling gedaan om korting te krijgen voor het havengeld, want ons plan was om zeker één week te blijven en dan zou het wel erg duur worden. Niet geschoten is altijd mis, dus gewoon proberen en vriendelijk blijven lachen helpt zeker. De manager moest de beslissing nemen en het meisje achter de balie mocht het uitvoeren. Gelukkig, 7 dagen voor de prijs van 5 dagen. Omdat we in Nederland allerlei souvenirtjes hadden gekocht om uit te delen onderweg, gaven we haar een setje stenen Delfts Blauw klompjes, dat in zeer goede aarde viel. Overigens pas nadat we de korting hadden gekregen hoor!

Bootklusjes
Toen we de boot moesten verplaatsen van de aanmeldsteiger naar de passantensteiger, kregen we de motor niet aan de praat. Diesel op? Nee, dat kon onmogelijk, er moest zeker nog 20 liter in de tank zitten. Filter bekeken, die was erg vuil en hebben we meteen vervangen. Dan ook maar extra diesel halen in een jerrycan en de tank bijvullen. Ook dit hielp niet, de diesel werd niet omhoog gepompt. Fred heeft de diesel toen met de hand opgepompt en even later startte de motor wel. We denken aan vervuiling in de tank, waardoor de toevoer naar de motor verstopt is geraakt. Een aantal jaren geleden hadden we hier ook last van en hebben toen een mangat in de tank gemaakt om deze goed schoon te kunnen maken. Tijdens één van de mooie dagen nemen we de tank onder handen, diesel uit de tank laten pompen en opvangen in jerrycans. Vervolgens de tank openmaken, schoonmaken en meteen maar een nieuwe dieselmeter installeren (deze hadden we in Nederland al gekocht), de oude was niet betrouwbaar.

Het mangat weer goed afsluiten met een vloeibare pakking-achtige kit. Gelukkig, de motor start in één keer en loopt weer als vanouds!
In het vooronder is een plank bevestigd ter bescherming van de accu’s voor de boegschroef en de ankerlier, deze zat los en hebben we ditmaal goed vastgeschroefd.
De boot weer wat meer schoongemaakt en luikjes gezeemd.
Het 2^e Pegasus logo, nu de linkerkant van de neus, op de boot geplakt.

Omdat we een probleem hebben met het opladen van de boordaccu’s, heeft Fred alles nagemeten, gecontroleerd en geconstateerd dat de scheidingsrelais naar alle waarschijnlijkheid nooit goed aangesloten is geweest. Nu goed aansluiten en hopen dat alles goed gaat werken.

Overige dingetjes
Wasjes gedraaid, wat wel nodig was na een weekje zeilen ……….
Spaanse prepaid sim-kaartjes van Yoigo gekocht voor onze beide mobiele telefoons bij PhoneHouse, 1 GB voor één maand internetten, € 10,00 per persoon.
Op zoek gegaan naar een patroon en zouttablet voor het zwemvest van Fred, welke hij tijdens onze overtocht zo nat had gekregen dat deze zichzelf heeft opgeblazen! We hebben Secumar Offshore 275N zwemvesten, maar hiervoor is nergens iets te krijgen. Gelukkig hebben nog een aantal andere vesten aan boord (met dank aan Freek)! Misschien in La Coruna?
Imray zeekaart nummer C43 gekocht voor dit deel van de Noordkust van Spanje.

Eten en drinken.
De streek waarin we ons nu bevinden is Asturië (Asturias). Traditioneel voor deze streek zijn o.a. de Cider (Sidre) en de Fabada (wittebonensoep). De witte bonen worden gekookt tot ze zacht zijn maar wel heel blijven. Hier voegen ze Chorizo, Morcilla (bloedworst) en spek aan toe. Het recept zal ik later toevoegen aan tabje onze boot/recepten.
Tijdens onze wandeling door de stad komen we terecht bij de “Mercado del Sur”, een overdekte markthal met allerlei stalletjes met verse vis, vlees, kaas, worst, brood, groenten en fruit. Er is ook een heel klein koffietentje waar je een koffie met een broodje kunt eten. De ingrediënten worden direct vers gehaald bij één van de ander kraampjes, waar wij even later ook onze boodschapjes doen. Hier worden we uitermate vriendelijk en geduldig geholpen en met een paar Spaanse woorden en handgebaren komen we een heel eind. We kopen twee typische soorten kaas uit deze streek, lichte jonge kaas en een schimmelkaas, een hele stapel Chorizo (Spaanse worst soort) zeer fijn gesneden en een vacuüm verpakt pakket (houdbaar tot januari 2017) om Fabada te maken.
Voor ons avond eten kopen we bij de slager hele grote lappen zeer dun gesneden kalfsvlees, die we later met de “Tortilla de Patata” (pannenkoek gemaakt van aardappel, ei en ui) nuttigen. Plaatselijk lekkernij is een soort luchtige cake met amandelen.
Tussen de middag nemen we bij een restaurantje de “Platos de Dias” (dagschotel). De ober spreekt geen Engels en helemaal begrijpen wat hij zegt doen we niet, dus laten we ons maar verrassen. Even later zet hij een gigantisch bord voor onze neus met een lap vlees, 2 gebakken eitjes, sla, tomaat en frietjes.
Een aantal keren krijgen we op terrasjes, bij onze drankjes een schaaltje met kleine hapjes, zoals een mini tortilla, een minibroodje met een stukje worst erin of een stukje toast tapenade.

De haven en stad
De toegang naar de haven is wel even opletten! Volg de vaargeul totdat je de groene boei precies op het zuiden ziet staan en dan richting de boei, naar bakboord tussen de havenhoofden door en dan rechtdoor is de aanmeldsteiger. Havenpersoneel is heel erg vriendelijk en behulpzaam.
De accommodaties zijn redelijk (alleen jammer dat het wat ver is van de Visitorsteiger) , douches met een kleine straal (wat natuurlijk altijd beter kan), wasmachine e.d. is ook aanwezig (€ 4,00 per was en € 4,00 per droger). De schoonmaakploeg had voor het laatst de lijst afgetekend in 2013!!!!
Op 10 minuten lopen is er een Mas Y Mas (supermarkt) en op 20 minuten lopen de Mercado (markthal).
De jachthaven en het historische centrum bevinden zich in de visserswijk van Cimadevilla en worden de twee grote stranden van de stad gescheiden, namelijk die van San Lorenzo en van Poniente. Het havenhoofd met de stadswal kun je bewandelen en daar heb je een prachtig uitzicht op zowel de haven als de zee. In de stad bevinden zich een aantal parkjes en pleintjes. Aangezien het seizoen pas in juni begint, kunnen we geen fietsen huren. Jammer, anders hadden we nog meer van de stad kunnen bekijken.

Zondag 8 mei 2016
Gisteravond laat hebben we nog alle cadeautjes voorzichtig ingepakt en opgeborgen! De kaarten, brieven, gedicht en bonnetjes heb ik ook in het gastenboek geplakt ter herinnering. Omdat het vandaag Moederdag is maak ik de twee enveloppen open die ik op de borrel van mijn beide kinderen heb gekregen. Ik moet weer wat tranen wegslikken en gelukkig heb ik de doos met tissues binnen handbereik. In de enveloppen zitten 4 prachtige foto’s van mijn kinderen. Ze krijgen zeker een speciale plek aan boord! Fred gaat met Ingrid naar hun moeder en maken een leuke wandeling. Gelukkig begrijpt en weet ma niet dat we uit Nederland vertrekken. Vandaag doen we de laatste boodschappen voor het verse eten We kopen voldoende broodjes en maaltijden om voor te bereiden voor onderweg. Dat betekend dat ik de hele middag sta te bakken en braden. Ik maak mijn beroemde gehakt balletjes met sojasaus, pindakaas, gember en pijnboompitten. Daar ben ik wel even zoet mee, zo’n 40 balletjes draaien…….en bakken. Daarna nog de andere maaltijden. Het is een warme dag en ik sta binnen te bakken! Maar het is voor een goed doel! Fred haalt nog even via internet het weerbericht binnen en dat ziet er goed uit. In eerste instantie waren we van plan om in Audierne, Frankrijk te stoppen. Maar nu de wind gunstig is om de Golf van Biskaje over te steken, besluiten we om maar in één keer door te zeilen naar Gijon, Spanje. We verwachten hier ongeveer één week over te doen.

Fred klimt nog even de mast in naar het toplicht om te controleren of deze het wel goed doet, hier was enige twijfel over. Alles werkt naar behoren gelukkig! Achter onze boot is inmiddels een andere boot komen liggen, de Luna Verde, met Thijs en Wilma aan boord. Zij zijn al eerder de wereld rond geweest en gaan binnenkort weer een rondje doen. Na even gezellig gepraat te hebben wisselen gegevens en kaartjes uit, om elkaar een beetje te volgen, want we zullen elkaar zeker tegenkomen de komende maanden! We halen de vlaggenlijnen weer naar beneden en bergen deze voorlopig op. In de avond uurtjes maak ik nog snel even een zonneschermpje voor het daklicht in de salon, want wanneer het warm wordt is dat niet geheel overbodig. Nog een beetje moe van alle emoties van gisteren en alles wat we vandaag nog hebben gedaan rollen we niet al te laat ons bed in.

Maandag 9 mei 2016
Dag van ons vertrek uit Nederland ! Ingrid en Freek hebben eerder aangegeven dat ze het toch wel fijn vonden om ons, op de dag van het daadwerkelijk vertrek, echt uit te zwaaien. We staan vroeg op en maken alles klaar voor het vertrek, elektra snoeren opruimen, nog even de watertank vullen, lijnen op de juiste plek, logboek klaar leggen, etc. Wanneer Ingrid en Freek rond 9:30 uur bij de boot komen, hebben ze een bijzonder lunchpakket voor ons meegenomen; broodjes met gebakken ei! Soort traditie binnen de familie wanneer ze onderweg zijn naar een vakantie bestemming. We mogen het pas nuttigen wanneer we bij de “snelweg” zijn zegt Ingrid nog gekscherend. Ingrid en Freek gaan van boord, nog even een laatste stevige knuffel en een traantje wegvegen en dan is het zover. Trossen los! Rustig varen we de haven uit om Ingrid en Freek voldoende tijd te geven om naar het havenhoofd te fietsen.

In de binnenkom, vlak voor de havenhoofden, hijsen we de zeilen en zien Ingrid en Freek in de verte naar ons zwaaien. We zwaaien terug totdat we ze niet meer zien. Dan is het echt zover…………………….we draaien de boot richtging het zuiden, onze reis gaat beginnen. Een vreemd, maar ook een goed gevoel om weer op zee te zeilen! We laten even alles bezinken en genieten van het prachtige zonnig weer. De lekkere broodjes van Ingrid blijven niet heel lang in de zak zitten, we kunnen ons niet inhouden en wachten tot de TSS (snelweg op het water). Niets lekkerder dan een broodje met ei! Bedankt Ingrid en Freek! We zeilen langs Rotterdam en Fred meldt zich voor de laatste keer bij verkeerscentrale Maasmond en verteld dat we zuidwaarts gaan voor onze wereldreis. We worden succes gewenst. Alles gaat goed, lekker windje dwars in de rug. Beter kunnen we niet wensen en de vooruitzichten zagen er goed uit. We voelden ons goed met het vooruitzicht op een gunstige wind en zonnige temperaturen. Onderweg vervangen we nog even de lijn van de windvaan, die was op sommige plekken bijna doorgesleten. Om 16:00 uur krijgen we een smsje van Freek: “Jullie hebben lekker de sokken er in! Domburg al”. Fred antwoord dat we Oosten wind hebben met een snelheid van 8 Knp. En daarna gaat het mis……………de wind neemt af, het wordt bewolkt en het gaat miezeren. In de avond is er bijna geen wind en regent het. We draaien wachten van 4 uur en de eerste wacht is van 18:00 – 22:00 uur voor mij, daarna Fred van 22:00 – 02:00 uur. Ik heb de zogenaamde “hondenwacht” van 02:00 – 06:00 uur, wat me normaal heel goed bevalt, maar nu regent het en de temperatuur is een heel stuk gedaald. Ik ben koud, nat en moe en baal er enorm van dat het weer zo veranderd is. Wiens idee was het ook alweer om al in mei weg te vertrekken? Wiens idee was het om het kacheltje op te ruimen, want die hebben we toch niet nodig wanneer we naar het zonnige zuiden gaan?! Tja, die sukkel was ik dus!

Dinsdag 10 mei 2016
Weinig wind, stroom tegen, dat schiet niet echt op. Moeten opletten want overal staat vissersbakens. De nacht wordt nog kouder en nu krijgen we ook nog eens mist. Gelukkig hoeven we niet altijd zelf te sturen en doet de stuurautomaat zijn werk goed. De mist wordt steeds dikker en het zicht is niet meer dan een paar meter. We varen puur op onze instrumenten en zijn blij dat we AIS hebben. We kunnen zo tenminste zien wat er in onze buurt is, hoewel sommige vissersboten deze weleens ineens uitzetten………. De mist blijft en hele avond en nacht. Waar is nu dat mooie voorspelde weer!!

Woensdag 11 mei 2016
We hebben weer even stroom mee, een beetje wind en we gaan 4 Knp. Maar nog steeds mist! Het is een saaie troosteloze dag. Hier worden we wel erg moe van. We proberen zoveel mogelijk op zeil te doen, soms ondersteund door de motor. Maar af en toe valt de wind weg, hebben we stroom tegen en dan schiet het echt niet op.

Donderdag 12 mei 2016
Tijdens mijn wacht van 18:00 – 22:00 uur kan ik, ondanks de mist, de zon zien ondergaan, dat is hoopvol. Het lijkt ook iets minder koud. De rest van de dag is het weer mistig en er zijn veel vissersboten waar we voor op moeten letten. We sturen veel op de automaat en tijdens mijn wachten probeer ik oefeningen te doen en in beweging te blijven om mijn spieren warm te houden. Af en toe even opletten voor grote tankers die langs varen en de koers eventueel even aanpassen.

Plotseling een knal, het reddingsvest van Fred dat in de logeerkooi was neergelegd, blaast zich spontaan op. Weer iets geleerd, een vochtig reddingsvest nooit neerleggen, maar altijd ophangen. In ieder geval werkt het reddingsvest goed.

Vrijdag 13 mei 2016
We zeilen inmiddels boven Alderney en Guernsey. In mijn wacht van 02:00 – 06:00 uur regent het ook nog eens en is het zo koud dat, ondanks mijn thermo ondergoed, extra sokken en shirts en mijn verwoede pogingen om mezelf warm te houden, ik het niet meer warm krijg. Mijn voeten zijn zo koud dat ze gevoelloos aan het worden zijn en mijn hele lijf gaat pijn doen. Dit was de reden waarom we niet naar het Noorden gingen en ook niet naar Patagonië! Op naar het zonnige zuiden…………………… Voordat Fred mijn wacht overneemt maakt hij nog even een warme kruik voor me. Gelukkig had ik die nog even vlak voor ons vertrek gekocht en dat komt nu heel erg van pas! Ik rol me op in het dekbed in de salon, hier slapen we deze week tijdens onze wachten. De kruik tegen mijn voeten om ze te ontdooien. Het weer wordt er niet beter op en Fred blijft ook binnen. Af en toe even naar buiten om de stuurautomaat bij te stellen en vlug een blik om ons heen te werpen. We varen in een gebied waar nagenoeg geen boten zijn. Het regent en het is koud, maar het zicht wordt beter! Fred neemt mijn wacht over, want ik heb het nog steeds erg koud. Tijdens de nacht vliegt er ineens een vleermuis een aantal keren over Fred zijn hoofd. Vreemde gewaarwording, zo midden op zee. Overdag raken onze broodjes (uit Nederland) op en wordt het tijd om onze broodbakmachine aan het werk te zetten om nieuw brood te kneden en te laten rijzen. Afbakken doen we daarna in de oven om stroom te besparen. We genieten na een paar uurtjes van vers gebakken brood met roomboter en hagelslag! Hier leven we weer helemaal van op. De mist is weggetrokken en er verschijnt zo waar een wazig zonnetje. Vlak voordat we de doorgang bij Ile D’Quessant naderen zien we een douaneboot voorbij varen. Na een poosje keert deze om en komt langszij. De douane man stelt enkele vragen, wil papieren zien, maar komt niet aan boord. We zwaaien met wat papieren en dat is al voldoende. Nog even en we gaan door de doorgang “Canal de Hell”, de naam zegt al genoeg. Veel rotsen en ondiepten langs de kust en wanneer het weer slecht is, is het hier zeker oppassen geblazen. We hebben geluk, weinig wind, geen mist en regen meer, zelfs een mager zonnetje. Na de doorgang wordt het steeds rustiger qua andere boten. We vervangen de gasfles die nu echt op is. Ineens zie ik in de verte iets drijven, dolfijnen of vogels? Met de verrekijker probeer ik te zien wat het zijn. Ze duiken ineens onder water om even later weer boven te komen en verder te zwemmen. Nee ze vliegen niet. Het lijken wel hele kleine pinquïns, zijn die hier niet een beetje verdwaald? Fred heeft zo zijn twijfels, maar ik ben er van overtuigd dat het echt pinguïns zijn. De zon gaat onder en eindelijk zien we weer eens een zonsondergang.

Zaterdag 14 mei 2016
De nacht is helder met een mooie sterrenhemel. Tijdens mijn wacht zie ik zelfs een vallende ster. Driemaal raden wat ik gewenst heb! Fred ziet de eerste dolfijnen. Het lijkt wat beter te worden, de wind komt van achteren en we zetten de boom uit bij de fok. Aan het eind van de middag gaan we te veel naar het westen en stellen de koers meer bij richting Gijon. Dit is nog eens relaxed zeilen op de stuurautomaat. In de middag bakken we ons 2e verse broodje.

Het is zowaar zonnig aan het worden en we genieten hier even volop van. Zou het toch nog goed komen? Maar helaas aan het eind van de dag is het weer bewolkt en wordt het ook kouder. Prachtige zonsondergang. Helaas is mijn wacht weer koud en moet met de hand sturen.

Zondag 15 mei 2016
Het is moeilijk koers houden met wisselende wind en golven. Kortom tis prut weer, ik word een beetje chagrijnig van. Bovendien krijg ik Fred niet wakker aan het einde van mijn wacht, hij slaap gewoon door. Jaloers ben ik op hem, hij slaapt overal zo makkelijk in. Ik hoor altijd van allerlei geluiden. Koud rol ik uiteindelijk mijn bed in. Dan zijn er ineens een heleboel dolfijnen om onze boot. Fred ziet ze als eerste. Ik lig nog steeds opgerold in bed en kan alleen door het salonraam proberen ze ook te zien. Gelukkig springt er één net omhoog. Het blijft super om ze te zien dansen in het water. We eten vers brood en ik lees me in voor Gijon. Nog 170 mijl te gaan! Ineens zit er een uitgeput musje aan boord en schuilt naast de dinghy.

Maandag 16 mei 2016
Op de motor, we willen nu zo snel mogelijk in Gijon aankomen, helemaal gehad met dit weer, stroom tegen en kou. Omdat het hier zo’n 4 km diep is geeft de dieptemeter geen getal meer aan. Ineens schiet de meter op 0,4 mtr en dat kan maar één ding betekenen: Dolfijnen. Ze gaan onder de boot door en zwemmen vervolgen met ons mee. Moeilijk te zien in de nacht, maar toch. Nachts zie ik licht op de golven, dit is een heel apart verschijnsel dat veroorzaakt wordt door een opeenhoping van micro-organismen die oplichten. Het heet bioluminescentie. Wanneer ik even later de wc doortrek met zeewater zie ik het ook oplichten. Heel apart! Omdat we veel met de stuurautomaat hebben gestuurd en weinig zon hebben gehad, zakt de voorraad stroom drastisch. Alles wat uit kan, doen we uit om stroom te besparen. Dit is nog een puntje waar we iets aan moeten doen. Rond 12:00 uur krijgen we eindelijk wat zon en Fred hijst alvast het Spaanse gastenvlaggetje omhoog. De zon wordt feller, de lucht steeds blauwer, zullen we het dan toch eindelijk gaan beleven? We genieten van de warmte en ons humeur wordt steeds beter. Ik maak een lekker tosti voor ons van oud brood. Helaas neemt de wind drastisch af en motorzeilen we. We naderen Gijon. De ingang is goed te doen, maar wel goed de aangegeven vaarroute volgen i.v.m. ondieptes. Het eerste stuk doe ik en vlakbij de haven neemt Fred het roer over om aan te leggen, daar is hij veel beter in dan ik. We worden al opgewacht, bij de aanmeldsteiger, door de havenmeester ons verder helpt met aanleggen. Het is inmiddels is het 18:45 uur. De uiterst vriendelijke havenmeester verteld ons dat we hier vanavond wel kunnen blijven liggen, maar morgen moeten verkassen naar de Visitors steiger. Fred loopt mee naar het havenkantoor om ons in te schrijven. We betalen voorlopig voor één nacht in afwachting op de manager morgen die kan bepalen of er iets met de prijs geregeld kan worden wanneer we één week willen blijven. We besluiten om eerst ons zelf even op te frissen en schone kleren aan te trekken, wat beslist geen overbodige luxe is na één week aan boord. Met wiebelbenen (zeebenen) wandelen we Gijon in op zoek naar het restaurant welke de havenmeester ons heeft geadviseerd. We komen bij een redelijk luxe restaurant “La Gabana”. Dit is een “Sidreria”, een restaurant waar ze cider schenken op traditionele wijze. Ze doen dit door de fles zo hoog mogelijk met gestrekte arm omhoog te houden en het dan in het glas in te schenken. Bijzonder om te zien. Wij bestellen een plateau met verschillende soorten brood, olijfolie en tapenade en genieten hiervan met een lekker glas wijn. Onze eerste kennismaking met het lekkere Spaanse eten! Verder nemen we kalfsvlees met groente en frietjes en een koffie toe. Moe, maar voldaan van het lekkere eten wandelen terug naar de boot en rollen ons bedje in.

Na het douchen, vullen we nog even een wasmachine met de laatste vieze kleding en hangen deze te drogen aan een waslijntje aan boord. Binnen een paar uurtjes is alles droog, opgevouwen en opgeborgen. We bereiden ons voor op de afscheidsborrel en nu begint het toch wel een beetje te kriebelen in mijn buik. Niet het weggaan, maar het zien van familie, vrienden, kennissen en zakelijke relaties, doet ons toch wel iets.

We vullen een tas met zelf ontworpen buttons om aan onze gasten uit te reiken. De oude EPIRB gaat ook mee, die is voor Florian de vorige eigenaar van de Pegasus. Op het laatste bedenk ik mij dat het misschien wel leuk is om een soort van gastenboek mee te nemen waar een ieder nog iets in kan schrijven. Natuurlijk heb ik wel iets geschiktst aan boord wat we hiervoor kunnen gebruiken. Ook vergeet ik niet de, speciaal voor vandaag gekocht, doos met tissues niet mee te nemen! Ik heb in ieder geval met mezelf afgesproken dat ik alles maar zo zal laten gebeuren als het komt.

Rond 15:30 zien we Jan & Thea, onze buurtjes van City Marina Rotterdam, al op de kade voorbij lopen. Ook mijn vriendinnetje Ludmilla en Ronald zijn er vroeg bij.
Iets voor 16:00 uur zijn we bij restaurant Rootz waar onze afscheidsborrel is. Helaas zijn ze er nog niet helemaal klaar voor, maar we kunnen tijdens het wachten toch al enige gasten verwelkomen. We worden meteen overladen met een zeer bijzonder, origineel en nuttig cadeau van Ingrid, Freek en de kinderen. Een heel krat vol met allerlei vers ingeblikt eten voor onderweg, zodat we nog eens terug zullen denken aan de etentjes bij hun thuis! Op een grote kaart, met onze route, hebben ze aangegeven waar we welk blik mogen openen! Fantastisch idee, super bedankt! Mijn vriendinnetje Ludmilla zorgt voor aanvulling van onze drank voorraad en heeft enkele prachtige teksten voor ons beide geschreven. We worden al wat emotioneler ondertussen…………
Freek maakt tijdens de borrel foto’s van ons en alle mensen die aanwezig zijn, zo hebben we een leuke herinnering aan deze borrel. Bedankt Freek dat je zulke mooie foto’s hebt gemaakt!

Zodra we naar de ruimte kunnen waar de borrel is druppelen langzamerhand de mensen binnen. Het is ook erg fijn om mensen te zien die ik in geen jaren gezien heb, maar waar ik toch een speciale band mee heb. Tussendoor proberen we de aandacht zoveel mogelijk te verdelen. Een aantal personen blijven na de borrel ook nog in het restaurant eten en dan hebben we meer tijd voor hen. We worden overladen met zeer uiteenlopende cadeautjes, maar wat toch wel opvalt, is dat onze drankvoorraad aardig aangevuld wordt………………… en daaruit blijkt dan wel weer hoe goed men ons kent! Van Erik & Jeanette krijgen we bijvoorbeeld een USB-stick met muziek er op, niet zomaar alleen muziek maar ook nog eens een soort quiz vorm, dit zal ons wel even bezig houden de komende tijd! Bedankt Eric voor al je werk hieraan! En ook nog 2 tubes Zaanse mayo, waar ik zo gek op ben! Van Dennis en Christa krijgen we een ingelijste foto en een knuffelbeest (fel groen) genaamd “Fritz” met de opdracht dat hij graag overal op de wereld gefotografeerd wil worden. Super leuk idee!

Onze tandarts Raf heeft een “noodpakket” voor ons meegenomen, nu zijn we op alles voorbereid! Van Odette en Rob krijgen we, uiteraard drank, hoe kan het ook anders als je samen (met Odette) in de drankenindustrie hebt gewerkt!! Verder een hele doos met Sheba kattenvoer blikjes voor Kit, super leuk idee! Kit zal hier zeker van smullen onderweg. We krijgen zoveel leuke, lieve dingen en praktische dingen: boeken, Hollands koekjes en snoepgoed, bootmans fluitje, stropdas met Pegasus erop, speciale fles voor water van “The Ocean Clean Up”, kaarsen, chocolade, sleutelhangers, dagboek, visitekaartjeshouder, fles bitter met bijpassende glaasjes, geld, vele kaarten etc.

Na de borrel kunnen we met onze kinderen en een aantal zeer goede vrienden ook nog gezamenlijk eten in een, voor ons gereserveerde, ruimte van het restaurant. We schuiven gezellig enkele tafels aan elkaar, Fred zit in de buurt van zijn zoon en vriendin en ik zit tussen mijn beide jongens en kleindochter en mijn beste vrienden in.
Tot nu toe had ik het aardig “droog” gehouden en zit de doos tissues nog onaangeroerd in mijn tas. Maar dan komen mijn kinderen met hun cadeautje aan………….. Ze hebben prachtige foto’s laten maken samen met hun vriendinnen en mijn kleindochter Bobby. Zo mooi! Ik krijg ook een prachtig boekwerk met foto’s van Bobby, wat ben ik daar blij mee! Maar dan zijn de tranen niet meer in te houden en heb ik toch nog de doos met tissues nodig! Omdat het morgen Moederdag is krijg ik van Steven en Vincent ook nog twee enveloppen, die ik pas morgen mag open maken! Kortom, super cadeaus!
Het is erg gezellig en Bobby houdt zich heel goed voor haar jonge leeftijd (net 6 maanden). Bobby zit voor me en we spelen “kiekeboe”, ze haalt mijn handen weg van mijn gezicht en lacht me toe. Ik houd haar zoveel mogelijk vast nu het nog kan. Na het eten is het echt afscheid nemen en dat valt menigeen zwaar. Nog even een extra knuffel hier en daar en dan gaan we terug naar de boot.
Onze kinderen gaan nog even met ons mee naar de boot, wat we heel fijn vinden. Een extra momentje samen en dan nemen ook zij afscheid en lopen ze de steiger af. Even slikken……
Daarom zeg ik liever: het is niet vaarwel, maar tot ziens!

Lieve allemaal,
Dit afscheid was voor ons eigenlijk wel een “dingetje”, je neemt tenslotte niet elke dag afscheid voor langere tijd van de mensen die je zo dierbaar zijn. We willen jullie allemaal heel erg bedanken voor jullie aanwezigheid, maar vooral de warmte van vriendschap tijdens onze borrel en bedanken voor alle lieve cadeautjes.
Jullie hebben er voor gezorgd dat dit een onvergetelijk afscheid werd, waar we met warme gevoelens nog vaak aan terug zullen denken.

Liefs van Fred & Caroline

Geen vaarwel, maar tot ziens
It’s not goodbye, but see you
No adiós sino vemos pronto

Zaterdag 30 april 2016
Vandaag is het is zover, de eerste fase van onze reis staat voor de deur.

Omdat we door twee bruggen moeten en het 4 uur varen is tot aan de Maasmond voordat we op zee zitten, hebben we besloten om vandaag naar Schiedam te varen. Vanaf Schiedam kunnen we namelijk op elk gewenst moment vertrekken richting zee en zijn niet meer afhankelijk van brugopeningstijden. Eerder hadden we al contact gehad met de havenmeester aldoor, maar hij belt toch nog even rond 10:00 uur op om te vragen hoe laat hij ons kon verwachten! We nemen afscheid van Dennis en zijn vrouw bij het havenkantoor, leveren onze pasjes in en betalen de laatste elektriciteitskosten van de afgelopen 4 maanden. Kit voelt dat er iets staat te gebeuren en is net zo onrustig als wij zijn. Hij mag van ons niet meer aan dek zonder zijn zwemvest, maar zodra je deze pakt gaat hij er als een haas vandoor. Wanneer we de motor starten duikt Kit onder de salontafel, die zien we voorlopig niet terug! Meneer houdt niet van dit geluid en bovendien trilt alles wat hij ook niet kan waarderen, kwestie van wennen dus! Het is altijd weer een spannend moment, wegvaren uit een haven. Om 13:00 uur roepen we de brugwachter op voor de Binnenhavenbrug, gooien de trossen los en vertrekken met onze Pegasus uit de City Marina van Rotterdam. We worden na gezwaaid door Thea en Peter die ook al enige jaren op hun boot wonen. De Erasmusbrug gaat pas om 13:30 uur open, waardoor we genoodzaakt zijn om enkele rondjes te varen voordat we er door kunnen. We zijn weer helemaal in ons element, we varen weer! Er staan altijd mensen met belangstelling te kijken naar de bootjes op de rivier, maar wat we niet wisten was dat er deze keer ook bekenden tussen stonden. Mijn lieve vriend Johan en zijn vrouw Annelies stonden op de kade ons in gedachten uit te zwaaien. Hadden we dit maar geweten….
Na de Erasmusbrug is het slecht een uurtje varen tot de Jachthaven van Schiedam (JCS). We bellen de havenmeester dat we er bijna zijn en hij staat ons al toe te zwaaien waar we onze boot kunnen leggen. De boten liggen met de neus aan de steiger en de kont tussen twee palen waar lijnen aan vastzitten die je achterop je boot kunt vast maken. De lijnen zitten aan een ring vast die langs de paal met het getij mee omlaag en omhoog gaat. Pas wanneer we eenmaal rustig liggen en we even zitten, komt Kit onder de salontafel vandaan. Met grote ogen kijkt hij om zich heen, wat ziet “de buitenwereld” er ineens anders uit?! Nieuwsgierigheid en angst wisselen elkaar af. Het zal nog wel even duren voordat onze Kit helemaal gewend is aan ons Nomaden leven.

Het afstappen van de punt van de boot naar de steiger is nog wel een “dingetje”, Het valt niet mee, maar met behulp van een trapfender en Fred lukt het me wel. Zo….de eerste fase zit er op, we zijn verhuisd naar Schiedam. Vanavond gaan we uit eten bij het restaurant de Beren, op nog geen 10 minuten lopen. Dit is een echt familie restaurant en omdat het voorjaarsvakantie is, is het er “Beren-druk”. We doen ons tegoed aan een uitgebreide maaltijd met de nodige wijn. Zelfs een 2e fles wijn laten we aanrukken en nemen we aangebroken mee terug naar “huis”, want dat is onze Pegasus, ons nieuwe thuis! Moe, maar voldaan lopen we terug naar de boot, waarna we tevreden onze kooi inrollen. Helaas slapen we niet al te best door alle geluiden en het getrek en gepiep van de landvasten (lijnen waar de boot mee aan de steiger vast zit). Ook Kit kan blijkbaar zijn draai niet vinden en is al vroeg wakker en vraagt voortdurend aandacht. Hij doet dit onder andere door zijn bakje met droge korrels heen en weer te schuiven.

Zondag 1 mei 2016
We proberen nog een uurtje langer te slapen. Vandaag is prachtige zonnige dag en een prima dag voor klusjes e.d. Fred sluit de antennekabel aan van de SSB (deze hebben we laatst opnieuw aangelegd). De afgelopen dagen was Fred al begonnen met het schoonmaken van de boot (niet geheel overbodig) en gaat hier mee verder. Ik werp me op de twee van de velen lieren om deze te demonteren, schoon te maken, in te vetten/smeren en weer in elkaar te zetten. Af en toe vraag ik assistentie aan Fred omdat sommige onderdelen muurvast zitten en hij meer kracht heeft dan ik. Het is een aardige klus maar aan het einde van de dag hebben we er weer twee goed lopende lieren bij!
Kit komt af en toe even kijken en dreigt de boot af te springen. Dan maar weer zijn zwemvest aan! Omdat hij dit helemaal niets vindt, het beperkt tenslotte zijn vrijheid, blijft hij mokkend beneden zitten. De boot ziet er aan het einde van de dag weer een stuk schoner uit. We hangen onze zeilkleding nog even in het zonnetje te luchten, na een jaar in de kast, ruikt alles eigenlijk wel een beetje muf.

Maandag 2 mei 2016
De nacht was iets beter, we wennen langzaam aan de geluiden. Omdat het steeds vroeger lichter wordt, heeft Kit zijn interne klok alvast 3 uurtjes voor gezet! Hij wordt nu bijna standaard om 5:00 uur wakker! Zodra ik hem dan een paar brokjes heb gegeven, ploft hij even later boven op onze benen in bed. We willen voor 10:00 uur vertrekken, dus de wekker staat op 8:00 uur, zodat we genoeg tijd hebben om nog even te douchen. We leveren de sleutel in bij de uiterst vriendelijke havenmeester in, die ons een hele goede reis toewenst. Na het ontbijten, halen we de hoezen van de rolfok en het grootzeil, bevestigen de schoten en lifelines (veiligheid staat voorop), we smeren broodjes voor onderweg en dan is het de hoogste tijd om ook deze haven weer te verlaten. We starten de motor (Kit is meteen verdwenen) en redelijk soepel vaart Fred (ik vond het iets te eng, lees krap) de haven uit. Het is zonnig, maar op het water best frisjes, dus toch maar een zeilpak aan. Het is ongeveer 3 uurtjes varen om bij de Maasmond te komen en het zeegat uit te varen. We hebben de stroom tegen, maar met de fok erbij behalen we toch de snelheid van 7 knopen! We zijn blij, op onze boot en op weg naar een nieuwe fase in ons leven. Om 13:00 uur komen we aan het einde van de Nieuwe Waterweg en varen we naar het noorden toe richting Scheveningen. In het begin hebben we nogal last van de golven, het gebied tussen de rivier en de zee, maar na een halfuurtje op de motor gaan we alleen verder op de fok. We hebben een lekker windje in de rug. We zien Scheveningen al in de verte liggen. Het is niet zo ver, nog maar 2 uurtjes varen. Het is fijn om weer op het water te zijn en Fred en ik genieten volop van het lekkere zonnetje, de wind, het zeilen en elkaar! Ook Kit komt tevoorschijn nu de motor uit is en de boot rustig vaart.
Hij kijkt verbaasd om zich heen naar de golven met witte kopjes. Alles is nieuw voor hem. Met de zon op onze smoeltjes kleuren we langzaam rood, althans ik dan, want Fred wordt bijna meteen bruin. Vlakbij Scheveningen starten we de motor en varen de haven binnen. We leggen de Pegasus naast een grote (later blijkt, spiksplinternieuwe) boot aan de kade. We zijn moe van de hele dag buiten zijn en sloffen de hele lange steiger af richting het havenkantoor. In Scheveningen moet je hiervoor bijna een halve kilometer lopen voordat we bij het havenkantoor zijn. We moeten een fiks bedrag betalen om hier een week te kunnen liggen. Met de havenmeester hebben we eerder contact gehad over de ligplaats. We willen namelijk graag voor het restaurant liggen waar we zaterdag 7 mei onze afscheidsborrel zullen gaan houden voor familie, vrienden etc. Dit lukt niet meteen, maar misschien morgen wel, hij zal het nog laten weten. Gelukkig kunnen we met de havenmeester meevaren in de dinghy naar de overkant, dat scheelt ons weer een stukje lopen. Nu alleen nog enkele boodschappen doen voor ons avondeten. Met vermoeide oogjes hangen we een uurtje later op onze salonbank en genieten van een garnalencocktail met een glas wijn. Na het eten nog even tv kijken en dan rollen we al om 22:00 uur (wat voor ons wel heel erg vroeg is) ons bed in.

Dinsdag 3 mei 2016
Onze buren hadden gisteravond te kennen gegeven dat ze om 8:00 uur willen vertrekken. Geen probleem natuurlijk, maar stilletjes had ik gehoopt om een vandaag een beetje uit te kunnen slapen. Kit helpt ook niet echt mee door al om 5:00 uur rond te spoken. Na ons ontbijt geven we onze buren de ruimte en leggen dan de boot aan de kade vast. Na een uurtje blijken er een aantal boten voor ons te zijn vertrokken en schuiven we toch maar een stukje op langs de steiger, dan hebben we iets meer zon. Het is een prachtige dag, blauwe hemel en zon, maar nog wel een beetje fris. We zijn bezig om belangrijke documenten, die op onze pc’s staan, naar de server te kopiëren dus draaien de pc’s overuren. Ook heb ik met een hele goede vriendin afgesproken dat ze nog even, samen met haar man, naar Scheveningen zou komen om afscheid te nemen omdat zij er zaterdag helaas niet bij kunnen zijn. Anneke was vroeger (van 1992 tot 2005) een collega van mij en sindsdien zijn we goede vriendinnen geworden en gebleven. Ad, haar man, had onze boot nog nooit gezien en dit was meteen een mooie gelegenheid. We zijn samen lekker gaan lunchen en konden buiten in het zonnetje zitten. Het is fijn om nog even gezellig samen te zijn, want het ziet er naar uit dat we elkaar zeker een poosje niet zullen zien. Bij het afscheid nemen moest ik toch wel wat tranen wegslikken en dit bevestigd alleen maar weer hoe belangrijk sommige mensen in je leven kunnen zijn. Bedankt Anneke voor alle dagen dat je er voor mij was, voor alle uurtjes samen lekker kletsen of pogingen doen om te sporten! We zullen elkaar zeker niet uit het oog verliezen en whatsappen, mailen, bellen en skypen! Terug op de boot belt Fred de havenmeester, we kunnen toch verkassen naar een plek voor het restaurant! Omdat we dan toch bezig zijn, varen maar even langs de dieselpomp en vullen de tank af met 100 liter diesel a € 115,00 kunnen we voorlopig weer even vooruit. Fred vaart de boot naar de nieuwe plek en parkeert haar keurig in! We moeten nog boodschappen doen voor vanavond en Fred loopt even heen en weer naar de supermarkt. Ondertussen hang ik de gloednieuwe Pegasus vlag in de mast, zo zijn we herkenbaar. Daarna stort ik me weer op mijn pc en schrijf tussendoor het verhaal voor onze website. Kit laat zowaar zijn neus even zien terwijl we buiten zitten. Fred kookt vandaag en we eten pitabroodjes met shoarma en sla. Kit schrikt van alle geluiden en vliegt af en toe naar binnen toe. Eenmaal binnen, nestelt hij zich voor het raam in de “vensterbank” en kijkt zijn ogen uit. Na het eten kijken we nog even een beetje tv en gaan niet te laat naar bed. Morgen wordt het nog warmer en dan ga ik de twee grote lieren onderhanden nemen.

Woensdag 4 mei 2016

Vandaag neem ik één van de grote lieren onderhanden. Het uit elkaar halen, schoon maken van jaren lang aangekoekt vet en vuil verwijderen, kost veel meer tijd dan ik had gedacht. Ondertussen maak ik elke keer een foto, want je weet maar nooit hoe zo’n ding in elkaar zit en of je alles weer goed in elkaar krijgt!
Onze achterbuurman, een jonge knul op een sportieve boot, is ook driftig aan het klussen. Hij gaat binnenkort, samen met zijn vriendin, voor 10 maanden rondzeilen. Over en weer lenen we gereedschap e.d. aan elkaar uit. Van hem krijg ik speciaal schoonmaakmiddel en een spuitbus op vet snel weg te kunnen halen. Super spul! Nu de lier opnieuw invetten en oliën en weer in elkaar zetten. Steef (mijn oudste zoon) heeft gebeld, ze willen graag morgen nog even langskomen voordat we de afscheidsborrel hebben zaterdag.

Donderdag 5 mei 2016
In de ochtend doen we paar boodschapjes en maken de kuip van de boot nog een beetje schoon. Fred ontvet een deel van de rechterzijkant bij de neus van de boot, zodat we samen het nieuwe logo op de boot kunnen plakken. We doen vandaag alleen de rechterkant omdat we daar nu redelijk goed bij kunnen. De andere kant zal even op zich moeten laten wachten en voor de eventuele “kijkers” is dat niet te zien. De andere kant komt nog wel een keer. Na een beetje passen en meten zit de stikker perfect op zijn plaats! Zo wordt onze Pegasus steeds herkenbaarder! Op de achterkant van de boot verwijderen we de oude Pegasus stikkers en vervangen deze voor een nieuw. We plakken ook een stikker met onze thuishaven, Rotterdam, een plaatsnaam die goed herkenbaar is in het buitenland! In de middag komen Steef, Mylène en mijn kleindochter Bobby. Wat ben ik blij dat ik ze nog even extra kan zien. Bobby is nu net een ½ jaar oud en zit al aardig rechtop, kijkt heel nieuwsgierig rond met haar prachtige blauwe ogen. Mylène wil wel even proberen de mast in te klimmen voor het uitzicht. Dat is geen probleem en even later hijst Fred haar in het “bootmansstoeltje” tot de 1e zaling. Verder gaat ze niet, want ze heeft toch wel een beetje hoogtevrees. Mijn complimenten Mylène, je hebt het toch maar gedaan! Gezellig om nog even extra te kunnen knuffelen met mijn kleindochter. Ze lacht heel lief en is een vrolijk kind.

Vrijdag 6 mei 2016
Vandaag gaan we even langs het huis van Ingrid (zus van Fred) op te kijken of er nog post voor ons is. Het is ongeveer 15 minuten lopen vanaf de jachthaven, een mooie wandeling om onze nieuwe wandelschoenen weer verder in te lopen. Onderweg doen we ook nog enkele boodschapjes. Bij terugkomst ruimen we verder de boot op en zetten zoveel mogelijk alles vast voor ons vertrek. We printen nog even de lijst uit met de voorraden die we aan boord hebben. Hier staat namelijk ook precies vermeld waar we het hebben opgeborgen, wat best wel handig is als je een dagje ouder wordt! In de middag hangen we een vlaggetjeslijn, rood/wit/blauw, van voren naar achteren in de mast op. Nu kan niemand onze boot meer missen!

Natuurlijk moeten we op dit gebied ook goed voorbereid zijn, althans voor zover je dat überhaupt kunt tenminste. Onze tandarts is ook een zeiler en denkt met ons mee over onze reis. In 2015 is onze tandarts al begonnen met het aanpakken van de nodige probleem gebieden op tand gebied. Zo heb ik een wortelkanaal en een zenuwbehandeling gehad en zijn er nieuwe vullingen geplaatst. Fred heeft een zenuwbehandeling gehad en een nieuwe kroon. Tijdens een controle afspraak valt er een stukje van zijn voortand en dat wordt direct door de tandarts aangepakt. Ik zelf heb al geruime tijd last van een kies. De vulling wordt uitgeboord en opnieuw gevuld, nu maar afwachten of het probleem hiermee opgelost is. We spreken af in de 2e helft van maart, om alles nogmaals te controleren. Helaas blijkt dan dat ik nogmaals terug zal moeten komen om de “probleem- kies” uit te laten boren en opnieuw te laten vullen. Verder is er ook nog een kies, met een hele oude vulling, waar een scheurtje in zit. Om problemen te voorkomen tijdens onze reis, zal de tandarts ook deze nog even aanpakken. En als het dan goed is……………..zijn we er helemaal klaar voor!

Onze tandarts helpt ons met het samenstellen van een noodpakketje, dan kunnen we tenminste iets doen wanneer we midden op zee zitten! Ook is hij altijd bereid om ons te helpen via telefonisch of e-mail contact in geval van nood. Zoals hij zelf zegt: “Je stuurt me gewoon even een fotootje van het probleem via je mobiel, dan kan ik jullie advies geven!” We krijgen een aantal ampullen met verdoving en spuiten mee en wat tekst en uitleg.
We bedanken Raf dan ook voor het meedenken en de benodigde hulpmiddelen!

Onze gewone fietsen hebben we meegenomen vanuit Alphen aan den Rijn naar Rotterdam en staan keurig in de fietsenstalling van de jachthaven. Zolang we nog in Nederland zijn proberen we zoveel mogelijk op de fiets doen, dit om onze conditie te verbeteren en dat zal geen probleem zijn want de jachthaven City Marina ligt gelukkig heel erg centraal. Zo ben je binnen 30 minuten op het Zuidplein, waar het grootste overdekte winkelcentrum van Nederland is. Naar het centrum is het zelfs nog veel korter, slecht 10 minuten, maar wel zwaarder. Vanuit de haven kunnen we via de Koninginnebrug en de Willemsbrug naar de overkant van het water waar het centrum ligt of via de Erasmusbrug, wat qua tijd niet veel uitmaakt, maar wel wat energieverbruik betreft, want de ene brug is veel steiler dan de andere. Je ziet vaak mensen afstappen omdat ze het net niet halen en dat is niet verwonderlijk, zeker als er ook nog eens veel wind staat. Maar tot nu toe hebben wij het fietsend gered! Ook op fietsafstand, vlakbij het Feyenoord stadion en de grote Moskee, bevinden zich diverse grote bouwmarkten e.d. altijd handig wanneer we weer iets nodig hebben voor onze klusjes aan boord.

Onze auto’s parkeren we meestal niet bij de haven, omdat het daar alleen betaald parkeren is, met uitzondering van de zon- en feestdagen. Enkele straten verderop is het gratis en dat is maximaal 10 minuten lopen. We doen onze boodschappen bij de JUMBO-supermarkt, dat is ongeveer 5 minuten lopen of bij de Lidl en dat doen we dan per fiets en kost hooguit 10 minuten fietsen. Daarnaast heb ik mij per 1 december ingeschreven bij de sportclub die zich op 5 minuten van de jachthaven bevindt en probeer hier een aantal keren per week te gaan trainen.

Fietsen is niet alleen goed voor ons beider conditie, maar het is ook een goede manier om Rotterdam te verkennen. Zo zijn we laatst naar de hypermoderne Markthal in de vorm van een vliegtuighangar gefietst. Het architectonische hoogstandje is extra speciaal doordat de binnenkant van de Markthal kromme wanden heeft en het plafond bekleed is met grote kleurrijke panelen. Dit enorme kunstwerk van Arno Coenen waarop heel veel fruit is afgebeeld heeft een oppervlakte 11.000 vierkante meter. De voor- en achterzijde van de Markthal in Rotterdam zijn afgesloten met een grote glazen wand die het ruimtelijke effect versterkt en het weer buitenhoudt. De Markthal Rotterdam is multifunctioneel, horeca en food-gerelateerde winkels en horeca, zoals een wijnwinkel, bakker, slager en een traiteur. Er is veel aandacht voor ambachtelijke en biologische producten. Persoonlijk vind ik de buitenkant er monsterlijk uitzien, hoewel het geheel goed past in de moderne architectuur van Rotterdam, maar de binnenkant is wel bijzonder met alle winkeltjes en hun kleurrijke producten. Wanneer je iets bijzonders wilt hebben, kun je hier zeker terecht, maar wat de prijzen betreft, kun je beter naar de gewone plaatselijke markt gaan. Het toeval wilde dat deze gewone markt er ook vandaag was met een zeer grote diversiteit aan artikelen, maar ook aan mensen. We hebben even over deze markt gewandeld en zijn daarna weer terug naar de boot gefietst.

De laatste vaccinatie
Halverwege december 2015 hebben de laatste  afspraak bij de Travel Clinic en ondanks dat het de laatste dagen veel geregend heeft gaan we toch op de fiets.
Vandaag krijgen we de laatste tegen Rabiës en zijn hierbij voldoende ingeënt voor onze reis.
Tijdens de eerdere gesprekken kregen we uitleg  over de soorten pillen die er zijn tegen Malaria, de keuze is tussen Lariam en Malarone. Uit verschillende bronnen hadden we vernomen dat de bijwerkingen van  Lariam veel meer zijn (en vervelender) dan bij Malarone.  Malarone is een combinatie van de middelen(Atovaquon 250 milligram en 100 mg Proguanil) en neem je pas één dag voor je in het malariagebied aankomt in) daarna elke dag 1 dosis en hier ga je mee door tot 7 dagen nadat je weer uit het gebied bent vertrokken. Bij Lariam is dit al veel eerder, dus gaan we voor de Malarone.
De arts kan een recept voor ons uitschrijven waarna we de pillen bij de apotheek kunnen ophalen of ze kan ons aanmelden bij een online-apotheek Travelfarma. Dit laatste lijkt ons wel zo praktisch, dan wordt het binnen een dag thuis gestuurd. We hebben dan zelf in de hand wanneer we het laten bezorgen, waardoor de houdbaarheid datum weer iets langer is.

Cursus hechten en knopen
Op de fiets vertrekken we naar de cursus “hechten en knopen” die georganiseerd werd door Edustitch in het opleidingscentrum van het Erasmus ziekenhuis.
Deze cursus is eigenlijk bestemd voor personen die medisch onderlegt zijn en dat zijn wij dus niet. Van te voren hebben we aangegeven dat wij een wereldreis gaan maken met onze zeilboot en ons zo goed mogelijk willen voorbereiden op onvoorziene situaties. Wanneer we tenslotte 3 of 4 weken op zee zeilen, zijn we in geval van nood allereerst op ons zelf aangewezen. Voorafgaande aan de cursus hadden we alle filmpjes van de firma een aantal keren bekeken en waren zo goed voorbereid. De groep bestaat slechts uit 5 personen, waardoor we voldoende aandacht krijgen om al onze vragen te stellen. Voor de arts was het ook wel bijzonder dat wij als zeilers  deze cursus volgen. Na een theoretisch gedeelte hebben een aantal keren verschillende hecht technieken kunnen oefenen op een hecht pad. Met dank aan de arts, die we de nodige vragen konden stellen en danken hem voor alle tips die we kregen over de materialen die we het beste kunnen aanschaffen.  We schaffen ook nog een oefen set aan om te kunnen oefenen aan boord, wanneer we onderweg zijn en ergens voor anker liggen. Want oefenen op de vaste wal is één ding, maar op een wiebelende boot zal toch echt een heel ander verhaal zijn!
Deze cursus is een goede aanvulling om goed voorbereid op weg te gaan!

Zie ook de facebook pagina van Edustitch.