St. Lucia: Soufrière, deel 2

14 mei 2025
Het stadje Soufrière ligt in het zuid-westen van St. Lucia tussen twee beroemde piramidevormige vulkanische bergen: de Pitons. Gros Piton is 771 meter hoog en Petit Piton met 743 meter iets kleiner. De Pitons, de zee en het regenwoud vormen als achtergrond een perfect plaatje voor een bezoek aan deze ontspannen en relatief onontwikkelde plaats in het zuiden van St. Lucia. Gezien het feit dat de naam het Franse woord voor “zwavel” is, zal het niemand verbazen dat er zoveel hete bronnen en minerale baden te vinden zijn. Toen het kleine stadje in 1746 gesticht werd door de Fransen bloeide de stad vanwege de suikerrietplantages, maar tegenwoordig leven de inwoners van Soufrière voornamelijk van het toerisme.

Door de jaren heen is Soufrière vaak getroffen door aardbevingen, orkanen en tropische stormen. De stad is dus meerdere keren herbouwd, maar toch heeft het stadje zijn oorspronkelijkheid behouden. Franse houten huisjes met balkons en moderne cementen bouwwerken staan dicht tegen elkaar aan gedrukt langs de smalle wegen. De straten zijn voorzien van stoepen en grote water goten die het regenwater vanuit de bergen naar zee leiden.  Op het centrale plein zijn tijdens de Franse revolutie verschillende vooraanstaande Franse mannen onthoofd met de guillotine. Aan de oostkant van het plein staat de `Lady of Assumption kerk`, gebouwd in 1953. Een paar leuke feitjes; het nationale bier, Piton bier, is naar de bergen vernoemd. Ook de vlag van St. Lucia, die bestaat uit een zwart goud gelaagde driehoek, is geïnspireerd op de Pitons.

Wederom een wisselvallige dag qua weer. Het ene moment schijnt de zon en dan barst er weer een regenbui weer los. Zodra het wat droger is verzamelen we al ons afval en varen met de dinghy naar het dinghy dock. Het is een nogal hoge steiger, maar gelukkig is er een soort van trap aanwezig dat het ons wat makkelijker maakt om naar boven te klimmen. Dit dinghy dock wordt overdag bewaakt en de dame van de bewaking (keurig in uniform) komt ons al tegemoet. Zij legt uit waar we ons afval kwijt kunnen. Daarna wandelen we richting tankstation om een jerrycan met benzine te vullen, die Fred maar meteen naar de dinghy terug brengt. Vervolgens dwalen we een beetje door de straatjes van het dorpje. Bij een supermarkt vragen we of ze Coca Cola Zero hebben in grote 2 liter flessen, maar ook hier hebben ze alleen de mini flesjes. Het verbaast ons dat ze dit op het hele eiland niet hebben. Vervolgens gaan we even wat drinken bij een lokaal tentje. Een mini kitten komt nieuwsgierig kijken wie we zijn. Zo schattig! De verleiding is groot, maar ik neem hem niet mee, één kat aan boord is genoeg.

Tatoeages
Al geruime tijd denk ik na over het laten plaatsen van mijn 2^e tatoeage. Het heeft even geduurd, maar nu weet ik wat ik wil en ook Fred gaat hierin mee. Via internet ontdekte ik dat er hier in het stadje een tatoeëerder zit, die zeer goede reviews heeft. Na overleg besluiten we op de bonnefooi ernaartoe te lopen om te kijken wat de mogelijkheden zijn. Het is even zoeken, want nergens staat er een bordje, maar na even te vragen aan een lokale dame worden we naar het goede huis verwezen. Er verschijnt een vriendelijke jonge man die ons mee neemt naar de achterkant van het huis, hier heeft hij een klein, maar schoon vertrek waar hij tatoeages zet. We leggen uit wat we zouden willen en vragen wanneer hij tijd zou hebben. Het is zijn vrije dag en voor de komende weken zit hij vol. Nadat we uitgelegd hebben dat we zeilers zijn en niet heel lang hier blijven vraagt hij of wij vandaag tijd hebben. Natuurlijk hebben we tijd! Hij vraagt ons om vanmiddag om 13:45 uur terug te komen. We wandelen terug naar de dinghy, kopen ondertussen op de lokale markt enkele bananen en terug op de boot lunchen we.  Iets voor de afgesproken tijd varen we terug naar het stadje en natuurlijk begint het dan meteen weer te regenen. Een korte regenbui die over is wanneer we bij het dinghy dock arriveren.

Waarom een tatoeage?
Onze persoonlijke mening is dat een tatoeage een specifieke betekenis moet hebben. We zouden nooit zomaar een willekeurige tatoeage nemen. In de zeilers wereld worden diverse tatoeages gezet met een specifieke betekenis. Natuurlijk heb je de traditionele, zoals het anker of een kompasroos, maar dat willen we niet, we willen beide graag een zwaluw. Hieronder vertel ik iets meer over de reden en de betekenis van de zwaluw.
De historische wortels van de zwaluw in de zeemanscultuur
Historisch gezien hebben zeelieden en zwaluwen een diepe band met elkaar. In de tijd van grote schepen en lange zeereizen was het zien van een zwaluw een baken van hoop dat aangaf dat land nabij was. Deze vogels, die zelden ver op zee te vinden waren, werden gezien als geluksbodes die het einde van een gevaarlijke reis aankondigden.

Zwaluwen als symbolen van ervaring en maritieme prestaties
In de zeemanscultuur is de zwaluw niet alleen een vogel, maar ook een teken van eer. Traditioneel verdiende een zeiler het recht op een zwaluwtatoeage nadat hij 5.000 zeemijlen op zee had afgelegd, als symbool voor zijn ervaring en veerkracht. Een tweede tatoeage na 10.000 zeemijlen markeerde nog meer vaardigheid en avontuur. Voor de goede orde: de omtrek van de aarde is 21.639 zeemijl, wat gelijk staat aan 4,16 zwaluwen.

Mythen en legenden over zeevaart
Een van die geloven is dat als een zeeman op zee sterft, zwaluwen zijn ziel naar de hemel dragen. Deze legende verleende de vogel een heilige status onder zeelieden, als symbool van bescherming en respect voor hen die verloren gingen in de oceaan.In de huidige tijd blijft de zwaluwtatoeage een populair embleem onder zeilers, marinepersoneel en maritieme liefhebbers. Het dient als een eerbetoon aan de eeuwenoude traditie en symboliseert respect voor de uitgestrektheid van de oceaan en een herinnering aan de reis en ervaringen van de zeeman.In de context van zeeman tatoeages is de zwaluw meer dan alleen een symbool. Het omvat de essentie van het leven van een zeeman – vrijheid, avontuur, vaardigheid en een blijvende band met thuis. Als we nadenken over de betekenis van de zwaluw, worden we herinnerd aan de diepe, historische band tussen de mensheid en de zee.

De tatoeages
Dit is dan ook de reden waarom we gekozen hebben voor de zwaluw. Omdat we tot nu toe 18.445 zeemijlen hebben afgelegd, willen we graag drie zwaluwen getatoeëerd hebben.  Aangekomen bij de tatoeëerder, zijn naam is `Ridge` en de naam van zijn bedrijf is `Artistry Pleasures` (zie Instagram: ridgetattoos) nemen we plaats en leggen uit wat de bedoeling is. We willen beide dezelfde tatoeage, ik op mijn rechter bovenarm en Fred op zijn linker bovenarm. Het is even puzzelen welke en hoe deze gepositioneerd moeten worden op onze arm. Ridge is zeer geduldig en samen komen we tot een goed ontwerp. Ik (Caroline) ben het eerste aan de beurt. Hij print het plaatje uit en maakt een afdruk op mijn arm. Ridge is niet tevreden over de eerste afdruk en doet het nogmaals. Nadat we er samen over eens zijn hoe het moet worden, neem ik plaats op de tatoeagetafel. Ridge heeft een grote ventilator neergezet, want het is erg warm. Tijdens de gehele sessie luisteren naar een remix van allerlei oude nummers en vertellen o.a. over het zeilen. Hij laat foto’s zien van de tatoeages die hij gezet heeft en verteld dat het oudste stel wel 67 jaar was. Waarop ik meteen de ‘gemene’ vraag stelde hoe oud hij dacht dat wij waren! Zijn antwoord: 51 jaar! Zo lief, hij zit er wat Fred betreft 17 jaar naast. Zo zie je maar weer……………… het zeilers leven houdt je jong toch!Het is 14:30 uur wanneer hij begint. Fred maakt tussendoor foto’s en video’s, ook met de mobiel van Ridge, die ons later alles zal toesturen.

Pijnlijk is het niet, maar het duurt best wel lang. Hij is erg professioneel en perfectionistisch en daar zijn we alleen maar blij mee. Af en toe moet ik even mijn benen strekken, want ik krijg een houten kont van langdurig zitten. Ridge tatoeëert het eerste gedeelte met 1 naald en dan om het te accentueren en in te vullen vervangt hij deze door 7 kleine naaldjes. Dat is iets pijnlijker, maar al met al valt het reuze mee.

Rond 17:00 uur ben ik klaar en omdat Fred ook nog gedaan moet worden zal het een latertje worden en dus stelt Ridge voor om wat eten te laten bezorgen. Dat vinden we een uitstekend idee. Ridge weet een goed restaurant die o.a. wraps kan bezorgen. Totdat het eten wordt bezorgd gaat hij door met Fred. Dan eten we wat en gaat hij verder.
De tatoeage van Fred wordt op zijn linker bovenarm gezet in spiegelbeeld van de mijne. Omdat dit dezelfde is gaat het nu wat vlugger allemaal. Helaas voor Fred gebruikt Ridge voor het invullen 15 naaldjes i.p.v. 7. Maar volgens Fred viel het wel mee. Rond 20:00 uur is ook Fred klaar.
Bedankt Ridge, we zijn erg blij met de mooie tatoeages!

Nadat we nog enkel foto’s en video’s hebben gemaakt, betaald hebben, krijgen we nog advies van Ridge over de nazorg van onze tatoeages. Ridge dekt ze af met een speciale transparant huid pleister, deze moet 24 uur blijven zitten. De volgende dag moeten we met lauw water voorzichtig deppen totdat het niet meer afgeeft. Pas zaterdag (over 3 dagen) moeten we het behandelen met de van hem gekregen zalf. Over een paar dagen zal het er al beter uitzien, maar het zal nog een paar weken duren voordat alles genezen. Voor nu zijn we uitermate tevreden met het resultaat! We nemen afscheid van hem en geven aan zeker nog een keer terug te komen. Gelukkig is het gestopt met regenen wanneer we terug wandelen naar de dinghy. Moe, maar voldaan komen we aan bij de boot. De rest van de avond hangen we lekker onderuitgezakt op de bank.