Categorie: Pegasus 2012

10-11-2012:
Naar de boot geweest dit weekend en allerlei klusjes gedaan ter voorbereiding op de winter maanden. De zeilen er af gehaald, opgevouwen en in de boot gelegd. De dieseltank hebben we afgevuld voor de winter zodat er geen water in de tank kan komen. De voorraad blikken en potten uitgezocht op houdbaarheid en wat snel op moet in tassen gestopt om mee naar huis te nemen. Kruiden potjes e.d. gaan ook mee, dan kunnen we in het voorjaar met een verse voorraad beginnen. Tijdens deze vochtige maanden halen we ook onze boeken van boord.
De spinnakerboom hebben we deze zomer niet goed kunnen gebruiken omdat hij niet meer uitschuifbaar was. Dit moet zeker nagekeken worden en daarom nemen we deze ook mee.
Alle landvasten gecontroleerd en aan de voorkant voorzien van een rubberen schokdempers.
Nog steeds last van lekkage in de salon en onze slaapkooi. Maar we weten nu waar het vandaan komt en gaan een oplossing zoeken op dit euvel op te lossen.
Ook halen we het doek van de bimini top er af. Deze is versleten en hard toe aan vervanging. Zoals al eerder heb beschreven, zal dit mijn eerste naaiproject worden!  Gelukkig waren we met de bus en konden alles makkelijk meenemen naar huis.

17-11-2012:
De oude bimini-top hebben we in de woonkamer uitgelegd. Om de bimini goed na te kunnen maken moeten de maten nauwkeurig opgemeten worden. Ook maken we een aantal foto’s van de moeilijke stukken. Fred knipt een vierkant stukje van 10 x 10 cm uit de stof en weegt dit om uit te kunnen rekenen wat het soortelijk gewicht is van de stof. Dit bleek 700 g/m2 te zijn.
We zijn op zoek geweest naar een zeilmakerij waar we het doek en toebehoren los kunnen kopen. Op weg naar vrienden, waar die zaterdagavond gingen eten, reden we langs de zeilmakerij Stroobach te Haarlem. We kregen advies en samen hebben we uitgerekend hoeveel stof we ongeveer nodig zouden hebben. De stof van de “oude” bimini was volgens de meneer van Stroobach, veel te zwaar en helemaal niet nodig. De stof met een gewicht van 320 g/m2, zal zeker moeten voldoen. Er waren diverse kleuren beschikbaar in dit gewicht. Er waren diverse kleuren leverbaar en om een goede keuze te kunnen maken, kregen we een paar staaltjes mee. We kregen goed advies over het maken van de bimini en de te gebruiken toebehoren, zoals de ritsen. We kochten alvast 2 klossen speciaal garen, dan kon ik alvast beginnen met een proef stukje te naaien. We wisselden onze gegevens uit. Thuis meten we alles nog eens goed na en bepalen hoeveel stof en ritsen we allemaal nodig hebben. Uitgerekend hoeveel stof we nodig hebben om de bimini te kunnen maken. Gezien de staat van de “oude’ bimini, wil ik een aantal stukken extra verstevigen, om de kans op slijtage iets te verminderen. Op 17 november belde Fred de zeilmakerij op en gaf de bestelling door. Per email zouden we nog horen wanneer de stof en toebehoren binnen zou zijn en we het konden ophalen.

Uit eindelijk kwam de bestelling neer op het onderstaande:
7 meter, Sunbrella Plus, kleur Cadet Grey, 320 g/m2, 152 cm
½ meter, Pvc  670 platinagrijs, 270 cm
10 meter Boordband Sunbrella Silver 5035
2 meter, Dubbelzijdig vliestape wit 9 mm
6 stuks, Laddergesp 15 mm, zwart
2 meter, Polypropyleen band 15 mm, zwart
2 stuks, Ritsen van YKK, Bloktand DB, 100 cm, wit
6 stuks, Ritsen van YKK, Bloktand DB, 150 cm, wit

Met alle bestelde goederen, de reeds gekochte rollen garen, onze nieuwe naaimachine en met heel veel geduld van mijn kant, zullen we in het voorjaar kunnen genieten van een mooie nieuwe bimini op de Pegasus. Op 29 november zijn we naar Haarlem geweest om de Sunbrella Plus stof met toebehoren op te halen! We kunnen aan de slag om een nieuwe Bimini-top te maken! Wat is internet toch een fantastisch fenomeen! Op You Tube heb ik filmpjes gevonden met allerlei zeer bruikbare tip. Hoe je het beste een zoom kunt maken of stukken stof aan elkaar zetten. Ik heb nooit geweten dat er zoveel manieren zijn om een rits ergens in te zetten! Voor onze nieuwe bimini gebruiken we de oude als basis model. Verder zal ik extra stukken versterken met pvc om slijtage tegen te gaan.

De afgelopen weken ben ik bezig geweest om het logo van onze boot Pegasus te verbeteren. Met behulp van het foto bewerkingsprogramma Paint Shop Pro, heb ik het logo aangepast. Nu is de kwaliteit zodanig dat we het kunnen gebruiken voor onze visitekaartjes en als de vlag die op de boot komt. Ook heb ik de letters alvast vergroot op een maat die geschikt is voor o.a. de huik, één van de projecten in de toekomst.
Eerst ervaring op doen met het maken van de bimini, dan volgt de rest vanzelf! Wie weet maak ik ook nog weleens onze eigen buiten kussens.
02-12-2012:
Dit weekend zijn we bij goede vrienden geweest in Zeeland om even lekker bij te komen. We hebben afgesproken dat we ‘s avonds rond de koffie zouden arriveren in Terneuzen. Vrijdagmiddag na de lunch zijn we vertrokken richting Zeeland. We besloten om rustig aan te doen en namen een alternatieve mooie route. Het weer werkte mee, een beetje zon en droog. Eerst naar Rotterdam, Spijkenisse dan naar Hellevoetsluis. Van Goeree-Overflakkee naar Schouwen-Duiveland reden we langs Port-Zélande, daar hebben we bij de Brasserie Petit Paris koffie gedronken met appeltaart. Samen één stuk in het kader van “is beter voor onze lijn”. Het plan was om daar in de buurt even lekker aan het strand uit te waaien, echter het weer had andere plannen en was inmiddels omgeslagen. Donkere luchten, beetje regen en een zeer matig zonnetje. We besloten om door te rijden. Op Schouwen-Duiveland aangekomen reden we langs de kust via het prachtige dorpje Renesse en Burg-Haamstede op zoek een plekje om alsnog even naar het strand te gaan. Helaas het hield op met zachtjes regenen en daarom reden we verder. Fred reed en ik gaf aanwijzingen welke kant hij op moest. Zo kwamen we in Serooskerke uit. Daar bij de Schelphoek, vonden we een mooi plekje om even over het water uit te kijken. Want ja, het water trekt ons altijd ook al zitten we niet op de boot! Jammer van de regen, maar dat weerhield ons niet om even te genieten van de rust en ruimte. Daarna weer op weg, via Neeltje Jans (Delta park) naar Breezand, Middelburg naar Vlissingen. Fred had via internet een leuk restaurantje gevonden, Dijkpaviljoen ‘t Puntje aan de Piet Heinkade. Een prachtige plek om lekker te eten. De eigenaresse was uitermate vriendelijk en omdat het nog zo rustig was werden we op onze wenken bediend. We zaten aan een tafeltje op de eerste verdieping met uitzicht op de veerboten van Vlissingen naar Breskens. Fred genoot van zijn gebakken mosseltjes en ik van mijn zachte sliptongetjes. Toch ook maar een toetje, samen een ijsje met chocolade en slagroom! Niet alleen lekker, maar ook wel gezellig samen lepelen uit een groot glas………… Daarna richting Terneuzen gereden, waar we keurig rond koffie tijd arriveerden bij onze vrienden. Daar genoten we van het samenzijn en bijpraten. Even niets doen was wel waar we aan toe waren. Onze vrienden hebben een sauna en daar hebben we lekker gebruik van gemaakt. Beetje uitslapen en zondag na de middag weer huiswaarts. Het was fijn om onze vrienden weer even gezien te hebben. Het weer was inmiddels steeds slechter geworden, regen en lichte natte sneeuw. Voorzichtig naar huis gereden en rond vier uur waren we weer thuis en tevreden door het leuke weekend! Even heen en weer naar de boot.

Omdat het nu toch echt wel winter aan het worden is, zijn we vandaag even naar de boot gereden. Er moesten nog een aantal dingen gebeuren en het is altijd goed om alles nog even te controleren. Zo hebben we de hoes over het roer gedaan. De watertanks helemaal leeg laten lopen. Wat water onder de vloer weg gepompt. Aantal vloerdelen meegenomen om na te maken. Zeilkleding, laarzen, zwemvesten, dekbed en kussens, dozen met aangebroken voedsel hebben we meegenomen naar huis. We zullen nog wel vaker in de winter maanden komen kijken. Ook om de volgende vloerdelen op te halen. Zo kunnen we toch een aantal klussen doen, al is het op afstand!De winter is gearriveerd in Nederland.

16 januari 2013:
We zijn even naar de boot gereden om te controleren of alles goed was. Aangekomen in de haven zagen we onze boot liggen in een dun laagje ijs en helemaal bedekt met een mooi witte deken van sneeuw.Gelukkig deed de verwarming het goed en waren er geen bijzonderheden.

Naaimachine zoeken.
De afgelopen maanden heb ik allerlei informatie opgezocht over naaimachines die het beste geschikt zouden zijn voor ons doel. Wanneer er reparaties aan het zeil nodig zijn, de huik, kussenhoezen of andere zaken, dan is het toch best wel handig om dit met een machine te kunnen doen. Eigenlijk moet deze machine dus geschikt zijn voor allerlei doeleinden, wat de keuze er niet makkelijker op maakt. Natuurlijk is een professionele naaimachine het meest geschikt om zeilen te repareren, maar deze gaat ons budget toch echt iets te boven, want dan praat je toch al gauw over bedragen van meer dan € 1500,00. We moeten keuzes maken omdat we nog veel meer moeten en willen aanschaffen om onze boot klaar te maken voor de grote reis. Nadat ik op verschillende websites van vertrekkers had gelezen dat je ook best uit de voeten kon met een goede gewone naaimachine, was de keuze hiervoor gauw gemaakt. Nu alleen nog een goede en betaalbare zien te vinden

We vonden op internet een grotere naaimachinezaak in Rotterdam en reden er zaterdag naar toe. Goed voorbereid had ik een aantal moeilijke proeflapjes meegenomen. Ik was wel benieuwd of een “gewone” naaimachine door 4 tot 8 lagen stof heen zou kunnen. Gladde stof die vergelijkbaar is met zeil, een ruwe dikke band en dun elastische regenpakkenstof. De dame die ons in de winkel hielp liep meteen naar een van de duurdere machines toe, een Pfaff. De goedkopere machine werden door haar meteen afgeraden voor ons doel. Deze machine had veel meer functies dan wat wij eigenlijk nodig hadden. We waren op zoek naar een goede betrouwbare, degelijk machine die niet teveel fratsen heeft. De machine die ons getoond werd, had toch ook wel veel moeite om door de stoflagen heen te komen. Dit bracht ons aan het twijfelen om deze toch wel dure machine aan te schaffen. Eerst even rustig nadenken en verder kijken.

Via internet vonden we een andere grote naaimachine zaak, firma Wouters, die al 150 jaar bestaat en in Amsterdam – Zuid gevestigd is. Zaterdag 3 november zijn we naar Amsterdam gereden en namen maar meteen de oude naaimachine van mijn moeder mee om te kijken om we hiervoor nog iets terug konden krijgen. In deze winkel werden we door een zeer kordate Amsterdamse dame geholpen. We hebben haar uitgelegd dat we met onze boot op reis zullen gaan en dat we op zoek zijn naar een multifunctionele naaimachine. Zij begreep direct dat we niet zaten te wachten op een computer gestuurde naaimachine die mooie borduursteken kan maken. Ze nam de tijd voor alle vragen die we hadden en probeerde alle door ons me gebrachte proef lapjes uit.  De machine die zij had uitgezocht was een Bernina naaimachine uit Zwitserland.Een degelijke machine die krachtig genoeg is om dat te doen wat we voor ogen hebben. Moeiteloos ging het eerste lapje er dubbelgevouwen onder door.  Vervolgens nog een keer dubbel tot 8 lagen dik. Deze machine had hier totaal geen moeite mee. Zelf heb ik ook een en ander uit kunnen uitproberen  en kwam tot de conclusie dat deze machine uitermate geschikt zou zijn voor ons. Het is geen goedkope machine maar zeker niet zo duur als een professionele machine. Na wat heen en weer overleggen, hebben we het proefmodel gekocht,  wat toch weer € 100,00 scheelde. Voor de oude machine kregen we ook nog iets terug. We hebben maar meteen wat extra stevige naalden voor jeans en leer erbij gekocht. Na ruim een uur in de winkel doorgebracht te hebben, waren we een ervaring rijker. De eigenaresse van deze zaak wenste ons veel succes met onze plannen en wij liepen heel  gelukkig met onze nieuwe aanwinst de zaak uit.

In het zelfde weekend heb ik de machine uitgeprobeerd en eerst een proeflapje gemaakt van alle mogelijke steken. Mijn eerste echte klus is de liflelines repareren, deze lopen van voor naar achteren over het dek. Het ruwe band ging zonder enige moeite onder de naaimachine door.  Ik was dik tevreden met onze nieuwe machine. Mijn tweede klus wordt een veel groter project, namelijk een nieuwe bimini maken! De huidige bimini is versleten, gescheurd en hard aan vervanging toe. Dat wordt een uitdaging voor mij en onze nieuwe naaimachine!

Kanaal eilanden
Deze zomer hebben we het plan op gevat om naar de kanaal eilanden te zeilen.
12 mei t/m 21 mei 2012
We willen graag in één keer naar de eilanden zeilen, dit houdt in dat we dan ongeveer 3 dagen achtereen onderweg zullen zijn. Omdat we met z’n tweeën zijn, zou dat betekenen dat we elkaar om de 3 uur moeten aflossen. De komende jaren willen we allerlei ervaringen op doen en dit hoort erbij. Maar omdat ik nog niet zo heel veel ervaring heb met het nachtzeilen, leek me dit niet zo’n goed plan. Zo kwamen we op het idee om op zoek te gaan naar enthousiaste en gelijk gestemde zeilers die het leuk zouden vinden om met ons mee te gaan dit jaar. In 2011 zijn we lid geworden van de vereniging voor toerzeilers. Op een forum van deze vereniging hebben we een oproep geplaatst voor zeilers om met ons mee te zeilen. Jaap en Jolanda reageerden op onze oproep. We maakten en afspraak en ontmoette elkaar in de jachthaven waar onze boot ligt. Fred en ik hadden meteen een goed gevoel en kregen de indruk dat dit wederzijds was. Tijdens ons gesprek kwamen we er achter dat we een aantal dingen gemeen hadden. Zo speelt hun zoon met regelmaat in een Ierse Pub in Enkhuizen. Laat dat nu ook onze favoriete Pub zijn waar we toch op z’n minst 1x per jaar heen gaan. Voordat we een weekje zouden gaan zeilen, gaven Jaap en Jolanda aan dat zij het leuk zouden vinden om een paar dagen mee te zeilen. Zo konden zij wennen aan de boot en ons. Wij waren van plan om in de week van Hemelvaartsdag een weekje te gaan zeilen. We zouden het aangename van het zeilen combineren met een beetje opruimen en klusjes doen. We spraken af dat we Jaap en Jolanda donderdag in Lelystad, de Houtrib haven, zouden ophalen. Zaterdag deden we de boodschappen en brachten de nodige spullen naar de boot toe. De volgende ochtend zijn we op de motor naar het Oog van Ketelmeer gevaren en daar voor anker gegaan. We hebben de dinghy te water gelaten en er mee gevaren, beetje geklust, uitgerust etc. De volgende dag bleek dat we toch wel een beetje aan het “krabben” waren, waardoor we steeds verder van de kant afdreven. De wind was fors en we besloten om naar de binnenkant van het Oog te varen en daar voor anker te gaan. Fred heeft toen met de dinghy het 2^e anker uitgegooid. Al gauw bleek dat de dinghy toch niet zo waterdicht was als leek. Weer een klusje er bij! Dinsdagochtend zijn we naar Enkhuizen gevaren en vonden een leuke ligplaats in de Buitenhaven. In een klein winkeltje kwamen we de juiste onderdelen tegen om het wasbakje in het gastenverblijf te repareren. We zijn begonnen met de reparatie en hebben eten ingeslagen. S’avonds lekker relaxed een filmpje gekeken (ja, ja we zijn van alle gemakken voorzien). De volgende dag zijn we terug gevaren naar Lelystad, daar zouden Jaap en Jolanda de volgende dag arriveren. Omdat het weer best koud was, met veel wind en ook nog eens regenachtig, hadden we aangegeven dat ze maar beter warme spullen konden meenemen. En ja hoor, bepakt en bezakt stonden ze op de steiger. En het weer…………….was ineens omgeslagen in geen of nauwelijks wind en zonnig. We zijn vertrokken naar Stavoren en de Jan Vane, onze windvaan, uitgeprobeerd. Na een en ander aangepast te hebben bleek dat hij het uitstekend deed. Weer een klusje geklaard! Toch wel handig wanneer je met meer mensen bent. Meer inzicht en overleg mogelijkheden. Jolanda heeft voor de avondmaaltijd gezorgd, lekkere pasta met zalmsnippers! De volgende dag zijn we richting Enkhuizen gevaren, omdat de zoon van Jaap en Jolanda daar s’avonds zou optreden als drummer met zijn band. De Buitenhaven van Enkhuizen was erg vol, iedereen had blijkbaar het zelfde idee tijdens deze paar extra vakantiedagen en het mooie weer. Gemiddeld lagen de boten rijen dik van 5/6 boten naast elkaar. Wij konden een plekje direct aan de wal bemachtigen. Naast ons kwamen ook meer boten te liggen. S’avonds zijn we met z’n vieren uit eten geweest in een Italiaans restaurant, waar we genoten van de pizza’s, de wijn/bier en de gezamenlijke verhalen. Na afloop, met een zeer goed gevulde buik, gingen we naar de Ierse Pub “The Dubliner”. Daar hebben we tot in de late uurtjes genoten van de vele drankjes en de muziek die de band speelde. Volgens mij waren we de laatste “zeelieden” die terug kwamen op hun boot………….. De volgende ochtend vertrokken we met zeer weinig wind weer richting Lelystad. We vonden het weer en het feit dat we met z’n vieren waren, een mooie gelegenheid om de grote Gennaker uit te proberen. Deze is ongeveer 110 m2, hier staat met grote letters “Green Miles” op. De nalatenschap van de vorige eigenaren, Florian en Arjen (zie hun website). Fantastisch gezicht! Zo’n gigantisch zeil. Jammer dat er eigenlijk iets te weinig wind was, maar goed genoeg om het rustig uit te kunnen proberen. Aan het einde van de dag kwamen we in de Houtrib haven van Lelystad aan waar Jaap en Jolanda weer naar huis gingen. Wij bleven nog één nachtje in deze haven liggen. S’avonds hebben Fred en ik nog genoten van een heerlijke maaltijd in het restaurant van de haven. We hadden uitzicht om onze boot! De volgende dag op de motor terug naar onze thuishaven, allebei met een goed gevoel, na een leuke week op het water!  Deze dagen met Jaap en Jolanda hebben Fred en ik als bijzonder aangenaam ervaren. We konden het goed vinden met elkaar en zitten op één lijn. We zullen nog veel van elkaar kunnen leren!  Jaap gaf aan dat hij best wel mee wilde helpen met een aantal klussen die we nog onderhanden wilde nemen voor de zomervakantie. Deze geste waarderen we bijzonder.

22 mei t/m 28 juni 2012
We zijn hard aan het klussen op, in en rondom de boot.
Jaap kwam op een zaterdag, zoals hij beloofd had, ons een handje helpen. Samen met Fred hebben ze de tweede windgenerator weer bevestigen en aangesloten. Ook de automatische stuurautomaat is vervangen. Er moest een bout verlengd worden en dit heeft Jaap thuis gelast. Deze stuurautomaat zat nog nieuw in de doos, toen we de boot van Florian en Arjen gekocht hebben. Het volgende weekend konden we de bout bij Jaap en Jolanda thuis ophalen en de klus afmaken. De motor van de toilet deed het niet meer goed. We hebben geprobeerd om deze te repareren. Helaas is dit niet gelukt en waren we genoodzaakt om deze te vervangen. Een hele nieuwe wc-pot inclusief motor was goedkoper en makkelijker te vervangen dan losse onderdelen. Via internet vond ik een mooie aanbieding, deze besteld en geplaatst.
De afgelopen weken is Fred driftig bezig geweest om de elektronica in de boot uit te zoeken, aan te passen en te vervangen. Meters kabels, die overbodig waren zijn verwijderd of vervangen. We hebben een nieuwe Marifoon gekocht omdat de oude niet aan de wettelijke eisen meer voldeed. Eerder hadden we al de oude (doorgezakte) vloer van de “natte cel” vervangen door nieuwe okoumé vloerdelen. Het ziet er weer prima uit! De plank bij het zitje in onze hut is ook vervangen. We hebben gaten geboord in de planken onder ons bed voor wat meer ventilatie. Later gaan we hier nog meer aan veranderen, maar vooralsnog is dit even afdoende. De ruimte onder de vloer van de natte cel in onze hut heb ik schoongemaakt. De nieuwe aanzuigfilter ligt klaar om weer aangesloten te worden. Op maat gemaakte verduistering voor de ramen gemaakt met klittenband (zo kunnen we het donker en koel houden). Verder hebben we allerlei haakjes vervangen en oude verwijderd. Een nieuwe brandblusser in de kombuis opgehangen en een branddeken.
We zijn nog bezig met een nieuwe plank voor de trap met inloopmat, het tafeltje voor in de kuip (deze wordt deels vervangen), een plank waarin de twee thermoskannen stevig vast gezet kunnen worden, een plank boven de gootsteen in de “kombuis” (waarin bakjes voor het bestek e.d. komen). In de boot bevinden zich enorm veel vakken maar je van alles en nog wat kwijt kunt. Langzamerhand krijgen we een beetje overzicht van wat er aan boord allemaal ligt en wat weg kan en/of vervangen dient te worden. Ik ben bezig geweest om de vakken uit te ruimen, schoon te maken en opnieuw in te richten. We hebben allerlei opbergdozen aangeschaft om zoveel mogelijk de onderdelen bij elkaar op te kunnen bergen.  Kortom veel opgeruimd! We hebben de ogen bevestigd om lifeline’s in de kuip vast te kunnen maken.
In de kombuis hadden we last van een lekkage. Het plafond verwijderd en een viertal schroeven vervangen van een blok welke uitkwam boven de kombuis. Dit was waarschijnlijk één van de oorzaken van de lekkage. De perspex plaat voor het raam zorgde voor de grootste lekkage. Deze hebben we opnieuw voorzien van kit. Alles is weer waterdicht!
Vorige weekend hebben we de hele ankerketting (zo’n 70 meter) op de steiger gelegd en deze voorzien van kleuren (rood en witte menieverf) om het aantal meters aan te geven. Of dit lang blijft zitten zullen we moeten afwachten, het is in ieder geval beter dan niets………. Van de week de planken tweemaal gelakt en via internet een aantal stapelbare voorraadbussen gekocht om koffie, rijst, paste e.d. om zo economisch mogelijk de kastjes in de kombuis in te kunnen richten. Komend weekend weer naar de boot om te genieten van het mooie weer en verder te gaan met onze klusjes. Jaap en Jolanda komen zaterdag ook even naar de boot.

Februari 2012 begon met een koude front vanuit het oosten. Vrijdag 3 februari was het hele land in de ban van de sneeuw.
Zondag 5 februari zijn we even naar de Pegasus gegaan om te kijken hoe ze erbij lag. Zie bovenstaande foto. Het was een laagje van 10 cm sneeuw. Nadat we het eraf geveegd hadden, zijn we naar binnengegaan. Gelukkig zorgde het elektrische kacheltje voor een temperatuur met plus cijfers.

Zeekaarten gekocht voor de reis naar de Kanaaleilanden deze zomer. In Vlaardingen woont Piet die vervallen kaarten van de beroepszeevaart mee naar huis neemt. Dit zijn kaarten van de British Admirality die de beroepsvaart niet meer mag gebruiken, zelfs niet meer aan boord mag hebben. Voor de pleziervaart zijn deze kaarten nog uitstekend te gebruiken, ook omdat de meeste kaarten tot 2010 zijn bijgewerkt. Piet sorteert de kaarten op nummer en bewaard ze voor iedereen die daar interesse in heeft. Afhankelijk van de kwaliteit vraagt Piet 3 tot 5 euro per kaart. Vandaag heb ik 10 kaarten kunnen kopen van Piet voor het bedrag van 30 euro. Het uitgiftejaar van de kaarten varieert van 2005 tot 2010. Je kan Piet mailen op vanderkaart@gmail.com of bellen naar 06 16600622 met kaartnummers van BA, en dan gaat hij kijken of hij deze kaarten heeft.

Pegasus klaarmaken voor het komende seizoen We zijn druk bezig om de Pegasus in orde te maken. Veel bekabeling ligt in de boot die van nergens naar nergens gaat. Oftewel draden die geen functie meer hebben. Al die kabels zijn we eruit aan het trekken, maar dan moeten wel de panelen even los. Zondag 18 maart is de kast naast de kaartentafel netjes gemaakt. Er lopen nu alleen nog wat kabels aan de zijkanten van de kast. Ook de Navtex moet eraan geloven. Dat deze niet werkte is logisch, de 12 V is niet aangesloten. Verder hebben we het gastenverblijf, de achter hut bakboord, leeg  geruimd en schoongemaakt. In onze eigen slaapkooi hebben we gaatjes in de planken onder het matras gemaakt voor de ventilatie. Het schijnt dat je liters vocht in een nacht verliest, en dat water moet ergens heen. Daarnaast hebben we nog verschillende projecten, zoals het verduisteren van de luiken, het kuiptafeltje, de vloer in de badkamer en saloon.

Voorafgaande aan onze vakantie hadden we de Pegasus naar Lelystad gevaren om daar een boegschroef in te laten bouwen. Dit zou precies kunnen voor onze vakantie. We hadden de werf gevraagd om meteen even naar de lekkage van de schroefas te kijken. Het inbouwen van de boegschroef liep redelijk op schema. Helaas konden we dat niet zeggen van de andere zaken die de werf aanpakte. Fred had regelmatig contact met de werf en elke keer kwam er weer een nieuw probleem om de hoek zetten. Hierdoor gingen er weer een aantal vakantie dagen verloren. Ondertussen deden we nog enkele boodschappen en verzamelden onze spullen bij elkaar. We vonden dat de loopplank, die aan boort van de Pegasus lag, veel te smal was. In Emmeloord kochten we enkele nieuwe steigerplanken en maakten we een nieuwe loopplank en zette hem in de verf. Ook hadden we een goed traagschuim matras gekocht, welke we op maat gemaakt hadden voor onze kooi.

Om niet nog meer tijd te verliezen besloten we om van Lelystad af te vertrekken. Op woensdag 24 augustus brachten we met de bus alle spullen alvast naar de boot. De volgende dag zouden we echt vertrekken! Mijn vader bracht ons met zijn auto naar de haven. We beloofden hem regelmatig op de hoogte houden waar we waren. De meeste spullen hadden al een plekje gekregen, de rest zouden we tijdens de vakantie doen. Rond 11:30 uur gooiden we de trossen los en voeren op de motor de haven uit. We waren net 20 meter van de steiger verwijderd toen de schroef geen aandrijving meer had en we heel langzaam naar de stenen afzetting van de havenmond dreven. Gelukkig deed de boegschroef het wel goed en kon Fred de boot zijdelings langs de stenen laten drijven. Balen! Het begon al goed. Met mijn mobieltje belde ik de havenmeester en deze kwam meteen met een bootje om ons weer terug te brengen naar de werksteiger. De werklui van de werf waren verbaasd om ons nu alweer terug te zien. De boot werd meteen weer op het droge gehesen, toen bleek dat de as zeker 10 cm uit de motor gelopen was. Wij wilden alleen maar dat dit probleem zo snel en goed mogelijk verholpen werd. Toch maar even papa gebeld en uitgelegd dat we weer enige vertraging hadden. De werklui gingen aan de slag! Wij zijn maar even een broodje gaan eten in het restaurant aan de haven en brachten mijn vader op de hoogte van onze vertraging. Na zo’n 1 1/2 uur waren ze klaar en werd de boot weer het water in gelaten. Eindelijk, nu konden we echt weg. Voor de zekerheid bleven 2 werklui een beetje in de buurt toen we de haven uit gingen. Het ging goed. We besloten om dezelfde dag nog door te varen naar Enkhuizen en daar aan te leggen in de buitenhaven. Midden in het oude centrum en op loopafstand van onze favoriete kroeg “The Dubliner”. We blijven een aantal dagen in Enkhuizen om een start te maken met uitruimen van de boot en allerlei klusjes te doen.

Na een slechte zomer, nu een heerlijke nazomer.
Het zou zonde zijn om daar geen gebruik van te maken. Samen zijn we naar de boot gegaan, om van Roggebot haven naar het Ketelmeer te varen. Het Ketelmeer heeft een nieuw aangelegd eiland het Keteloog. Het eiland is aangelegd om het vervuilde slib uit het Ketelmeer op te slaan. Verder heeft het eiland een geultje waar je met je boot voor anker kan gaan.
Na 2 keer door het geultje gevaren te hebben, gaan we aan het begin van het geultje ankeren. Caroline laat het anker zakken en ik hou de boot op de plek waar we willen liggen. Boem, de Pegasus loopt vast, het is te ondiep op deze plek. Dan maar aan de andere kant van de geul. Daar ligt ook al een grote motorboot, dus het zou moeten lukken. Caroline laat het anker weer zakken, langzaam drijven we naar achteren. Oeps naar een grote gele ton, dat gaat dus ook niet. Gauw het anker weer omhooghalen om de gele ton te ontwijken. Gelukkig gaat dat goed. Blijkbaar is het geultje voor ons niet handig. We gaan dan maar aan de buitenkant van Keteloog ankeren. Aan de zuidkant vinden we een mooi plekje, anker naar de bodem. We kunnen eindelijk lekker luieren in de kuip. Om aan te geven dat je voor anker ligt, moet je een zwarte bol in de mast hijsen, dus we gaan zoeken op alle plaatsen waar we nog niet geweest zijn, naar een zwarte anker bol. Dus niet te vinden. Jammer dan, iedereen kan zien dat we hier stil liggen, dan maar geen zwarte bol. Door het zoeken, hebben we veel spullen uit de bakskist gehaald. We sorteren dit in nuttig, misschien nuttig (dus voorlopig uit de boot laten) en troep (in de vuilniszak). Zo zijn we de hele middag bezig, en om 4 uur in de middag varen we weer terug. Op de heenweg merkte we het al, de dynamo laadt de accu’s niet op. In plaats daarvan moeten de accu’s 5 ampère leveren aan de motor om te kunnen varen. Terug in de haven haalt Fred de dynamo uit de boot om deze later in de week bij een bedrijf te laten repareren.

Alweer een mooie zondag, en dat voor 2 oktober!
Zaterdag was het monumentendag en was het landgoed opengesteld voor het publiek. Doordat er veel animo was, waren we de zondag wat later bij de boot. Door de droogte afgelopen week is het waterpeil verder gezakt, zeker 20 cm. En ja hoor, nadat we de touwen hadden los gemaakt, komen we na een meter achteruit, vast te zitten op de bodem. Een uur lang zijn we bezig om de haven uit te komen. Het was wel een goede oefening in het manoeuvreren van de boot. Ik weet nu precies wat de schroefwerking van onze boot is. Eindelijk kunnen we naar het ketelmeer varen. We waren zo moe, dat we direct bij het eiland Keteloog het anker neerlaten. Fred hangt de zwemtrap aan de zijkant en springt in het water om af te koelen. Caroline denkt dat het te koud is en vindt de zwemtrap te hoog om er weer uit te kunnen. Omdat ze begin dit jaar een kijkoperatie aan haar knie heeft gehad, kan ze nog niet veel kracht met haar knie zetten. Gelukkig is er ook nog een nood zwemtrap van touw en vaste treden aanwezig. Fred bindt deze aan de onderkant van de vaste zwemtrap, waardoor er veel meer treden onder water zijn. Caroline is overtuigd dat ze nu wel weer in de boot kan klimmen. Is het water niet erg koud, vraag ze. Nee hoor, net een buitenbad, roept Fred vanuit het water. Ze springt het water in en komt vervolgens bibberend boven water. Brrrrrrrrrr dat valt even tegen, het is veel kouder! Maar goed, we zwemmen wat rond de boot. Daarna heerlijk luieren in de kuip onder een stralende oktober zon. Aan het einde van de middag varen we weer terug naar de haven. Omdat het water zo laag staat, krijgen we van de havenmeester een andere ligplaats. Deze is wel dieper, maar korter. Daardoor steek de boot iets uit, gelukkig niet teveel. Zo hebben we toch weer een mooie dag gehad.

Dynamo nog niet goed.
Sinds de nieuwe dynamo werkt onze toerenteller niet meer. Het blijkt dat deze toerenteller op de W aansluiting van een dynamo moet worden aangesloten, die niet op de nieuwe dynamo zit. Vandaag de dynamo gedemonteerd, zodat we die terug kunnen brengen naar Auto-Electric. Kan ik gelijk zeggen dat ook deze dynamo de accu’s niet oplaadt. Volgens mij moet ik een positieve spanning op de B+ aansluiting meten als de motor loopt. Niet dus! Het is wel raar, op de D+ aansluiting meet ik wel een hogere spanning dan 12,5 V wanneer de motor niet loopt. Ik ga het allemaal maar aan die man van Auto-Electric vertellen, hij moet het maar in orde maken. Vandaag en gisteren een aantal uren bezig geweest om de Victron omvormer en de Victron acculader te verplaatsen naar een plek onder het bed van de bakboordkooi. De omvormer zat namelijk aan de buitenkant van het bed, waardoor ook de dikke accukabels over de vloer van de bakboordkooi lagen. Nu deze aan de binnenkant van het bed zit, kunnen ook de kabels mooier weggewerkt worden.
De boot was gebouwd voor de amerikaanse markt, waardoor er een 110V installatie in de boot zit. Ik heb een begin gemaakt deze oude kabels te verwijderen en daarvoor in de plaats 220V kabels te trekken. Nu is het wel zo dat de 110V kabels geschikt zijn voor 220V, maar gezien de leeftijd van deze bekabeling, hebben wij ervoor gekozen deze totaal te vervangen. Alleen de aardlekschakelaar en de automatische zekeringen gaan we ook voor de 220V gebruiken.
Ook hebben we een omschakelrelais omvormer/walstroom geplaatst. Dit apparaatje zorgt ervoor dat alle 220V stopcontacten zowel gebruikt kunnen worden met de omvormer als met de walstroom. Zie onderstaand schema:

Normaal is dit niet mogelijk omdat dan de omvormer op de uitgang 220V van de wal krijgt en daardoor het begeeft. Nu schakelt dit relais automatisch de stroomafgifte van de omvormer uit als de Pegasus aan de walstroom ligt. Volgend weekend ga ik de bekabeling verder aansluiten.

Op 12 december de 220V installatie afgemaakt. In de boot was al een kastje met een aardlekschakelaar en automatische zekeringen. Alleen dit kastje is voor 110V gemaakt, maar de onderdelen zijn ook goed voor een 220V installatie te gebruiken. Nu heb ik dit gebruikt voor de verdere beveiliging van de 220V.
Ook is de Victron Centaur battery changer, Victron Phoenix Inverter en de VDP Omschakel automaat nu onder het bed van de linker achterkajuit geplaatst. Nu kunnen we met een gerust hart een elektrische kachel in de boot aan laten staan.