12 mei 2025
Maandag, we staan vroeg op om zo rond 8:00 uur in de marina diesel en water te kunnen tanken. En, weer regen, totdat we aanleggen bij het Fuel Dock. Alle watertanks en jerrycans zijn weer gevuld en de dieseltank volgetankt. Het is 9:30 uur wanneer we de marina verlaten. Op de motor en Genua zeilen we de baai uit. Grote regenwolken hangen boven het land en we hebben af en toe kleine buitjes, niet al te erg. Er zeilen een aantal bootjes de zelfde kant op. We hopen dat we bij Soufrière een mooring kunnen krijgen dichtbij het dorpje. Op verschillende sites en Facebook komen we een naam tegen van een betrouwbare ‘boot boy’ genaamd `Jahleel`.
We willen vlak voordat we arriveren hem via whatsapp benaderen. Op 5 mijl afstand komt er ineens met een hele snelle boot aan, we geven aan dat we contact met `Jehleel` hebben, die we dan maar meteen even bellen. We leggen uit dat we graag hulp willen bij het vinden van een mooring. Zodra we  Soufrière in beeld krijgen barst de regenbui los. Niet alleen regen maar ook onweer en daar heb ik een gruwelijke hekel aan. Dachten we nog dat we gisteren veel regen hadden, maar dit overtreft alles. Er komt een bootje aan en de man zegt dat Jahleel hem gestuurd heeft omdat hij zelf bezig is met een andere boot. Helaas is één van de zeilboten die we onderweg zagen ons voor om een mooie mooring te bemachtigen. We liggen nu iets verder weg van het dorpje. Jahleel komt ook nog langs om ons info te geven over eventuele toertjes, we spreken af hem te appen als we iets willen doen. We geven de boot boy die ons heeft geholpen EC $ 20,00 (€6,50), een bedrag wat geadviseerd is. Het blijft heel hard regenen, alles is nat, kleding en de kussens in de kuip. We liggen net vast wanneer er een boot voor ons aan een mooring gaat liggen. Deze boot ligt wel erg dichtbij en ook de boot voor hun. Doordat de wind weg valt, draaien we alle kanten op en komt de buurboot wel erg dichtbij. We maken allebei de lijnen van de mooring nog korter en hopen dat dit voldoende is. Nu bonkt alleen de bol weer tegen de boot, niets aan te doen voor nu. We hangen de natte kleding in de douche om te drogen. Zodra het even wat droger is, ruimen we de boel buiten een beetje op en maken de lijnen rammel vrij. Ineens is er op mijn linker pols een grote gesprongen ader zichtbaar, blauwe plek, dik en pijnlijk. Ik heb geen idee hoe dit gebeurd is. Zodra we binnen zijn krijg ik van Fred een pak bevroren vlees (wat we toch gaan eten vanavond) om mijn pols te koelen. Het helpt iets, maar waarschijnlijk moet ik heb nu gewoon zoveel mogelijk laten rusten.  Op internet kijken we naar interessante dingen om te bekijken hier en concluderen dat de meeste toertjes die aangeboden worden wel erg duur zijn, meestal over de $ 100,00 per persoon. Zoals eerder beschreven zijn er watervallen en modderbaden vrij dicht in de buurt, maar we lezen ook dat als er veel regen is het gesloten is. Kan me daar wel iets bij voorstellen, de weg er naar toe zal haast niet begaanbaar zijn na al die regen. Volgens de weersvoorspelling ziet het er niet naar uit dat het voorlopig niet zal ophouden met regenen.

13 mei 2025
Saint Lucia ligt in de tropische zone en heeft een tropisch regenwoud klimaat. Het regenseizoen op Saint Lucia begint officieel in juni en duurt tot december, waarna het drogere seizoen begint. De gemiddelde jaarlijkse neerslag bedraagt 2300 mm aan de kust tot 3800 mm in het binnenland (ter vergelijking: in Nederland en België ligt het gemiddeld rond de 800 mm per jaar). Volgens ons is het seizoen al ruim begonnen!
Na een goede nachtrust, zien we dat er een boot achter ons is vertrokken en wij besluiten om dan maar deze mooring te nemen. Iets verder van de kant (en de rotsen) en ook verder van de mooring voor ons. Op het moment dat ik de mooringlijn te pakken heb, komt er teveel kracht op, waardoor ik de pikhaak uit mijn handen laat glippen. Gelukkig is het er een die blijft drijven. Ik duik het water in en zwem er naar toe, wat niet mee valt zonder zwem flippers aan en stroming. Maar….. ik red het. Klim weer aan boord en we gaan voor poging twee. Dit lukt en nu liggen we een stuk gunstiger ten opzichte van andere boten. We hangen de natte was buiten op en ja hoor, even later gaat het weer regenen. Gedurende de dag wisselt het zonnetje af met regenbuien. Met mijn pols gaan het nu weer wat beter, blijft nog wel pijnlijk, maar de minder dik. Naast alle natte kleding droog proberen te krijgen zijn we weer verder gegaan met onze website. Verder lummelen we wat in afwachting op beter weer. Wordt vervolgd!

7 mei tot en met 11 mei 2025
Saint Lucia is een onafhankelijke eilandnatie in het Caribisch gebied. Het eiland, dat een landoppervlakte heeft van 606 km² en 166.487 (2020) inwoners telt, behoort tot de Bovenwindse Eilanden. Oorspronkelijk werd het eiland bewoond door de Arowakken en daarna door de Cariben, die zich jarenlang verzet hebben tegen de Europese kolonisten. De koloniale tijd werd gekenmerkt door de import van slaven uit Afrika om op de bananen- en suikerplantages te werken. Het bestuur over Saint Lucia vormde eeuwenlang een twistappel tussen de Fransen en de Engelsen, waardoor de kolonie veertien keer van eigenaar wisselde voordat ze uiteindelijk in Britse handen viel. Dit verlangen om Saint Lucia te bemachtigen, alsmede de schoonheid van het land, leverde Saint Lucia de bijnaam Helena van West-Indië op, naar de Griekse mythologische figuur Helena. Op 22 februari 1979 werd het eiland onafhankelijk, met de Britse koningin Elizabeth II als staatshoofd van het Commonwealth realm. In 2022 werd Charles III koning van Saint Lucia. Tegenwoordig wordt Saint Lucia jaarlijks door honderdduizenden toeristen bezocht vanwege de natuur van dit eiland, vulkanen, regenwouden, watervallen en zwarte zandstranden. Er zijn verschillende Nationale parken zoals, Pigeon Island National Park en het Tet Paul Nature Trail. Aan de westkust van het eiland is Soufrière, gelegen tegen de vulkanische Pitons (staan op de werelderfgoedlijst van UNESCO). De laatste eruptie stamt uit 1766. Hier bevinden zich de zwavelbronnen, modderbaden en Botanische tuin. Het hoogste punt is de Mount Gimie, 950 meter. Het is een vruchtbaar eiland met bananenplantages. De hoofdstad is Castries aan de noordwestkust van het eiland, hier woont een derde van de bevolking.

Rodney Bay
Heeft de vorm van een hoefijzer en de marina is de tweede grootste van de Carieb. De baai is vernoemd naar admiraal George Brydges Rodney, die zijn fort bouwde op Pigeon Island. Pigeon Island is een nationaal monument in St. Lucia, uitgeroepen in 1992 door de regering van St. Lucia. Het is 18 hectare groot en was oorspronkelijk omgeven door water tot het in 1972 kunstmatig met het vasteland werd verbonden. Wij liggen voor anker op bijna 20 minuten van het dinghydock in de marina. Het is een luidruchtige baai, qua geluid (muziek), jetski’s en vissersboten die met belachelijke snelheden vlaklangs scheuren. Het is niet echt een plek waar wij ons thuis voelen. Om boodschappen te doen kun je iets verder de baai in varen naar de rechter hoek, waar een kleine steiger is om je dinghy aan vast te maken. Meestal hangt hier wel iemand rond die op je dinghy wil letten voor een klein bedrag of iets te drinken.

Op 5 minuten wandelen bevinden zich heel veel winkeltjes, met name de Duty Free zaken (voor drank) zijn interessant. Er is een grote Massy Store (supermarkt) voor de boodschappen. Op het moment dat wij er zijn is er het Jazz & Arts Festival. We hebben informatie gekregen van een hele vriendelijke dame bij het Toeristen bureau. Nu het festival er is, is het druk en daardoor minder veilig om met een openbaar busje te rijden. Zij adviseerde ons om met eigen boot naar de baai Soufrière te zeilen. Het eiland heeft de laatste jaren een erg negatief beeld gekregen, geweld tegen zeilers en inbraken e.d. De meeste inwoners proberen nu dit beeld te veranderen. Wij ervaren dat de meeste mensen erg vriendelijk zijn, met uitzondering van een aantal horeca mensen in de marina. Omdat we kattengrit nodig hebben en voer voor onze kat, leggen we de dinghy aan bij het dinghydock in de marina. We wandelen eerst naar de bekende bakker ‘7th Heaven Bakery`, een zeer luxe bakker die fantastisch lekkere croissantjes waar ze wel de hoofdprijs voor rekenen. Maar goed af en toe moet je jezelf toch verwennen! Na de koffie en het overheerlijk (voor mij) chocolade croissantje) lopen we naar de dierenzaak `Dog Food`. Daar vinden we het juiste merk kattengrit en voer. Nadat we verteld hadden dat we op een boot wonen en dat deze buiten in de baai ligt, regelt hij voor ons dat de goederen afgeleverd zullen worden in de marina. Super goede service. We besluiten om maandag 12 mei naar Soufrière te zeilen. We zullen zeker terug komen bij St. Lucia om wat meer van het eiland te zien. Op zondag doen we nog even in de ochtend boodschappen. Op de terugweg komen we in een gigantisch regenbui terecht onderweg naar de boot. We schijnen patent te hebben op regenbuien wanneer we water halen of boodschappen doen. Maar deze keer was het wel heel erg en we komen doorweekt aan bij de boot. Uiteraard houdt dan de regen op…….In de middag maken we een takel om de buitenboordmotor op te hijsen, dit omdat er zoveel golven zijn door al die race bootjes. De dinghy leggen we op het dek en verder maken we alles klaar voor morgen.

9 mei 2025
Op 9 mei 2016 zijn we uit Nederland vertrokken met onze boot Pegasus voor onbepaalde tijd en onbepaalde bestemming. Nu alweer 9 jaar geleden, wat vliegt de tijd. Terugkijkend op de afgelopen jaren kunnen we met zekerheid zeggen dat we geen moment spijt hebben van onze beslissing om Nederland te verlaten.
Natuurlijk missen we onze familie en dierbare vrienden die in Nederland wonen. Je kunt niet even gauw terug naar Nederland om gezellig een `bakkie koffie` te doen of om iemand te troosten wanneer dit nodig is. Dat is soms best wel moeilijk, maar daarentegen ontstaan er onderweg ook weer nieuwe vriendschappen. Vrienden waar we soms een heel intensief contact mee hebben. Zeilers onderling begrijpen elkaar vaak zonder veel uit te leggen. Verhalen worden uitgewisseld en situaties zijn zo herkenbaar, dat schept al gauw een bijzondere band. Zeilers zoeken elkaar op tijdens `Happy Hour` en dat zijn er vele geweest in de afgelopen 9 jaar! Ja, ja, zeilers houden wel van een borrel! Je zou bijna denken dat het alcoholisme gekoppeld is aan het zeilers leven.

Natuurlijk is er ook een negatieve kant, we moeten heel vaak afscheid nemen van vrienden tijdens onze reis. We zeggen nooit dag, maar altijd tot ziens. Je weet namelijk nooit of je elkaar ergens weer zult treffen. De ervaring in de afgelopen 9 jaar heeft ons geleerd dat dit ook zo is, zeker met de zeilers die net als wij voor onbepaalde tijd zijn vertrokken. We ontmoeten zeilers van allerlei Nationaliteiten en maken kennis met de inwoners van al de verschillende landen en eilanden die we bezoeken. Respect hebben voor de waarden en normen van ieder land. Je leert vanzelf flexibel te zijn, anders kun je dit leven niet volhouden.

De manier van leven bevalt ons prima en we hopen dit nog jaren te kunnen blijven doen. Dit is dan ook de reden dat we twee jaar geleden een andere boot gekocht, `Mustang Sally`. We hebben de boot aangepast aan onze levensstijl en leeftijd. Tja, we worden tenslotte ook een dagje ouder en wat extra hulpmiddeltjes is nooit weg. Hoewel dit leven je ook op een andere manier jong houdt omdat je elke dag wel iets leert. Altijd bezig zijn met uitzoeken waar we heen gaan, welke route, wanneer we een goed `weer momentje` hebben, welke papieren er nodig zijn, waar je water, diesel, benzine, boodschappen kunt kopen of waar je de was kunt (laten) doen. Alles moet je elke keer opnieuw uitzoeken en dat houdt je geest actief. De boot wordt steeds meer eigen en we zijn bijzonder tevreden met haar. Dus zolang onze gezondheid het toelaat willen we dit leven voorzetten, wat we daarna doen, dat zien we dan wel weer.
Wat hebben we een enorme ervaring opgedaan in deze jaren, op zeilgebied natuurlijk, maar ook op andere vlakken. We zijn een goed team samen omdat we allebei onze eigen kijk op dingen hebben. Fred is de nuchterheid zelve en ik reageer meer vanuit mijn gevoel. Het leven aan boord levert soms uitdagende situaties, maar samen vinden we altijd wel een oplossing. We hebben onze eigen kwaliteiten en vullen elkaar goed aan. We hebben geleerd om ons niet te laten leiden door stress, zijn niet gauw bang en hebben geleerd te relativeren. Wat zijn we bevoorrecht om dit leven te leiden wat we doen. Het zien van armoede in andere landen en dat mensen blij zijn met kleine dingen. Dat geld niet gelukkig maakt, maar alleen handig is wanneer je wat meer te besteden hebt. We zijn rijk, door alle ervaringen die we opdoen en het heeft zeker onze blik op de wereld veranderd.

Laten we onze boot kat ~Kit~ vooral  niet vergeten. Hij was nog net niet één jaar toen we vertrokken en nu 9 jaar later is het echt een echte `live aboard cat` geworden. Tegenwoordig slaapt hij wat meer, hij wordt tenslotte ook een dagje ouder net als wij, maar af en toe is hij nog wel te verleiden met een spelletje. Het is en blijft gezellig om hem aan boord te hebben. We zijn nog steeds blij met hem aan boord. Hij heeft zich aangepast en is af en toe net zo eigenwijs als zijn baasjes. We hopen nog vele jaren samen met hem rond te reizen.
Even wat dingetjes op een rijtje.
Dagen onderweg:
3287
Aantal afgelegde zeemijlen:
18.445 (sinds 2011)
Landen en eilanden bezocht:
23 landen/meer dan 20 eilanden
Gesproken talen:
Nederlands, Engels, Frans, Duits, Spaans, Portugees, Papiaments
Vormen van transport e.d:
Huurauto, lokale busjes, lokaal bootjes, quad, fiets, paddleboard,  kabelbaan, zip-line, golfkar

5 mei 2025
Vertrek: 8:00 uur
Aankomst:  12:00 uur op 6 mei 2025
Aantal zeemijlen: 120

Vanmorgen om 6:30 uur opgestaan, ontbijten en rustig aan de boot verder klaarmaken voor vertrek. Het ziet er naar uit dat we weinig wind zullen krijgen. Even opletten voor de plakkaten zeewier bij vertrek. We varen op de motor met grootzeil bij tot we een beetje voorbij de eilandjes zijn en op de goede koers zitten. Dan rollen we de Genua uit, wat een stuk soepeler gaat nu de furling gerepareerd is. Na ongeveer een uurtje doen we de motor uit. We zwaaien Guadeloupe gedag, op naar een volgend eiland, één waar we nog nooit geweest zijn, St. Lucia.
De snelheid is nu tussen de 3 en 4 knopen, wat natuurlijk niet veel is maar wel aangenaam. Het is een zonnige dag en wanneer we naar het eiland Dominica kijken zien we dat er grote donkere wolken boven hangen. Laten we duimen dat de regen ons bespaart blijft.
Met deze snelheid (gemiddeld 4 knp) zouden we rond 15:00 uur aan moeten komen bij St. Lucia. Afwachten maar. In de middag zakt de wind helemaal in en starten we de motor maar weer. Rond 17:30 uur kan deze weer uit omdat de wind iets aantrekt en we nu een gemiddelde snelheid hebben van 5 knp. Tijdens de wacht van Fred (22:00-02:00 uur) start Fred de motor weer, zodat we wat stroom kunnen genereren.
Wel fijn dat er een maan is vanavond, althans tot mijn wacht van 02:00-6:00 uur. Een donkere wacht met wel veel sterren. We gaan niet meer zo hard, slechts 3,5 knp. Wat later neemt gelukkig de wind wat toe. Opvallend is dat we nauwelijks boten zien, of opspringende vissen en ook geen vogels. Al helemaal jammer is dat we geen dolfijnen zien. In de vroege ochtend komt de wind uit in voor ons niet zo gunstige wind, waardoor we van onze geplande route moeten afwijken. Zodra we dichterbij St. Lucia komen zullen we de koers wel wat aanpassen. Het belooft weer een mooie zonnige dag te worden en nu is de verwachte aankomsttijd rond het middaguur. De wind draait wat, waardoor we wat gunstiger uitkomen. Helaas is hier ook weer heel veel zeewier wat we moeten proberen te ontwijken. Dit lukt niet altijd, waardoor we de motor even in zijn vrij moeten zetten en daarna in zijn achteruit om de schroef te laten ontdoen van zeewier.

Even terzijde, maar we horen van vrienden en lezen op allerlei sites op internet dat het zeewier een groot probleem is in de gehele Carieb. Stranden liggen er vol mee en dat is niet zo fijn als een eiland voor namelijk gericht is op toeristen die verwachten om op een mooi wit strandje in de zon te liggen.

We naderen de baai en precies om 12:00 uur droppen we het anker. We duiken samen het water in om te kijken of het anker goed ligt. Het anker ligt op zijn zijkantje en is niet ingegraven. De bodem bestaat hier ook voornamelijk uit rotsen. We vertrouwen het niet en besluiten opnieuw de ankeren. De 2^e poging lijkt een stuk beter te gaan, maar zetten toch voor de zekerheid de anker alarm app aan.  We zijn nog druk bezig wanneer er al een bootje van de politie naar ons toekomt die aan boord willen komen. Een vriendelijk dame verwelkomt ons op St. Lucia en stelt enkele vragen. Na onze lunch hijsen we de dinghy in het water, hangen de buitenboordmotor er weer en dan gaat Fred alleen naar de immigratie en douane, welke gesitueerd zijn in de Marina. Ik blijf aan boord om in de gaten te houden of we inderdaad goed voor anker liggen. Ondertussen ruim ik alles op, plaats onze horretjes weer en bind lijnen op tegen het rammelen.

Na een uurtje komt Fred weer terug. Geen extra kosten voor douane en immigratie, maar wel moest hij de Harbour Master EC $30,00 (€ 10,00) betalen. We zijn bezig wanneer er ineens een heel bijzonder bootje langszij komt. Dit blijkt de bekende `Gregory` te zijn, de man verkoopt fruit en groeten. Zijn bootje staat vol met plastic bakjes met van alles en nog wat. Het is een bijzonder vriendelijke man en we maken een praatje met hem. Hij doet dit werk al zo’n 30 jaar, heeft 3 dochters en een kleindochter. Eén van zijn dochters bakt bananenbrood wat we toch echt moeten proberen. Het ziet er allemaal goed uit, dus besluiten wat fruit te kopen. Uiteindelijk (ja, hij weet het goed te verkopen) kopen we: 1 grote tros bananen, 8 tomaten, 3 komkommers, bananenbrood, kokoskoekjes, 2 flesjes passie vruchtensap zonder suiker en een flesje rumpunch. Dit alles kost bij elkaar EC $ 120,00 (€ 40,00), wat zeker niet overdreven duur is. We hadden nog eten voor vanavond aan boord dus hoeven we nog niet weg om iets te kopen. Nu relaxen en morgen weer een nieuwe dag op een nieuw eiland.

4 mei 2025
Nog even iets over het mooringveld.

De moringen hier bestaan uit een grote bol met een grote ring aan de bovenkant. In het begin was het erg rustig in de baai qua golven betreft. Wanneer er een veerboot aankwam of wegging dan merkte je hier nauwelijks iets van. In de loop van de week kwam hier verandering in, meer last van de golven doordat er weinig wind was en we alle kanten opdraaien, waardoor we dwars op de golven lagen. Naast het feit dat we veel meer heen en weer schommelen, is toch het gebonk van de mooringbal tegen de boot het meest vervelende. Wat we ook proberen, de lijnen langer of korter maken, niets helpt. Fred probeert de bol ook omhoog te trekken, maar dat heeft ook niet het gewenste resultaat. De laatste dagen stak de wind ineens meer op, wat meestal betekent dat er ook regen komt. En ja hoor, het kwam weer met bakken de lucht uit. Uiteraard op het moment dat wij de dinghy willen ophijsen om op het dek te leggen voor ons vertrek. We hangen de dinghy niet meer achter de boot, dit vertraagt de snelheid enorm. We kijken ook nog even naar de Formule 1, waarin Max Verstappen eindigt als 4^e.
De laatste dagen zijn we een beetje lui geweest. We hebben een andere supermarkt ontdekt (Vival by Casino), die zelfs meer keuze heeft dan de carrefour. Natuurlijk halen we nog even vers brood bij de bakker. Verder zijn we druk bezig met onze nieuwe website te vullen met nieuwe en oude blogs. Dit is een enorme klus, want onze oude website bestaat al vanaf 2011. Maandag 5 mei zullen we richting St. Lucia vertrekken.

1 mei 2025
We staan vroeg op om zo voor 8:00 uur bij het verhuur bedrijf `Aqua Blue` te zijn. Zoals echte Hollanders betaamt, zijn we natuurlijk veel te vroeg. We huren een tweepersoons golfkarretje, wat € 60,00 per dag kost met een borg van € 800,00. Voor de zekerheid maken we enkele foto’s van beschadigingen van het karretje.
Het eiland is niet zo groot en we zullen vaak een weggetje heen en terug moeten rijden omdat het aan het einde niet verder gaat. Dit is overigens goed te zien op het Google foto van onze route. In één dag kun je een hele goede indruk krijgen van dit eiland. We komen ook elke keer dezelfde mensen tegen.
Dit is de eerste keer dat we in zo’n golfkar rijden, we vonden altijd dat deze vorm van transport meer voor `bejaarde cruiseboot gangers` is en wij zijn dan wel ruim zestig plus, maar voelen ons zeker nog niet bejaard! Voor dit eiland is een golfkar de meest geschikte manier om dit mooie eiland te bezichtigen. We rijden eerst naar het noorden, het `Fort Napoleon`. Onderweg hebben we een mooi uitzicht over de baai met zicht op onze boot en we zien Terre-de-Bas en het hoofdeiland Guadeloupe in de verte liggen. Boven het hoofdeiland hangen altijd dikke regenwolken.

`Fort Napoleon`, zie ook blog: Guadeloupe: Terre-de-Haut, deel 2.
Aangekomen bij de parkeerplaats blijkt dat het fort dicht is vanwege 1 mei, wat we natuurlijk hadden kunnen weten! Maar goed we wandelen tot aan de poort en werpen een blik op de hoge muren van het fort en het kanon wat de ingang bewaakt. Boven op de hoge muren zien we een aantal prachtige agave planten staan en mooie oude bomen. Ik heb altijd een zwak voor bomen gehad, hoe grilliger, hoe mooier.

Overal zie je geiten op het eiland, zo ook hier met enkele jonge geitjes. Op weg naar beneden zien we zelfs een paar geiten op een dak van een huis.

We gaan eerst maar eens koffie drinken en doen dit bij `Le Kanaoa`, een hotel/restaurant. Ze hebben zelfs nog een lekker croissantje voor ons bij de koffie. Toen richting `Baie du Marigot, waar we niet lang blijven.
Ook `Plage de Pompierre` (brandweerstrand), is op zich een mooi strand, ware het niet dat ook hier bergen aan Sargassum (zeewier) op het strand ligt. De stank die daar van afkomt nodigt echt niet uit om lekker op het strand te gaan zitten. Ze hebben weliswaar een drijvende barrière gemaakt op zo een gedeelte te creëren waar geen zeewier kan komen, maar je ruikt het zeewier. Ook hier lopen weer de nodige geiten op het strand. Er staat een waarschuwingsbord dat je niet onder bepaalde boom moet gaan zitten wanneer het regent. De Manzanillaboom, wordt ook wel de `appeltjes boom des doods` genoemd en is erg giftig, dit geldt voor zowel de bladeren als de vruchten van deze boom.

We gaan verder. Omdat de wegen soms erg smal zijn, zijn er veel eenrichtingswegen en moeten we vaak dezelfde weg opnieuw rijden. Onderweg komen we vele mooie bomen, struiken tegen die volop in bloei staan met prachtige bloemen en mango bomen met honderden mango’s.  We rijden nu in één keer door naar het westen van het eiland. Komen langs `Plage du Pain-de-Sucre` (suikerbrood strand) waar het zelfde probleem is, ook hier heel veel Sargassum. Op het uiterste westelijke punt ligt `Plage de la Anse Crawen`. We moeten helaas dezelfde weg weer terug rijden en komen dan bij het punt `Tete Rouge La Batterie` waar we weer een fantastisch uitzicht hebben. Ook hier struikel je over de geiten.

Inmiddels is het bijna lunchtijd en proberen we een restaurant aan het water. Helaas werken ze alleen met reserveringen. Dan maar terug naar de stad om daar te lunchen. We parkeren onze golfkar in één van de zijstraatjes en wandelen door het drukke straatje met de vele restaurantje. Het is al erg druk, maar we kunnen nog net een tafeltje bemachtigen bij restaurant `Bel Biquine`. We bestellen garnalen en een soort van vissalade, daar hoort natuurlijk een lekker flesje witte wijn bij. Nu waren we wel een beetje dom om niet van te voren te vragen wat deze wijn kost voordat ze hem open maakte. Oeps, dit wordt een kostbare lunch, de fles kost namelijk € 35,00. Dan maar geen dessert hier.

We wandelen nog even door het gezellige straatje en vinden dan een zaak waar ze ijs verkopen, dat is een goed alternatief voor een dessert!

We rijden verder langs de luchthaven naar `Plage de Grande Anse`. Op een deel van het strand is het verboden vanwege de dalende en opstijgende vliegtuigen.

Terug naar het stadje om het golfkarretje weer in te leveren. Wanneer we richting dinghy dock lopen kopen we bij een oud vrouwtje koeken met kokos.

Het was een leuke dag en meer dan genoeg tijd om het eiland te verkennen. Het is een mooi groen eiland met een goede sfeer en vriendelijke mensen. Wel erg jammer dat geen enkel strand op dit moment geschikt was om even lekker te zwemmen, dat doen we dan maar bij de boot.
We zullen hier zeker nog een keertje terug komen want Guadeloupe is toch wel één van onze favoriete eilanden. De volgende keer zullen we ook de anderen eilanden die onder Guadeloupe vallen bezoeken.

Eerst even iets meer over het eiland `Terre-de-Haut`.
Het eiland telde in 2024 nog 1447 inwoners, maar neemt per jaar af en  bestaat vooral uit oudere inwoners. De oppervlakte van het eiland is 5,2 km. De hoogste berg `Le Chameau` heeft een hoogte van 309 meter.

De Îles des Saintes-eilanden werden ontdekt door Christoffel Colombus op 4 november 1493. De Baie des Saintes, de baai in het noorden van Terre-de-Haut werd gebruikt door piraten en boekaniers. In 1648 werd het eiland gekoloniseerd door Fransen die voornamelijk uit Bretagne kwamen. Het eiland was te droog en niet geschikt voor plantages, maar heeft een strategische baai. Terre-de-Haut werd verschillende keren veroverd door de Verenigd Koninkrijk, en heroverd door Frankrijk. In 1763 gaf koning Lodewijk XVI opdracht voor de bouw van Fort Louis. 1777 werd Fort de la Reine op Îlet à Cabrit gebouwd tegenover de haven van Terre-Haut. Tussen 9 en 12 april 1782, tijdens de Amerikaanse Revolutie, vond de Slag bij Les Saintes plaats waarin de Franse vloot werd verslagen door de Britse vloot. Terre-de-Haut bleef Brits bezit tot 1802 toen het eiland werd heroverd door Napoleon Bonaparte. In 1805 werd het fort hernoemd in Fort Napoléon des Saintes. Fort de la Reine werd hernoemd in Fort Joséphine. In 1809 werd het eiland heroverd door de Britten, en werd het fort verwoest. In 1816 werd Terre-de-Haut teruggegeven aan Frankrijk. In 1844 werd het fort herbouwd.
In 1882 werd de gemeente opgericht. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Fort Napoléon des Saintes door Vichy-Frankrijk gebruikt om politieke gevangenen op te sluiten. In 1957 tijdens de gemeenteraadsverkiezingen overleed Théodore Samson, de burgemeester van Terre-de-Haut, onder verdachte omstandigheden, en braken er twee dagen van rellen uit op het eiland. In de tweede helft van de 20e eeuw begon Terre-de-Haut zich te ontwikkelen als toeristisch centrum. En dat is tot op heden ten dage nog steeds de grootste bron van inkomsten.

Er zijn verschillende stranden, o.a.:
`Pain de Sucre`
Ofwel (suikerbrood) is een vulkanische heuvel van 53 meter hoog die zich in het westen van het eiland bevindt. De heuvel vormt een schiereiland in Baie des Saintes en heeft een bijna verticale muur van granietblokken aan de zeezijde. Pain de Sucre is alleen via een wandelpad door de heuvels te bereiken. Naast de heuvel ligt een witzandstrand met kalm water. Het strand is vrij rustig omdat het moeilijk te bereiken is.
`Plage de Pompierre`
Is een witzandstrand dat ongeveer 1,6 km ten noordoosten van de hoofdplaats ligt. Het strand is beschermd door koraalriffen en heeft rustig water dat geschikt is voor kinderen. In de baai bevindt zich een klein eilandje waar naar toe kan worden gezwommen. Het heeft veel voorzieningen, en is geschikt voor snorkelen.
`Grande Anse`
Is een lang strand westelijk van het vliegveld. Het water aan het strand is gevaarlijk, en er geldt een zwemverbod, maar het heeft een mooi uitzicht op de eilanden Marie-Galante en Dominica.

De stad
Is helemaal op het toerisme ingesteld. De eindeloze souvenirs winkeltjes, kledingzaakjes met overdreven dure kleding, heel veel kleine restaurantjes en heel veel verhuurbedrijfjes. De straatjes zijn smal, vandaar dat er veel scooters, elektrische steps, en golfkarren rondrijden. Op verscheidene plekken bevinden zich verkopers (voornamelijk vrouwen) die de culinaire specialiteit van het eiland verkopen, een koek gevuld met b.v. kokos, guave jam etc. Wijk je een beetje af van de standaard route dan is het een stuk rustiger. Gedurende de dag is het druk met de vele dagjes toeristen, maar zodra de laatste veerboot is vertrokken, daalt er een soort van serene rust neer op het stadje. De bezienswaardigheden in het stadje zijn o.a. de kerk met de houten kerktoren, het gemeentehuis, het plein bij de aankomst van de veerboten en aan het water `Maison Bateau`. Voorheen een restaurant, maar nu heeft het zijn beste tijd wel gehad. Ze zijn bezig met renoveren, wat geen overbodige luxe is. In een baai waar men de vis schoonmaakt genieten er verschillende pelikanen van het visafval.

Transport
Vanaf de haven van Terre-de-Haut vertrekken veerboten naar Trois-Rivières op Basse-Terre, Pointe-à-Pitre op Grande-Terre, en Terre-de-Bas. Er zijn tevens minder frequente diensten naar Saint-François en Marie-Galante. Terre-de-Haut heeft de beschikking over de luchthaven Les Saintes, maar het vliegveld is alleen geschikt voor kleine vliegtuigen.

30 april 2025
Vandaag hebben we was weggebracht die we na 60 minuten weer op konden halen. Er is ook een Carrefour Express (stelt niet zoveel voor) maar voor genoeg voor ons. Bij de bakker kopen we lekker brood en drinken een kopje koffie met een nog warm croissantje. Helaas krijg ik het voor elkaar om mijn koffie over me heen te gooien. Oeps…..hete koffie, echt niet fijn. Onderweg zien we een verhuurbedrijf voor een golfkar en besluiten om dit voor de volgende dag te reserveren. Fred had gelezen op hun website dat het huren van een tweepersoons wagentje € 60,00 kost voor een hele dag. Alleen zien we nu op het bord staan dat dit € 80,00 is. We gaan nog wel even verder kijken online.
We halen de was op en gaan terug naar de boot. Eenmaal terug op de boot ga ik kijken of we een golfkar online kunnen boeken. Bij dezelfde website reserveer ik een karretje voor de volgende dag. Fred heeft er weinig vertrouwen in dat het ook gaat lukken. Ik denk zelf dat de prijs goedkoper online is omdat het voor de verhuurder dan minder werk is. We zullen het zien.  S ‘middags even lekker gezwommen en toen moesten we helaas constateren dat er wel heel veel pokken op de  onderkant van de boot zitten. Dus maar meteen aan de slag om zoveel mogelijk te verwijderen.

28 april 2025
Uiteindelijk blijkt er s ’middags ineens toch water te zijn en we varen direct naar de Marina. We leggen de boot aan bij de grote steiger naast het kantoor van de Marina. En natuurlijk begint het te regenen, dat hebben wij namelijk altijd wanneer we besluiten water te tanken. Het regent niet zachtjes, maar het komt werkelijk met bakken de lucht uit. Tot op de draad worden we nat. We vullen alle drie de tanks en zijn net begonnen met het vullen van onze zes water jerrycans, wanneer het water stopt. Drie vol en drie leeg, dat moet meer dan genoeg zijn dus laten we het maar hierbij. Fred loopt nog even gauw door naar de supermarkt voor extra flessen water, cola e.d. Terug bij de mooring bereiden we ons voor op morgen. We halen de schaduwdoeken weg en verwijderen de buitenboordmotor van de dinghy.

29 april 2025
Onze volgende bestemming is `Iles des Saintes`, dit is een groep eilandjes aan de zuidkust van Guadeloupe, wat bestaat uit: `Terre-de-Bas en Terre-de-Haut`. Wij gaan naar `Terre-de Haut` en hopen dat er een vrije mooring zal zijn. We hangen de dinghy achter de boot, zonder buitenboordmotor. Normaal doen we dit niet zo gauw want het gaat ten koste van je snelheid.

Rond 9:00 uur vertrekken we met zeer weinig wind, het wordt weer motorzeilen. Gelukkig schijnt het zonnetje en is het droog. Wanneer we dichterbij het eiland komen zien we zoveel grote stukken `Sargassum` (zeewier) drijven dat het bijna ondoenlijk is om iets te ontwijken. We zigzaggen door de massa heen en moeten tenminste éénmaal de motor even achteruit laten draaien om het zeewier uit de schroef te krijgen. Het is ongeveer 22 zeemijl varen en rond 15:00 uur komen we aan in het mooringveld. Er zijn gelukkig genoeg vrije Mooringen.
Nadat we een beetje hebben opgeruimd en de buitenboordmotor aan de dinghy hebben gehangen, varen we met de dinghy naar de kant om de mooring te betalen. Dit moet je doen bij: LSM (Le Saintes Miltiservice). De mooring kost € 16,00 per dag en we blijven hier tot en met het weekend. Er is voor de zeilers een mooi dinghy dock. We lopen verder een beetje rond, drinken wat op een terrasje en eten een wafel met pesto met gesmolten kaas. Bij een klein supermarktje kopen een overheerlijk Magnum ijsje. Soms moet je gewoon toegeven aan een bepaalde behoefte niet waar?!

Het plein bij de veerboten met een gebouw in de oude stijl.

9 t/m 28 april 2025
De volgende dag gaan we met de dinghy naar de Marina Bas-de-Fort. We betalen € 12,60 per dag voor de mooring.

Zeilmaker
We hebben meteen het grootzeil meegenomen om naar een zeilmaker te brengen. Er zit een vertegenwoordiger van ‘North Sails’ op het terrein van de Marina. We leggen de man uit dat de ‘head’ (de bovenkant van het zeil, de lus waaraan het zeil opgehesen wordt) uitgescheurd is en vervangen moet worden. We vragen of hij ook meteen de rest even wil nalopen en eventueel wil verstevigen. Het garen is op sommige plekken verteerd en dient te worden hersteld. Gelukkig heeft hij tijd en kunnen we de volgende dag het zeil alweer ophalen. De kosten vallen reuze mee, € 143,92 voor materiaal en werk.
Wanneer we het zeil ophalen legt hij uit dat het zeil wel aan het einde van zijn leven is, wat bij ons reeds bekend is. Samen met hem bekijken we wat de mogelijkheden voor een nieuw zeil zijn en de bijbehorende kosten en levertijd. We krijgen een aantal opties op papier zodat we hier samen naar kunnen kijken. Voor nu doen we het even met het oude zeil, maar we gaan zeker nadenken over vervangen van het grootzeil. We vragen bij diverse zeilmakers offertes op. Wordt vervolgd!

Watersportzaak e.d.
Op het terrein van de Marina zitten ook verschillende watersportzaken. In één ervan kopen we een nieuwe val lijn voor het grootzeil, nu we toch bezig zijn. We hebben een inrolsysteem voor het grootzeil in de mast en wanneer goed werkt is het een mooi systeem, maar zodra er iets misgaat, dat wordt alles een stuk ingewikkelder. De vallijn zit boven in de mast en zal naar beneden gehaald moeten worden. Taak voor Fred om de mast in te gaan. Het blijkt helaas niet zo eenvoudig te zijn en Fred heeft de nodige tijd nodig om met een dun lijntje en wat elektriciteitsdraad de vallijn op te pikken. Na zeker 30 minuten is het eindelijk gelukt en hebben we de vallijn beneden om hem te kunnen vervangen. Helaas maakt het aluminium profiel in de mast een ontzettend lawaai. Continue slaat het profiel tegen de binnenkant van de mast. Met behulp van de vallijn hijsen we de boventrommel 2/3 deel omhoog in de mast. Met dun lijntjes trekken we deze strak naar het einde van de giek, waardoor de trommel en het profiel bijna niet meer kunnen bewegen. Wat een rust geeft dat. Altijd wel iets te doen op een boot! Zodra het zeil terug is maken we alles weer in orde.

Verder kopen we enkele blikken `Woodskin` van International Paint, zowel voor onze goede vrienden Pieter en Inge (in Curaçao) als voor ons zelf. Woodskin is een flexibele vochtregulerende houtolie/vernis voor je boot die zich gedraagt als een huid voor het hout. Door de micro poreuze eigenschappen van Woodskin kan het hout van je boot blijven “ademen”.
De laatste paar weken hebben we veel moeite om de stuurstang van de buitenboordmotor soepel heen en weer te bewegen. Ondanks het juiste gereedschap, was het Fred niet gelukt om voldoende vet in het draaimechanisme te persen. We varen met de dinghy naar `Fred Marine` om te vragen of hij wat vet in de buitenboordmotor kan doen. Dit kost slechts € 15,00. Het resultaat is dat het iets beter gaat, maar nog niet voldoende.

Verstaging/zeil
Nu we hier toch bezig zijn willen we ook graag een tuiger (rigger) naar de verstaging laten kijken. We hebben alles laten vernieuwen in Trinidad (eind 2023) en nu moet er even nagekeken worden of alles oké is en goed op spanning. We hebben de laatste tijd moeite om het voorzeil (Genua) uit te rollen. Het gaat erg zwaar en Fred heeft foto’s gemaakt bovenin de mast, waarop goed te zien is dat de voorstag bovenin iets is verbogen en dat er ook wellicht iets mis is met het oprolsysteem van de Genua. We maken een afspraak met `Jean Paul` van GPS Rigging Service en Fred haalt hem op met de dinghy uit de Marina. Alles wordt zorgvuldig bekeken, dan hij constateert dat de voorstag niet alleen verbogen is, maar dat er ook één draad stuk gegaan is van de verstaging. Deze zal vervangen moeten worden en ook bij de furling bovenin is iets afgebroken. Hij gaat kijken wat hij in huis heeft en we maken een afspraak voor na de Paasdagen.

Hiervoor moeten we een dagje de Marina in, we zorgen dat we rond 8:00 uur onze boot aanleggen naast de ‘haul out`. De rigger komt met samen met zijn collega om de voorstag te verwijderen. Alle verstaging wordt wat losser gezet en met behulp van Fred wordt de voorstag naar de werkplaats gebracht. De verwachting is dat hij de voorstag rond 15:00 uur weer kan monteren. Ondertussen halen wij wat extra boodschappen, nu we toch dichterbij de supermarkt zijn.

Na 15:00 uur komen de riggers terug en gaan verder met het monteren de voorstag. Ons aluminium profiel was dermate beschadigt dat hij hem heeft vervangen door een andere (geen nieuwe, maar 2^e hands) en ook de trommel bovenin heeft hij vervangen door een beter systeem. Nadat de Genua weer opgehesen is rolt de rigger het zeil soepeltjes in, wat een verbetering! Bij het spannen van de verstaging ben ik binnen om te controleren of alle deuren nog wel goed open en dicht kunnen. Slechts één deur geeft wat problemen, maar dat is op te lossen. De mast staat krommer dan voorheen en we hopen dat we nu geen problemen krijgen met het uitrollen van het grootzeil. We spreken af dat we de volgende dag het grootzeil proberen uit te rollen, nu kan dat niet omdat de wind in de Marina verkeerd staat. We houden dus nog even contact met de rigger en varen nu terug naar de mooring.

De volgende dag proberen we het grootzeil uit te rollen, dit gaat namelijk beter wanneer je voor anker ligt. Het grootzeil rolt slechts 1/3 uit en dan blokkeert hij. Het zeil puilt iets uit de mast en zit muurvast. We bellen de rigger en even later haalt Fred hem op bij de Marina. Samen kijken wat het probleem zou kunnen zijn.

Uiteindelijk gaat het om 3 dingen:

• Het touw wat om de ‘worm’ (het oprolsysteem van het grootzeil) zit, heeft een ronding overgeslagen en zat daardoor dubbel.
• De tension op de vallijn van het grootzeil was teveel.
• En de ‘slee of wagen’ op de giek liep niet soepel.

Samen hebben we de problemen opgelost en is de in -en uitrollijn is weer goed opgerold. De slee/wagen op de giek loopt niet soepel en de rigger haalt hem eraf om te kijken of de kogellagers nog goed zijn. Hij vindt dat er te veel kogellagers in zitten en verwijdert er drie. Hierdoor loopt hij een stuk soepeler. Ook het eindstuk (de stop van de wagen) wordt vervangen voor een degelijker exemplaar. Het aanhechtingspunt van de giek bij de mast wordt ook aangepast, er ontbrak een ring.  We rollen een paar keer het zeil in en uit, wat al een stuk beter gaat.

Waar we op moeten letten:

• Tijdens het in -en uitrollen van het grootzeil moet de vallijn van het grootzeil ietsje losser gezet worden. Tijdens het zeilen moet deze weer iets strakker gezet worden.
• Altijd bij het inrollen wat spanning op de inrollijn houden.

Laten we hopen dat het vanaf nu beter loopt, afwachten maar.

Mooringveld
We liggen aan het einde, dicht bij het containeroverslagbedrijf, maar hebben nauwelijks last van de grote schepen die hier liggen om te laden en te lossen. In dit mooringveld liggen vele oude verlaten bootjes rondom ons, blijft een triest gezicht bootjes die er zo gehavend bij liggen. Behalve jetski’s die af en toe om je oren vliegen, vissersbootjes die met volle snelheid dicht langs varen, is het over het algemeen een rustige plek. We hebben zicht op de stad en avonds is het historisch museum `Memorial ACTe` mooi verlicht met drie verschillende kleuren.

De mooring bal is enorm en heeft een groot metalen oog, welke soms bonkt tegen de boot wanneer er geen wind is. We maken de lijnen nog langer om dit zoveel mogelijk te voorkomen.

Op één van de dagen komt er heel veel `sargassum` (zeewier) in de baai drijven. Echt zulke grote stukken hebben we nog niet eerder gezien. We zullen zeker het water in moeten om de schroef te controleren, voordat we verder gaan.

Marina
We hebben water nodig en varen even heen en weer naar de benzinepomp in de Marina om zowel diesel als water te tanken. Maar helaas dan blijkt dat er geen water is?! Dit schijnt nogal een probleem te zijn op het eiland. Er is onvoldoende water voor iedereen en er schijnt ook een probleem te zijn met de leidingen. Jammer voor ons, maar we kunnen weer terug naar de mooring. We zullen regelmatig moeten vragen of er al water is. Na drie dagen is er nog steeds geen water, wat we toch een vrij bizarre situatie vinden. Wanneer het niet lukt om water hier bij te tanken, gaan we dat maar in `Terre-de-Haut` doen.

Pointe-à-Pitre
Met de dinghy varen we zo dicht mogelijk bij het centrum. We zijn al eerder op Guadeloupe geweest en ook in de stad, maar het is altijd leuk om weer even rond te wandelen. Bij een klein lokaal tentje eten we een lekker stokbroodje gevuld met respectievelijk kip en tonijn. We zijn beide geen talen wonders, maar kunnen ons voldoende verstaanbaar maken om iets te bestellen. Wat ons opvalt is dat de stad een vervallen indruk maakt en erg vies is. Dit geldt uiteraard niet voor alle delen van de stad.

Boodschappen/de was/kapper
Dit doen we bij twee verschillende supermarkten; `Carrefour Express`, deze zit op 5 min lopen van het dinghydock en één die zich iets verder in een klein winkelcentrum bevindt, een `Ecomax`. Deze laatste is wat kleiner en heeft niet heel veel keuze. In dit zelfde winkelcentrum zit ook een `Ecomatic` waar we onze was doen. Je moet wel opletten wanneer je was in de droger zit, want de geruchten gaan dat er mensen zijn die de was stelen uit de drogers.

Ik maak meteen gebruik van het feit dat er een kapper zit in dit winkelcentrum. Ze kunnen nauwelijks Engels, dus met behulp van Google translate vertaal ik een aantal nuttige zinnen. Gelukkig begrijpt ze wat ik graag wil en wordt mijn haar weer keurig in model geknipt.

Volgende  bestemming
Ons plan is om naar `Iles des Saintes`te gaan, dit is een groep eilandjes aan de zuidkust van Guadeloupe, wat bestaat uit: `Terre-de-Bas en Terre-de-Haut`. We willen aan een mooring proberen te liggen bij `Terre-de-Haut.