Wanneer we net wakker zijn geworden horen we de watertaxi langszij komen met “Moussa” er in. Hij heeft de boot herkend en heet ons, met een grote grijns op zijn gezicht, van hartelijk welkom. Toch wel leuk dat we zo enthouisiast begroet worden. In ons beste Frans leggen we uit dat we van Banjul naar de Kaapverdië toe gingen, onderweg heel veel pech hebben gehad en daarom uitgeweken zijn naar Dakar om de nodige reparaties te doen. We spreken af dat hij ons maandag om 9:00 uur zal ophalen, zodat we met een taxi o.a. naar de douane en havenpolitie kunnen gaan om in te klaren. In het weekend is toch alles dicht en kunnen wij een beetje opruimen, schoonmaken en verder bijkomen.Naast de problemen met de lijnen en het zeil hebben we problemen met de computer gehad. Zodra we radar aan zetten, valt de computer uit. Ook een dingetje waar we aandacht aan moeten besteden. Verder hebben we altijd een beetje water onder de vloer, maar deze keer constateren we dat er op verschillende plekken water staat. De vloer van “werkkooi” is nat van het water, tevens alles wat daar op staat. Het is zoetwater en we hebben geen idee waar het precies vandaan komt. Lekt één van de watertanks of één van de aansluitingen? Dat wordt ook nog een klus om dit uit te zoeken. Tijdens het varen is één klein kastje, zogenaamd kiep of kantelkastje, losgeschoten en op de vloer van de salon beland. Gelukkig net op het moment dat ik op de bank zat en het zo kon opvangen voordat hij tegen Kit aan kwam. Ook blijkt dat we toch niet alles zo goed vastgezet hebben als zou moeten. Een lesje voor de volgende keer. Jammer genoeg lekt het bij de ramen nog steeds een beetje en ook bij de mast komt er water binnen. Niet zoveel dat het rampzalig is, maar toch. Kortom, we hebben nog genoeg klusjes te doen.
Er staat een behoorlijke wind op de ankerplaats en teveel om de mast in te kunnen of iets op het voordek te doen. We beginnen daarom maar met het zeil goed neer te leggen vast te binden. Spoelen ons natte goed uit en hangen het te drogen. De huik gaat zo snel mogelijk over het grootzeil, omdat het anders weer helemaal rood wordt van het zand. We zetten de watermaker aan en houden meteen in de gaten of er meer water lekt. Fred ruimt de vloer van de “werkkooi” leeg en we drogen alles zo goed mogelijk af. Nadat ik iets over de railing heb gehangen, stap ik van de kuipbank op de vloer en dan ineens pats boem lig ik kermend van de pijn op de vloer van de kuip. Ik had een doos die Fred op de vloer van de kuip had gezet niet gezien. Fred schrikt zich dood van mijn schreeuw en schiet me te hulp. In eerste instantie schiet het door me hoofd dat mijn enkel gebroken is. Huilend zit ik op de vloer met op mijn enkel een bult die zo groot is als een struisvogelei. Kan het nog erger worden? De rest van de dag zit ik noodgedwongen met mijn pootje omhoog en koel het met een koud waslapje. Het lijkt er op dat mijn voet zwaar gekneusd is, maar niet gebroken. Voorlopig kan ik niet veel doen en besteedt mijn aandacht maar aan het blog e.d. Nu maar hopen dat het hierbij blijft. Voorlopig moeten we wachten totdat de wind voldoende is gaan liggen, dan pas kunnen we aan de reparaties buiten beginnen.